Όλος ο πλανήτης έχει κλειστεί στο σπίτι του, οι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν υποβάλλει τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση εθελοντικής καραντίνας και όλα τα κράτη ανά τον κόσμο παίρνουν μέτρα μείωσης της κυκλοφορίας και του συνωστισμού. Όλες; Όχι! Μια χώρα της Σκανδιναβίας αρνείται να ακολουθήσει το μοντέλο που έχει κυριαρχήσει απέναντι στη πανδημία του κορωνοϊου.
Ο λόγος για τη Σουηδία, με την οποία έχουμε ασχοληθεί ξανά, καθώς η δική της περίπτωση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού παραμένει πιστή στην θεωρία της Ανοσίας της Αγέλης και όλος ο πλανήτης παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης, αμφιλεγόμενης τακτικής.
Η Σουηδία εκ πρώτης όψεως μοιάζει να ζει σε έναν δικό της κόσμο, καθώς εκεί συνεχίζονται τα πάντα σαν μην λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση παγκόσμιου συναγερμού, που έχει προκύψει. Ή τέλος πάντων, σχεδόν τα πάντα: βασική προτεραιότητα της σουηδικής κυβέρνησης είναι να απομονωθούν οι άνθρωποι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και άρα απειλούνται περισσότερο από τους υπόλοιπους από τον κίνδυνο του κορωνοϊού.
Ταυτόχρονα, η σουηδική κυβέρνηση έχει προχωρήσει και σε κάποιες ήπιες συστάσεις και μέτρα. Για παράδειγμα, παροτρύνει τους πολίτες να μην ταξιδεύουν αν δεν είναι μεγάλη ανάγκη, τις επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τηλεργασία να το κάνουν και ταυτόχρονα, έχει απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις άνω των 50 ατόμων.
Όλα τα υπόλοιπα ωστόσο κινούνται κανονικά: τα μπαρ και οι καφετέριες λειτουργούν, οι άνθρωποι κάνουν βόλτες στα πάρκα, οι 180 θάνατοι στα συνολικά 4435 κρούσματα δεν φαίνεται να κάνουν τα αυτιά των αρμόδιων να ιδρώνουν αναφορικά με περαιτέρω μέτρα.
Από την ήπια αυτή αντιμετώπιση, εξαιρούνται -όπως προαναφέρθηκε- μόνο οι ευαίσθητες ομάδες του σουηδικού πληθυσμού. Πρόκειται φυσικά για τη πολυσυζητημένη τακτική της «ανοσίας της αγέλης», μιας τακτικής που βασίζεται στο σκεπτικό πως οι άνθρωποι θα αναπτύξουν φυσική ανοσία στον ιό αν αυτός αφεθεί ελεύθερος και υπό αυτή την έννοια, το τίμημα του μπλοκαρίσματος ολόκληρης της λειτουργίας της κοινωνίας είναι ένα μεγάλο κόστος.
«Είναι σημαντικό να σκεφτείς πόσο χρονικό διάστημα μπορείς να διατηρήσεις τα μέτρα που λαμβάνεις ως χώρα. Δεν μπορείς να κλείσεις μέσα όσους εργάζονται και δεν διατρέχουν κίνδυνο για δύο μήνες. Ούτε μπορείς να κλείσεις τα σχολεία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορείς όμως να απομονώσεις μόνο τις ομάδες πληθυσμού που βλέπεις ότι χάνουν τη ζωή τους», τόνισε πρόσφατα ο Αντερς Τέγκνελ, υπεύθυνος λοιμωξιολόγος του υπουργείου Υγείας της Σουηδίας, σε σχετικές του δηλώσεις στους Times του Λονδίνου.
Η διεθνής ιατρική κοινότητα πάντως, αμφισβητεί ευθέως την εν λόγω τακτική. Είναι χαρακτηριστικό πως πάνω από από 2.000 πανεπιστημιακοί ερευνητές συνυπέγραψαν ένα κείμενο πολύ σκληρής κριτικής στην Επιστημονικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας της Σουηδίας, κατηγορώντας την πως θέτει τη χώρα σε κίνδυνο. Ο καθηγητής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Umea, Τζόακιμ Ροκλοβ, αναρωτιέται: «Πόσες ζωές είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ώστε να μην επιβάλλουν lockdown και να μην διακινδυνεύσουν μεγαλύτερες επιπτώσεις στην οικονομία;».
Όπως και να έχει, το ταμείο των κρατικών πρακτικών απέναντι στην πανδημία, θα γίνει πολύ σύντομα. Και τόσο οι πολιτικές υπεραξίες όσο και τα δυσβάσταχτα πολιτικά κόστη θα είναι πολύ έντονα πολιτικά φαινόμενα με το πέρας της όλης κατάστασης.