Υπάρχει, άραγε, κάποιο θέμα –ξεκινώντας από το αν μια φάση είναι οφσάιντ και φτάνοντας ως τις πτήσεις διαστημοπλοίων- για το οποίο να μην έχει κανείς άποψη; Η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα έρχεται να δώσει απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Ένα «Όχι», από εδώ μέχρι τα έσχατα σημεία του σύμπαντος, μεγαλύτερο κι από εκείνο του έπους του ‘40.
Βέβαια, από το τι συμβαίνει εντός ή εκτός της μεγάλης περιοχής ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου έως τον τρόπο λειτουργίας ενός διαστημικού λεωφορείου υπάρχει μια κάποια απόσταση. Πράγμα που, όμως, δεν δείχνει να πτοεί εκείνους που έχουν για πασατέμπο την διατύπωση γνώμης και -μάλιστα- με βεβαιότητα μαθηματικού που εκφράζει αξιώματα στην Γεωμετρία.
Ωστόσο, ελάχιστοι φαίνεται να είναι εκείνοι που επιτρέπουν στην δεδομένη άγνοιά τους για ένα σωρό θέματα να τους αποτρέψει από το να πουν αυτό που θέλουν, έμαθαν, διάβασαν, άκουσαν ή απλά κατέβασαν από την κούτρα τους. Και μπορεί η λαϊκή κουλτούρα να θεωρεί τους οδηγούς ταξί ως τους κορυφαίους του είδους και… πανεπιστήμονες της ζωής, αλλά ο ψηφιακός καθρέφτης όλων μας (δηλαδή τα social media) αποδεικνύουν ότι η… παιδεία, η… εκπαίδευση και η… δια βίου μάθηση δεν γνωρίζει επαγγελματικά σύνορα, ούτε κάνει διακρίσεις ανάλογα με την ιδιότητα του καθενός.
Το φαινόμενο φυσικά δεν είναι σημερινό, όμως, τώρα τελευταία η μόδα πήρε διαστάσεις που ανταγωνίζονται στα ίσια ακόμη κι αυτή της πανδημίας του κορωνοϊού. Και η συγκεκριμένη αναφορά σ’ αυτόν τον ιό δεν είναι καθόλου τυχαία. Άλλωστε, αυτό είναι το debate στο οποίο σχεδόν όλοι θέλησαν να πάρουν θέση, λες και δηλώνουν στην φορολογική δήλωσή τους «ειδικοί συνεργάτες του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας» και δρουν ανάλογα.
Κάτι η… κλεισούρα λόγω των μέτρων περιορισμού, κάτι η μονοθεματική λειτουργία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με ολόκληρο (σχεδόν) το πρόγραμμα τους να αφορά τον COVID-19, όλος ο πλανήτης (κυριολεκτικά) δεν ασχολείται με τίποτα άλλο., περιμένοντας τους ειδικούς στην γωνία με την ίδια θέρμη με την οποία ο Ηρακλής Πουαρό είναι έτοιμος κάθε –μα κάθε- φορά να ξεσκεπάσει τα αόρατα στους πολλούς σχέδια και να αποκαλύψει την ταυτότητα των δολοφόνων.
Και για να γίνουμε λιγάκι πιο συγκεκριμένοι και να μιλήσουμε επιτέλους για την ταμπακιέρα, ας αναφερθούμε στο κορυφαίο παράδειγμα των ημερών. Τον Σωτήρη Τσιόδρα.
Είναι απορίας άξιο το πώς επιχειρείται (εκούσια ή ακούσια) η αποδόμηση ενός προσώπου που αποθεώνεται σε δημοσιεύματα έγκριτων Μέσων όλου του κόσμου και πανθομολογούμενα έχει τεράστιο μερίδιο στην επιτυχία που πιστώνεται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Επιτυχία. Αυτή είναι η λέξη που περιγράφει το τι ακριβώς έχει συμβεί σε υγειονομικό επίπεδο από την ημέρα που η χώρα αποφάσισε να πάρει τα μέτρα της έναντι της πανδημίας κι έδωσε τα «κλειδιά» για την αντιμετώπισή της σε έναν κατά τεκμήριο κορυφαίο επιστήμονα και όχι σε κάποιον ημέτερο, πρώην συμφοιτητή, φίλο ή παιδί του κομματικού σωλήνα.
Αλλά για πολλούς από εμάς η επιτυχία των άλλων είναι δύσκολο πράγμα για να το… καταπιούμε. Αδυνατούμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως κάτι έχει γίνει σωστά και να παραδεχτούμε αυτό που για άλλους είναι τόσο εμφανές και ορατό όσο η πανσέληνος του Αυγούστου, μια νύχτα δίχως σύννεφα.
Κι αφού το να έχεις 140 νεκρούς επί συνόλου 228.505 (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) σε όλον τον κόσμο δεν σου δίνει πολλές αφορμές για… κράξιμο και αλύπητη κριτική, το γυρίσαμε στο… καλαματιανό!
«Δείτε τι έλεγε για τον κορωνοϊό τον Ιανουάριο». «Διαβάστε τις δηλώσεις του για την χρήση της μάσκας». «Βίντεο με τον Τσιόδρα να χαμογελάει, ενώ τώρα μας το παίζει σοβαρός» (εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν το είδαμε, αλλά θα μπορούσε εύκολα να συμβεί) είναι μερικοί από τους τίτλους «ειδήσεων» που κυκλοφορούν ευρέως εκεί έξω, με στόχο να… αποκαλυφθεί το «αόρατο» για τον υπόλοιπο πλανήτη μυστικό σχέδιο που υπηρετεί και εξυπηρετεί με την στάση του ο εθνικός επιδημιολόγος.
Αντιμετωπίζοντάς τον δηλαδή με την ίδια σοβαρότητα που θα κάναμε, ας πούμε με την Ιωάννα Τούνη ή οποιαδήποτε άλλη τηλεπερσόνα ή ινσταγκραμική, υγρή φαντασίωσή μας. «Σοκ! Δείτε την πριν τις πλαστικές», συνοδευόμενη από μια φωτογραφία της όταν πήγαινε στο σχολείο.
Άσχετα με το τι έκανε στο σώμα ή το πρόσωπό της η κατά τα άλλα αγαπητή Ιωάννα, ο Τσιόδρας και ο κάθε Τσιόδρας που ασχολείται με κάτι τόσο μακρινό σε εμάς, αδικείται κατάφωρα όταν κρίνεται για πράγματα που είπε στο παρελθόν ή για την στάση του πάνω σε ένα θέμα το οποίο παραμένει «ζωντανό» (αντίθετα από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους) και συνεχώς εξελίσσεται, μεταλλάσσεται και μας απειλεί, παρά το γεγονός ότι απέναντί του έχουν συνασπιστεί τα κορυφαία μυαλά του πλανήτη, κυβερνήσεις αλλά και φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες διαθέτουν κεφάλαια και ποσά που δεν είμαστε καν σε θέση να αντιληφθούμε προκειμένου να τον νικήσουν.
Κι όμως, παρά αυτήν την κινητοποίηση, που όμοιά της ίσως δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, αυτός ο… διάολος παραμένει δυνατός, αντιστέκεται σε φάρμακα και θεραπείες, δημιουργεί νέα πιο ανθεκτικά στελέχη κι αλλάζει με μεγαλύτερη ευκολία κι από διάθεση κυκλοθυμικού. Με λίγα λόγια, ακόμη δεν πιάνεται πουθενά, οδηγώντας ακόμη και τον επιστημονικό κόσμο σε διαφωνίες σχετικά με τους ενδεδειγμένους τρόπους αντιμετώπισής του.
Αλλά για κάποιους εξ ημών τα πάντα είναι «άσπρο ή μαύρο» και αισθανόμαστε την εσωτερική και ηθική υποχρέωση να τους κατακεραυνώσουμε ή να τους «ξεσκεπάσουμε» για την «ασχετοσύνη» και τις κωλοτούμπες τους, με την ίδια ευκολία με την οποία κρίνουμε τον Νεϊμάρ όταν κάνει τον πεθαμένο μετά από τάκλινγκ. Το μόνο που δεν έχει πει κάποιος ακόμη είναι «βάλε με εμένα μια μέρα στη θέση του Τσιόδρα και θα σου κάνω τον κορωνοϊό να πάει να συναντήσει τους δεινόσαυρους». Χωρίς φυσικά να έχουμε παραμικρή αδεία για το ποιος είναι ο Τσιόδρας, τι εστί ιός ή πότε και πώς εξαφανίστηκαν τα διόλου συμπαθή (σε αντίθεση με την Ιωάννα Τούνη) γιγαντιαία ερπετά.