Εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα, ήδη κάνουν λόγο για «θαύμα»! Και μάλλον έχουν δίκιο διότι μια εταιρεία υπόσχεται την μεγαλύτερη επανάσταση στο χώρο των τροφίμων από τότε που ο Ιησούς Χριστός πολλαπλασίαζε τα ψάρια και μετέτρεπε το νερό σε οίνο στον γάμο της Κανά.
Οι επιστήμονες πλέον μπαίνουν στα «χωράφια» όχι μόνο του Θεού, μεταφορικά δηλαδή, αλλά και στην κυριολεξία. Σε αυτές τις εκτάσεις που δεσμεύονται από αγρότες και κτηνοτρόφους προκειμένου να παραχθούν είτε άλευρα και σιτηρά βρώσιμα από τον άνθρωπο είτε ζωοτροφές για να ταϊστούν τα κοπάδια που καταλήγουν στο σφαγείο και τελικά στο πιάτο μας.
Η διαδικασία που ακολουθούν για να δημιουργήσουν στην ουσία τροφή από το πουθενά δεν είναι και η πλέον ελκυστική για τον καταναλωτή, αλλά μην ξεχνάμε ότι πάνω-κάτω το ίδιο ισχύει και με τα… λουκάνικα. Σε όλους αρέσουν, μα κανένας δεν θέλει να ξέρει πώς φτιάχνονται!
Εφόσον τα πράγματα κυλήσουν όπως αναμένεται, εταιρείες όπως η Solar Food, με έδρα το Ελσίνκι της Φινλανδίας, υπόσχονται κάτι αντίστοιχο. Φαγητό νόστιμο, υγιεινό, αλλά φτιαγμένο σε εργαστήρια και βιομηχανικές μονάδες, με την χρήση καινοτόμου τεχνολογίας. Και για να γίνουμε πιο σαφείς, με την χρήση νερού και μονοκύτταρων οργανισμών που βρίσκει κανείς στο χώμα.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή. Η διύλιση του νερού δίνει το υδρογόνο το οποίο λειτουργεί ως πηγή ενέργειας μέσα σε μεγάλες δεξαμενές στις οποίες στη συνέχεια προστίθενται βακτήρια και μετά από την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, αυτό που περνά μέσα από σωλήνες και καταλήγει στα δοχεία είναι ένα κίτρινο υγρό, το οποίο με περαιτέρω διαδικασία μετατρέπεται σε μια τυπική σκόνη, όχι πολύ διαφορετική από τα διάφορα αλεύρια με τα οποία οι γιαγιάδες μας άνοιγαν φύλλο για πίτες ή χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή ψωμιού.
Σύμφωνα με τους ειδικούς που ασχολούνται με αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο, αυτό το αλεύρι είναι δυνατό να αντικαταστήσει (δυνητικά) όλα τα είδη τροφίμων που καταναλώνουμε σήμερα. Αρκεί να εμπλουτιστεί με τα κατάλληλα «υλικά» προκειμένου σε μία περίπτωση να περιέχει περισσότερη πρωτεΐνη από μία μπριζόλα ή τα λιπαρά οξέα Ω3 που θα έβρισκε κανείς μόνο σε φιλέτο σολομού. Τα ενισχυτικά γεύσης και τα πρόσθετα αρώματα τα οποία θα προστίθενται στη διαδικασία έρχονται να ολοκληρώσουν το «θαύμα»!
Υπολογίζεται ότι αυτή η μέθοδος του εμπλουτισμένου με βακτήρια υδρογόνου είναι 20.000 φορές πιο ισχυρή από εκείνη της φωτοσύνθεσης. Ουσιαστικά πολλαπλασιάζεται η ενέργεια (όπως τα… ψάρια που λέγαμε) και στη συνέχεια μετατρέπεται σε τροφή (όπως το κρασί έγινε νερό). Μια τροφή που όσοι την έχουν δοκιμάσει (στη μορφή του αλεύρου που είναι τώρα) δεν δείχνουν να είναι παραπονεμένοι.
Μπορεί στα μάτια μας αυτό να μοιάζει με σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, αλλά η πραγματικότητα άλλα λέει. Δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε ατέρμονες συζητήσεις περί κλιματικής αλλαγής ή δέσμευσης φυσικών πόρων από αγροτοκτηνοτρόφους. Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα και μαρτυρούν ότι το εργοστασιακού τύπου φαγητό είναι η μόνη οδός από την οποία περνά η σωτηρία του πλανήτη.
Σήμερα η ανθρωπότητα έχει να θρέψει περισσότερα τρόφιμα από ποτέ και αυτή η ανάγκη γιγαντώνεται ακολουθώντας την πληθυσμιακή έκρηξη αλλά και τις αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες του κόσμου. Έτσι, απαιτείται ολοένα και περισσότερη γη για καλλιέργεια, συνήθως σε βάρος των δασών, των βιότοπων και άλλων περιοχών που είχαν μείνει ανέγγιχτες για χιλιάδες χρόνια. Αυτή η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν έρχεται μόνη. Αντίθετα, ενισχύει τα εφιαλτικά συμπτώματα της κλιματικής αλλαγής, που σε ορισμένες περιοχές κάνουν την εμφάνισή τους μέσα από πρωτοφανείς περιόδους ξηρασίας.
Σε έναν κόσμο που τα αποθέματα πόσιμου νερού ήδη δεν επαρκούν, το να χρησιμοποιείς τόσο πολύ για άρδευση είναι εγκληματικό μα και απάνθρωπο από την στιγμή που παραχωρείται σε σιτηρά και γελάδια που θα καταλήξουν σε ένα τραπέζι του δυτικού κόσμου, την ίδια ώρα που στον μισό πλανήτη άνθρωποι πεθαίνουν από την δίψα.
Φυσικά, δεν είναι ανθρωπιστικοί οι λόγοι που ωθούν εταιρείες σαν εκείνη στο Ελσίνκι στην τεχνολογία τροφίμων. Το περιτύλιγμα είναι μεν ωραίο, αλλά προφανώς δεν κρύβει τις πραγματικές αιτίες οι οποίες είναι άμεσα συνυφασμένες με τα εφιαλτικά σενάρια των επόμενων δεκαετιών όταν και ο πλανήτης αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπος με τα αποτελέσματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και αφού έχει χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμη σπιθαμή, θα συνειδητοποιήσει ότι ούτε ολόκληρη η Γη δεν θα είναι αρκετή για να στηρίξει και να καλύψει τις ανάγκες μας. Βέβαια, τότε, θα είναι ήδη αργά.