«Δε θα μας κόψουν εμάς την παράδοση, θα το γιορτάσουμε όπως κάθε χρόνο» είπαν κι έγραψαν στα social media με μηδενικό ίχνος ντροπής αρκετοί από τους κατοίκους πόλεων που φημίζονται για τα καρναβάλια τους, ιδίως της Πάτρας.
Σε μια εποχή που ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε έξαρση λόγω κορονοϊού και που η Ελλάδα ως χώρα έχει εδώ και δύο 24ωρα να αντιμετωπίσει το τεράστιο και σχεδόν επικίνδυνο πρόβλημα της σώρευσης ανθρώπων στα σύνορα με τον Έβρο, αυτό που βρέθηκε να μας νοιάξει και να ξεσηκώσει το επαναστικό μας πνεύμα αφορούσε στο γελοίο έθιμο του καρναβαλιού.
Σε ποια χώρα του κόσμου θα έβγαινε έκτακτο μέτρο, νόμος του κράτους που θα επέβαλλε υπό το φως των συγκεκριμένων συνθηκών να ακυρωθούν οι μαζικές συναθροίσεις και οι κάτοικοι της θα τον αγνοούσαν τόσο επιδεικτικά και θα του κουνούσαν τον πισινό με τέτοια εγωπάθεια; Σίγουρα όχι σε κάποια χώρα με νοημοσύνη και παιδεία στους κατοίκους της.
Ζητάμε κάθε φορά σε οτιδήποτε θεωρούμε στραβό στην κρατική δομή, την παρέμβαση του κράτους και κατηγορούμε τους θεσμούς και τα πρόσωπα εξουσίας για αναλγησία, για ανικανότητα, για αδιαφορά και δεν ξέρω και γω τι άλλο, αλλά αν μετρήσουμε τους εαυτούς μας και κοιταχτούμε μεταξύ μας, για πόσους από τους γύρω μας μπορούμε να πούμε ότι στάθηκαν στο ύψος της ευνομίας; Αν δούμε τα μούτρα μας, τι ακριβώς κάναμε για να έχει το κράτος ένα στήσιμο που η νομοθεσία να εφαρμόζεται και η δικαιοσύνη να επιβάλλεται με σωφροσύνη; Τίποτα.
Αυτό που συνέβη με τα καρναβάλια και ιδίως στην Πάτρα, είναι μια απίστευτη ανευθυνότητα και όλο το φάσμα της έλλειψης παιδειάς που διακρίνει τον Έλληνα. Σύμφωνα με τις ιστοσελίδες της πόλης περίπου 8.000 άτομα βγήκαν στους δρόμους και τέλεσαν το παραδοσιακό καρναβάλι σε σαφώς μικρότερη κλίμακα. Αλλά το έκαναν. Κι αναρωτιέμαι εγώ με την αφέλεια μου: τι θα συνέβαινε σήμερα στη χώρα αν ένας απ΄αυτούς είχε με κάποιο τρόπο τον κορονοϊό; Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη;
Από την πρώτη στιγμή που το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε το μέτρο, υπήρχαν πάρα πολλοί στα social media που κορόιδευαν, υποτιμούσαν, στέκονταν αντίθετοι προς την απόφαση και διατείνονταν με περίσσιο θράσος πως θα δώσουν το παρών στα κατά τόπους καρναβάλια και έθιμα. Εκεί που έκλασε η επανάσταση, βγήκαν οι σύγχρονοι Έλληνες.
Ποια απαίτηση να έχεις μετά από το ίδιο το κράτος ως δομή κι ως θεσμό να λειτουργήσει; Τι να απαιτήσεις από τους αστυνομικούς στην Πάτρα που ήταν παρόντες και αρκέστηκαν απλώς να ενημερώσουν τους αρχηγούς των γκρουπ πως καρναβαλίζουν με δική τους ευθύνη; Να τους ψέξεις γιατί δεν προχώρησαν σε συλλήψεις;
Είναι πραγματικά για να γελάς με πόνο γι΄αυτή τη λογική που μας διακατέχει κι η οποία εξαντλείται κι εφαρμόζεται πάντοτε στις πιο ακατάλληλες περιπτώσεις. Είμαστε διατεθειμένοι να σκύψουμε κεφάλι για να πουλήσουμε την ψυχή μας πολιτικά όπου μας τάξουν τα περισσότερα, ακόμα κι αν είναι εις βάρος της χώρας εν συνόλω, αλλά όταν πρόκειται για καρναβάλι, μια παράδοση που δεν έχει πια σκοπό ύπαρξης και συνεχίζει για να βολεύεται η τσεπούλα κάποιων στο όνομα της τοπικής οικονομίας, τότε η νύχτα βάφεται κόκκινη και προκαλούμε περαιτέρω ταλαιπωρία σε έναν κρατικό μηχανισμό που δοκιμάζεται σε πολλά μέτωπα και έχει απείρως πιο σοβαρά ζητήματα να λύσει.
Για να το πω ακόμα πιο κατανοητά, στη Λέσβο και τη Χίο και τη Σάμο οι ντόπιοι βγήκαν στους δρόμους και έφαγαν ξύλο και τρομερή υποτίμηση από την αστυνομία και την κυβέρνηση ενώ το μόνο που ζητούσαν ήταν να φύγει το βάρος των προσφύγων από πάνω τους, μιας και για 5 χρόνια τώρα έχουν δώσει πολλά, την ώρα που κάποιες ΜΚΟ έπαιρναν επιδοτήσεις και εξαφανίζονταν. Την ίδια στιγμή, στην Πάτρα ξεσηκώθηκαν γιατί δε θα μπορούσαν να ντυθούν Μάγια Μέλισσα και να κάψουν τον καρνάβαλο.
Παράδοση είναι εκείνη η συνήθεια που στο πέρασμα των ετών έχει ένα νόημα, το οποίο εξελίσσεται, αλλάζει, αλλά μπορεί να συναντηθεί με τους ανθρώπους της εποχής. Παράδοση δεν είναι αυτό που γίνεται γιατί πρέπει να διατηρηθεί η βολή μας εις βάρος των πάντων.
Ζούμε σε εποχές που όλα μπορεί να τα μάθει ο καθένας και αυτή την εποχή έχουμε μια παγκόσμια κρίση πρωτίστως σε περιβαλλοντικό επίπεδο, εν συνεχεία σε προσφυγικό και σαφώς και σε επίπεδο κορονοϊού. Και παραδόσεις όπως τα καρναβάλια είναι απλώς για να επιβαρύνουν και στα τρία αυτά επίπεδα. Ιδίως το πρώτο. Τέτοιες παραδόσεις, να με συγχωρείτε, αλλά δεν θα έπρεπε να έχουν θέση στον κόσμο μας ή θα έπρεπε να βρούμε τρόπο να τις προσαρμόσουμε για να γίνουν βιώσιμες. Αυτή είναι η επανάσταση, αυτή είναι η παιδεία. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, σε αυτή την έμπλεη από ανεύθυνους πολίτες χώρα, η παιδεία είναι μια επανάσταση.
Ζητάω όμως πολλά. Άλλωστε, δεν υπάρχει πια άλλη επανάσταση. Τα έδωσαν όλα κάποιοι για να πετάξουν τις σερπαντίνες τους στους δρόμους…