Ήταν εξαρχής δεδομένο πως αυτή η περίφημη απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε η κυβέρνηση ως μέτρο προστασίας κατά του κορωνοϊού, στην πραγματικότητα αφορούσε έναν πειθαρχημένο έλεγχο κυκλοφορίας.
Και αυτό διότι η έλευση του κορωνοϊού στις ζωές μας δεν συνεπαγόταν ταυτόχρονα και την παύση των καθημερινών υποχρεώσεων και αναγκών μας. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι συνέχισαν να κυκλοφορούν. Πειθαρχημένα και μόνο για τα αναγκαία, αλλά συνέχισαν.
Κάτι διαφορετικό άλλωστε ήταν αδύνατο να ισχύσει. Εκτός από τους εργαζόμενους που είτε δούλευαν σε επιχειρήσεις που ανέστειλαν τη λειτουργία τους είτε μπορούσαν να δουλεύουν από το σπίτι, ήταν μπόλικοι οι κλάδοι που συνέχισαν να λειτουργούν κανονικά (τα σούπερ μαρκετ, τα φαρμακεία, τα take away μαγαζιά ήταν χαρακτηριστικά παραδείγματα, πλάι φυσικά στα νοσοκομεία). Αλλά και όσοι δεν ήταν ανάγκη να βγουν από το σπίτι για να πάνε στη δουλειά, αναγκαστικά έπρεπε να βγουν για τα βασικά τους ψώνια ενώ υπήρχαν πάντα και οι δικλείδες για όσους ήθελαν απλά να βγουν για ένα περίπατο και να ξεσκάσουν. Με άλλα λόγια, κανείς δεν κλείστηκε επί μονίμου βάσης μέσα στο σπίτι του.
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για τη μετάβαση στη νέα περίοδο διαχείρισης της κατάστασης συνοδεύτηκαν από μια χαλάρωση του ελέγχου κυκλοφορίας. Ταυτόχρονα ωστόσο, έγινε ξεκάθαρο πως τα μέτρα αποστασιοποίησης πρέπει να συνεχιστούν και η εγρήγορση των πολιτών να συνεχίσει να υφίσταται. Λογικό συμπέρασμα θα ήταν λοιπόν να υπάρξει μια επικέντρωση στις ώρες αιχμής της κυκλοφορίας. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση προχώρησε σε μια απόφαση τη χρησιμότητα της οποίας ουδείς κατάλαβε. Το νέο σχέδιο μιλάει για «αυστηρή σύσταση για περιορισμένη μετακίνηση σε ανοικτούς δημόσιους χώρους από τις 12:00 το βράδυ μέχρι τις 06:00 το πρωί».
Όσοι διάβασαν το συγκεκριμένο μέτρο έξυσαν το κεφάλι τους με απορία: γιατί τόση επικέντρωση σε αυτό το χρονικό διάστημα; Τι είναι αυτό που οδηγεί τους κυβερνώντες στην ανάγκη να μας κάνουν συστάσεις σε περίπτωση που βγαίνουμε από το σπίτι μετά τις 12:00 το βράδυ και μέχρι τις 06:00 το πρωί; Φοβούνται συνωστισμό στις πλατείες εκείνες τις ώρες; Ας είμαστε σοβαροί…
Στους κάτι λιγότερο από δύο μήνες καραντίνας κατά τους οποίους με το σταγονόμετρο ο κόσμος έβγαινε από το σπίτι του, φάνηκε πως οι βραδυνές βόλτες υπήρξαν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Μια βόλτα στους δρόμους των πόλεων τα βράδια θα έδειχνε πως γενικά αυτοί ήταν παντελώς άδειοι και πως όσοι βόλταραν εκείνη την ώρα ήταν τραγικά λίγοι. Και όλα αυτά σε συνθήκες αυστηρού ελέγχου της κυκλοφορίας.
Είναι να αναρωτιέσαι τι ακριβώς οδηγεί την κυβέρνηση στο συμπέρασμα πως κάτι που δεν έγινε με την προηγούμενη, αυστηρή κατάσταση θα γίνει τώρα που τα πράγματα χαλαρώνουν. Άραγε, κάποιος που δεν έχει πια την υποχρέωση να στέλνει μήνυμα για να κάνει βόλτα, θα διαλέξει τις ώρες ανάμεσα στις 12 το βράδυ και τις 6 το πρωί για να βγει από το σπίτι του; Αλλά όχι το πρωί ή το απογευματάκι; Όχι τις ώρες δηλαδή που άπαντες πηγαίνουν και έρχονται από τις δουλειές τους;
Το ακριβώς αντίθετο θα έπρεπε να ευνοεί η κυβέρνηση: αν θέλετε να πάτε βόλτα, να πάτε τις ώρες που δεν είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί κανείς, το βράδυ δηλαδή και όχι το πρωί ή το απόγευμα, αυτό θα έπρεπε να μας λέει η κυβέρνηση. Το ανάποδο φαίνεται λιγάκι οξύμωρο. Βέβαια, κυβέρνηση είναι αυτή, όλα τα ξέρει. Μπορεί να έχει στο μυαλό της κάτι που δεν υπάρχει στα δικά μας ταπεινά μυαλά…