Είτε είσαι λογικός και τον απεχθάνεσαι είτε είσαι παράφρων και επικροτείς τη στάση του, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει καταφέρει να ασχολείται όλος ο πλανήτης μαζί του. Λες και πριν μερικά χρόνια έβαλε κάποιο στοίχημα για το αν μπορεί να το πετύχει.
Και μπορεί η λογική πλευρά της ανθρωπότητας να προσπαθεί να αντέξει σε όλα τα άθλια που έχει προωθήσει και αναζωπυρώσει στη διάρκεια της διακυβέρνησής του, τόσο στις ΗΠΑ όσο και παγκόσμια, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που σίγουρα θα γελούν σαρδόνια με όσα συμβαίνουν.
Όχι γιατί τα επικροτούν, αλλά γιατί δίνεται τρομερή τροφή για κοινωνιολογικό στοχασμό, ανάλυση, εκ νέου ανάγνωση της Ιστορίας κτλ.
Ένα από τα πιο πλούσια προς ανάλυση πεδία αυτές τις ημέρες είναι η στάση των social media. Όχι μόνο ως προς τα πρόσωπα ηγεσίας, αλλά και προς τους απλούς πολίτες των ΗΠΑ που ζουν περικυκλωμένοι από τον οργασμό της βίας.
Πριν πάμε στα τωρινά, ας κάνουμε μια βουτιά στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι 2016, Τραμπ και Κλίντον μάχονται για την προεδρία των ΗΠΑ και το διαδίκτυο γεμίζει με ψευδείς αρνητικές ειδήσεις για την Κλίντον, αλλά και για τον Τραμπ. Στην περίπτωση της πρώτης, επειδή στα μάτια των Αμερικάνων θεωρείται συστημική, οι αρνητικές ειδήσεις λειτουργούν αρνητικά. Στην περίπτωση του πρώτου, επειδή μπήκε από το πουθενά στο πολιτικό κάδρο, η αρνητική είδηση λειτουργεί θετικά.
«Για να τον πολεμούν, φοβούνται μην τους ξεβολέψει. Κι επειδή είναι πλούσιος και δεν έχει ανάγκη από χρηματοδότηση κάτω από το τραπέζι, θα είναι τίμιος». Αν και πολύ…ελληνοποιημένη, αυτή η σκέψη πέρασε από τα περισσότερα μυαλά των Αμερικάνων που τον ψήφισαν και τον στηρίζουν.
Υπήρχε όμως έντονη δημόσια διαβούλευση λίγους μήνες αργότερα όταν έσκασε το σκάνδαλο της Cambridge Analytica, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται στην επίδραση των social media προς την εκλογή του Τραμπ και αν θα έπρεπε να έχουν ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Όλες οι εκτιμήσεις βεβαίως γίνονταν εκ των υστέρων και με το σκεπτικό πως αυτοί που διοικούν τα social media, δεν θα ήθελαν με τίποτα αυτόν για Πρόεδρο.