Έχει γίνει άπειρος λόγος τις τελευταίες μέρες για το τραγικό περιστατικό της Γλυφάδας, όπου ο οδηγός μιας μαύρης Corvette, παρέσυρε και σκότωσε έναν 25χρονο άντρα και στη συνέχεια, εξαφανίστηκε αφήνοντας τον αβοήθητο στην άσφαλτο. Όπως και να το κάνεις, το γεγονός ότι ο οδηγός του μοιραίου οχήματος σηκώθηκε και έφυγε από τον τόπο αφήνοντας πεσμένο στο έδαφος το θύμα του, αναβαθμίζει καθοριστικά την βαρβαρότητα: όπως είπε άλλωστε και ο πατέρας του παιδιού που σκοτώθηκε «εδώ ένα ζώο χτυπάς και βγαίνεις από το αμάξι να το βοηθήσεις, πως παρατάς έναν άνθρωπο;».
Και μόνο η υποψία πως ο άτυχος 25χρονος θα μπορούσε να ζει αν ο οδηγός της μαύρης Corvette δεν είχε φύγει άρον άρον για να γλυτώσει τις ποινικές κυρώσεις, δημιουργούσε ένα κλίμα μίσους απέναντί του, ακόμα και αν δεν γνωρίζαμε καν το όνομά του. Και σε όλη αυτή την δημοσιολογία που λάμβανε χώρα με επίκεντρο το αίσθημα του μίσους, έμπαινε ως βασική συνιστώσα η δεδομένη οικονομική κατάσταση του θύτη.
Διότι δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς το όνομα και το επίθετο του δράστη -τα οποία και αποκαλύφθηκαν μετά την οικειοθελή εμφάνιση του τελευταίου στο τμήμα αφού πέρασε η πιθανότητα αυτόφωρου- για να φτάνει στο συμπέρασμα πως έχουμε να κάνουμε με κάποιον με κάτι παραπάνω από καλή οικονομική κατάσταση. Πρόκειται άλλωστε για έναν ιδιοκτήτη Corvette και έναν ιδιοκτήτη Corvette φτωχό δεν τον λες: το ακριβώς ανάποδο για την ακρίβεια…
Κατά πολλούς, τόσο η ίδια η πράξη του πολυσυζητημένου ιδιοκτήτη της Corvette όσο και η μετέπειτα διαχείρισή της, αποπνέουν μια εξοργιστική υπεροψία. Την υπεροψία του κακομαθημένου πλούσιου που, σε αντίθεση με όσους έχουν μοχθήσει λιγάκι σε αυτή τη ζωή, έχει μάθει όλα να του πηγαίνουν καλά, να γίνεται πάντα αυτό που θέλει. Πολλοί διέκριναν στο όλο τραγικό γεγονός, έναν θύτη που μέσω της επιρροής που σου εξασφαλίζουν τα λεφτά συμπεριφέρθηκε γνωρίζοντας πως θα την βγάλει λάδι και ας έχει διαπράξει μόλις κάτι αποτρόπαιο.
Είναι ωστόσο, αυτή η αντανακλαστική διαμόρφωση ενός ιδιότυπου ταξικού μίσους κάτι εύστοχο; Αν δούμε τα πράγματα σχετικά ψύχραιμα και αν είμαστε ελάχιστα καλοί γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας, η απάντηση είναι δεδομένη: όχι, δεν είναι κάτι ιδιαίτερα εύστοχο. Και αυτό διότι η καγκουριά στους δρόμους, η έλλειψη υπευθυνότητας όταν κρατάς ένα τιμόνι στο χέρι, η συμπεριφορά που δυνάμει μπορεί να είναι δολοφονική, είναι μια κουλτούρα τόσο βαθιά αποτυπωμένη στους Έλληνες οδηγούς, που το φαινόμενο αποκτά ξεκάθαρα διαταξικά χαρακτηριστικά.
Σε πάρα πολλά πράγματα, η οικονομική ευρωστία παίζει ρόλο. Οι πλούσιοι γενικά, έχουν μάθει να συμπεριφέρονται με τρόπο που αναπαράγει την αδικία. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς: σε όσα τραγικά λαμβάνουν χώρα στους δρόμους είναι μια πιο οικουμενική κατάσταση. Εκτός και αν θεωρεί κανείς πως τα φτιαγμένα αμάξια από του Μπουρνάζι που κοντράρονται μεταξύ τους μετά από μερικά ποτά ή οι κόντρες στα λιμανάκια, που αποτελούν κάτι σαν άτυπη παράδοση της αθηναϊκής ζωής, είναι συνθήκες που αφορούν μόνο τα καλομαθημένα πλουσιόπαιδα. Όποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο, δεν ξέρει τι του γίνεται…
Το μεγάλο πρόβλημα αναφορικά με την οδηγική κουλτούρα στην Ελλάδα αντανακλάται σε κάθε περιστατικό όπως αυτό του νεκρού 25χρονου από την μαύρη Corvette. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι θέμα που αφορά εν γένει τους Έλληνες οδηγούς. Ή τέλος πάντων, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι τους.
Ναι, δεν μπορεί ο μέσος οδηγός να έχει μια μαύρη Corvette. Όμως ο ιδιοκτήτης της μαύρης Corvette θα μπορούσε να είναι ο μέσος οδηγός…