Δεν θέλουμε να είμαστε υπερβολικοί στις εκφράσεις μας, οι υπερβολές άλλωστε ποτέ δεν βοηθούν τις χρήσιμες συζητήσεις, απλά πολώνουν το κλίμα και καταστέλλουν τα πραγματικά συμπεράσματα. Όμως από εδώ το πάει, από εκεί το πάει η κρατική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από την αλλαγή κυβέρνησης και μετά και δύσκολα μπορεί να αποφευχθεί η εξής εκτίμηση: εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά αποκτά το κοινωνικοπολιτικό κλίμα.
Θα ήταν φυσικά χαζός όποιος υπονοούσε στα σοβαρά πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα εμφυλίου ή κάτι τέτοιο, παρά τις μεγαλοστομίες που κατά καιρούς αναφέρονται με αφορμή διάφορες αντιθέσεις που προκύπτουν. Αλλά όπως και να το κάνουμε μυρίζει λίγο μπαρούτι η κατάσταση και πολλές φορές νιώθεις πως οι ισορροπίες κινούνται σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Αυτή η βεντέτα που έχει ανοίξει για παράδειγμα το σώμα της αστυνομίας με τους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ ξεπερνάει κάποια όρια. Το τελευταίο περιστατικό με τον ειδικό φρουρό, που μάλιστα ήταν και εκτός υπηρεσίας, να τραβάει όπλο μπροστά σε φοιτητές «για λόγους εκφοβισμού» (όπως μας ενημέρωσαν τα επίσημα όργανα της αστυνομίας), δεν το λες και ένα γεγονός που μπορεί να συγκαταλέγεται σε μια νορμάλ, δημοκρατική καθημερινότητα. Κάθε άλλο…
Ακόμα και το γεγονός ότι η αλήθεια όσον αφορά τις λεπτομέρειες του γεγονότος παραμένει μυστήριο, καθώς άλλα λέει η αστυνομία, άλλα υποστηρίζουν οι ίδιοι οι φοιτητές, σε ένα μίνι σκηνικό δυστοπίας παραπέμπει. Για την αστυνομία, ο συγκεκριμένος αστυνομικός δέχθηκε «αναίτια επίθεση» και στη συνέχεια έβγαλε το όπλο του. Για τους φοιτητές, ο τύπος (που ήταν εκτός υπηρεσίας, να το ξαναπούμε) τραμπούκισε μετανάστες μικροπωλητές μπροστά από την ΑΣΟΕΕ, οι φοιτητές έσπευσαν να τους υπερασπιστούν μη γνωρίζοντας πως πρόκειται για όργανο της τάξης, το ένα έφερε το άλλο και τραβήχτηκε και ένα όπλο.
Να μας συγχωράει η τιμημένη Ελληνική Αστυνομία, αλλά η πρόσφατη ιστορία της όσον αφορά τη διασπορά ψευδών ενημερώσεων και ανακριβειών, μας ωθεί να πιστέψουμε την εκδοχή των φοιτητών. Όποιος ζει σε αυτόν τον κόσμο άλλωστε και δεν ενημερώνεται αποκλειστικά και μόνο από την αναπαραγωγή non paper, μπορεί να εκτιμήσει ποια εκδοχή είναι εκτός πραγματικότητας και ποια ταιριάζει γάντι στην ρεαλιστική κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία.
Θα πει κάποιος -και εν μέρει θα έχει δίκιο- πως το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αποτελεί τμήμα του κρατικού σχεδιασμού για να μπορούμε να το κριτικάρουμε ως τέτοιο. Αντίθετα, ο εκτός υπηρεσίας ειδικός φρουρός που την είδε τιμωρός μεταναστών και στο καπάκι την είδε κάουμποϊ, έδρασε αυτόβουλα και άρα η πράξη του βαραίνει τον ίδιο και μόνο τον ίδιο. Σωστό και αυτό αλλά είναι η βολική -για το κράτος- εκτίμηση του γεγονότος.
Ναι, ατομική πρωτοβουλία ήταν η πράξη του συγκεκριμένου αλλά πρόκειται για μια ατομική πρωτοβουλία γαλουχημένη θεσμικά: το κλίμα που έχει εγκαθιδρυθεί σε θεσμικό επίπεδο όσον αφορά τις ενέργειες της αστυνομίας, το χάιδεμα αστυνομικών αυτιών από κυβερνητικά στελέχη μετά από περιστατικά που κανονικά απαιτούν τράβηγμα λουριών, η εδραίωση μιας πεποίθησης στους κόλπους της ελληνικής αστυνομίας πως μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να λογοδοτεί πουθενά, είναι καταστάσεις που λειτουργούν ενθαρρυντικά για επίδοξους καουμπόιδες.
Ας μην μπούμε στα ενδότερα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ας μην περάσουμε σε ένα επίπεδο κριτικής αναφορικά με το αν είναι κομπλέ ή όχι να είναι μέλος του αστυνομικού σώματος, ένας τύπος που ακόμα και όταν είναι εκτός υπηρεσίας νιώθει πως έχει αυτονόητο δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως αυτόκλητος εκπρόσωπος του κράτους. Σοβαρές συζητήσεις είναι και αυτές αλλά ας μην τις πιάσουμε τώρα.
Το πιο ουσιαστικό ζήτημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το περιστατικό της ΑΣΟΕΕ δεν είναι μεμονωμένο. Αντίθετα, είναι τμήμα αυτής της πολυσυζητημένης κανονικότητας που μας έχει φάει τα αυτιά η κυβέρνηση ότι επέστρεψε επί των ημερών της. Αν αυτό εννοείται ως «κανονικότητα» ας μας το πούνε να το ξέρουμε. Σε κάθε περίπτωση, για μια τέτοια κανονικότητα μόνο κάποιος που είναι κάτοικος της Άγριας Δύσης μπορεί να ψήνεται. Ή κάποιος που φαντασιώνεται πως πράγματι ζει στην Άγρια Δύση – άλλωστε, φαίνεται πως υπάρχουν μπόλικοι ανάμεσά μας. Οι υπόλοιποι δεν ψηνόμαστε.