Είναι η λέξη που συζητείται περισσότερο από κάθε άλλη, όποτε η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τον κορωνοϊο- συνεχώς, δηλαδή, μιας και ο καταραμένος ιός μονοπωλεί την καθημερινότητά μας εδώ και περισσότερο από 2 μήνες σε βαθμό κακουργήματος: εμβόλιο.
Τι θα γίνει με το εμβόλιο; Πότε θα κυκλοφορήσει το εμβόλιο; Θα είναι μέσα στο καλοκαίρι; Το φθινόπωρο; Τα Χριστούγεννα του 2020; Μήπως (κάτι που, μεταξύ μας, είναι και το πιο ρεαλιστικό σενάριο) στο δεύτερο εξάμηνο του 2021;
Η αδήριτη, πραγματικά, ανάγκη να βρεθεί ένα εμβόλιο για τον κορωνοϊό «παίζει» συνεχώς στο μυαλό μας, μιας και αυτό οδηγεί στην οριστική και αμετάκλητη λύση απέναντι στον Covid-19 θα έχουμε όταν αυτό κυκλοφορήσει ευρέως στην αγορά.
Ωστόσο, υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο ουδείς έχει θέσει- τουλάχιστον… φωναχτά: κι αν δεν βρεθεί εμβόλιο;
Δεδομένου του γεγονότος πως σύσσωμη η επιστημονική κοινότητά έχει πέσει πάνω από το συγκεκριμένο ζήτημα και παλεύει αγωνιωδώς να βρει τη λύση, άπαντες αισιοδοξούμε πως στο τέλος θα υπάρξει το πολυπόθητο εμβόλιο.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραιτήτως πως πράγματι θα βρεθεί- και η Ρέιτσελ Ρόπερ, καθηγήτρια ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Καρολίνα που συμμετείχε στις προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον SARS (που «μοιάζει» αρκετά με τον κορωνοϊό), εξηγεί το γιατί:
«Covid-19 και SARS είναι στα αλήθεια πολύ παρόμοιοι ιοί, μολυσματικοί και μεταδοτικοί», λέει αρχικά, για να προσθέσει «Πολλοί πιστεύουν πως “Α, αν βγάλεις αντισώματα, θα είναι προστατευτικό”. Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Ήμασταν σε θέση να προκαλέσουμε αντίδραση του ανοσοποιητικού, αλλά δεν ήταν αρκετά καλή για να προστατεύει πραγματικά απέναντι στην ασθένεια».
Η επιστήμονας τονίζει, μάλιστα, πως μπορεί ο συγκεκριμένος ιός ν’ αποδειχθεί ανθεκτικός στον εμβολιασμό, ενώ αναφέρει ότι ενδέχεται το εμβόλιο να είναι αποτελεσματικό στα ζώα, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως πως θα ισχύει το ίδιο και για τους ανθρώπους.
«Μπορείς να έχεις κάτι που λειτουργεί στα ποντίκια, να έχεις κάτι που λειτουργεί στους πιθήκους, και μπορεί να μη λειτουργεί στους ανθρώπους», δηλώνει χαρακτηριστικά επί του ζητήματος.
Στο τέλος, βέβαια, η Ρόπερ- που επισημαίνει πως στην περίπτωση του SARS, που έκανε την εμφάνισή του το 2003, δεν έχει βρεθεί ακόμα εμβόλιο αλλά η κατάσταση αντιμετωπίστηκε επιτυχώς μέσω των μέτρων δημόσιας υγείας της κάθε χώρας- ανέφερε και το… προφανές: ακόμα κι ένα εμβόλιο που θα αντιμετώπιζε μερικώς και όχι πλήρως τον Covid-19 θα ήταν καλύτερο από το τίποτα.
«Τα μερικώς αποτελεσματικά εμβόλια μπορούν επίσης να αποτρέψουν τη σοβαρή ασθένεια και τον θάνατο. Και αν και δεν είναι τέλεια προστασία, προστατεύουν από τη νοσηλεία σε νοσοκομείο και τον θάνατο. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα», ήταν τα λόγια της.
Επομένως, το φλέγον ερώτημα επανέρχεται: κι αν δεν βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο για τον κορωνοϊό; Τι έγινε, την κάτσαμε την βάρκα σε σημείο βυθίσεως;
Όχι δα: το να βρεθεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο που θα «εξαλείφει» την ασθένεια αφότου νοσήσει κάποιος είναι κάτι σαφέστατα πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί από την παρασκευή του εμβολίου, και εκεί κρύβεται εν πολλοίς και το μυστικό για την επιστροφή στην πλήρη κανονικότητα. Ο κόσμος θα αρρωσταίνει, ναι, αλλά δε θα χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές όπως συμβαίνει τώρα, μιας και θα μπορούν να ιαθούν πολύ πιο γρήγορα.
Και μόλις (εδώ δε χωρά «αν», θα γίνει) βρεθεί το φάρμακο, περνάμε στην επόμενη φάση, η οποία θα στείλει στο πυρ το εξώτερον τον κορωνοϊό: την σταδιακή ανοσία της αγέλης. Επομένως…
Επομένως, φως είναι αυτό που διακρίνουμε μέσα στη μαυρίλα ή είναι ιδέα μας;