Συμπληρώνονται 10 ημέρες από τη στιγμή που ξεκίνησε μια από τις πιο σφοδρές περιόδους αντίδρασης στις ΗΠΑ ενάντια στον ρατσισμό. Μια αντίδραση που πυροδότησε πορείες σε παγκόσμια κλίμακα.
Ευχή όλων είναι αυτή η περίοδος να γεννήσει μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα όπου – ας είμαστε ρεαλιστές – ναι μεν θα υπάρχει ρατσισμός στα μυαλά ανθρώπων, αλλά αυτά δεν θα καθορίζουν την τύχη των ανθρώπων που δεν γεννήθηκαν με λευκό δέρμα.
Ευχή όλων είναι η γραμμή έναρξης να είναι στο ίδιο σημείο για όλους και η γραμμή τερματισμού να καθορίζεται από τις ικανότητες και τον χαρακτήρα του καθενός, όχι από την ευκολότερη πρόσβαση σε καλύτερα σχολεία, καλύτερους καθηγητές, καλύτερα πανεπιστήμια.
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος από την Ελλάδα που να το θέλει αυτό περισσότερο απ΄όλους, είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Όλη η οικογένεια του δηλαδή, αλλά κυρίως αυτός που λόγω του χρώματος του βίωσε άσχημες καταστάσεις και τώρα λόγω της φήμης του απολαμβάνει μια ελευθερία που με κόπο κατέκτησε, μα δεν είναι καθόλου αυτονόητη σε μη διάσημους μαύρους. Κι είναι μια συνθήκη που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και το παιδί του.
Τι έκανε λοιπόν ο Γιάννης ως άνθρωπος, ως μαύρος άνθρωπος, ως άνθρωπος με επιρροή, ως ηγέτης ενός μπασκετικού οργανισμού που στις ΗΠΑ αποτελεί τόπο διαμόρφωσης ιδεών; Άφησε σπίτι του κάθε έννοια διασημότητας, άνεσης και χρήματος και βγήκε μπροστά για να κρατήσει πανό και να ενώσει τη φωνή του με τις φωνές εκείνων που δεν θα ακουστούν το ίδιο με αυτόν.
Και βγήκε να το κάνει όχι μόνο γιατί έχει προσωπικά βιώματα που το δικαιολογούν. Ούτε γιατί η δική του παρουσία ίσως αποτελέσει μια μικρή κλειδαριά ασφαλείας για τους γύρω του, ώστε οι αστυνομικοί να μην προβούν σε τόσο εύκολη βία, όπως είναι μαθημένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Βγήκε να το κάνει γιατί είναι ένας άνθρωπος που ζει 7 χρόνια στις ΗΠΑ, σίγουρα θα νιώθει και το Μιλγουόκι πατρίδα του και αισθάνεται το χρέος να υπηρετήσει τους ανθρώπους της πόλης του, τους ανθρώπους των ΗΠΑ σε όλη τη χώρα που τον επευφημούν και τον στηρίζουν.
Δεν ξέρουμε αν η παρουσία του Γιάννη θα εμποδίσει κάπως την αστυνομική βία, αλλά σίγουρα δεν φαίνεται να εμπόδισε τη βία των μυαλών, την ρατσιστική αντίληψη που και στα μέρη μας διασπείρετε με διαφορετικά πέπλα προς διάφορες πολιτικές μορφές, μπας και ανακτήσει ξανά την χρυσαυγίτικη δύναμή της.
Το γράφω αυτό γιατί για άλλη μια φορά ξέσπασε ένας διαδικτυακός οχετός προς το πρόσωπό του επειδή – άκουσον άκουσον – ως μέλος της τόσο αδικημένης μαύρης φυλής βγήκε να φωνάξει για να συμβάλλει στο ενδεχόμενο να μην υπάρξει κάποια στιγμή παιδί με τις δικές του καταστάσεις.
Κι αν αποφασίσεις να χάσεις ολοκληρωτικά κάθε ελπίδα προς τους ρατσιστές και να πεις «ας έχουν τις σάπιες αντιλήψεις τους, η δημοκρατία θα τους ξεβράσει χωρίς να πάρουν χαμπάρι», δεν μπορείς να αποδεχτείς αντιλήψεις ανθρώπων που ίσως να μην είναι ρατσιστές, αλλά τους ενοχλεί που βγήκε ο Γιάννης στους δρόμους γιατί «αυτός τι προσπαθεί να δείξει τώρα; έχει τόσα λεφτά, είναι μια χαρά βολεμένος και πάει και διαμαρτύρεται;» και πατώντας πάνω σε αυτό βρίσκουν το τιτάνιο (sic) επιχείρημα «αφού αυτός μια χαρά πλούσιος είναι, πώς υπάρχει συστημικός ρατσισμός που εμποδίζει τους μαύρους»;
Δώστε του μια άφεση μεγαλόψυχοι άνθρωποι του Γιάννη. Ζητά συγγνώμη που τον κυνηγούσαν κι αυτόν και την οικογένεια του. Ζητά συγγνώμη που ως αποτέλεσμα ιστορικών συνθηκών των περασμένων αιώνων γεννήθηκε από γονείς πάμφτωχους που λόγω χρώματος δεν τους δόθηκαν πολλές δυνατότητες ανέλιξης και αναγκάστηκε να ψάχνει για λεφτά από τα 10 του για να συνεισφέρει.
Όχι, δεν έχει καμία σημασία που ο Γιάννης είναι Έλληνας. Άλλωστε κάποια στιγμή οι εθνικές ταυτότητες θα είναι τόσο παρωχημένες και θα επέλθει η ισότητα. Κι όσοι της αντιτεθούν, θα μείνουν πίσω. Η μόνη σημασία για τον Γιάννη και κάθε φωνή στους δρόμους που αντιμάχεται τη σάπια εξουσία για χάρη του περιβάλλοντος, της ισότητας, της δικαιοσύνης, είναι που βρίσκονται εκεί. Είναι που δεν ασχολούνται με τις κοινωνικές τους διαφορές και στέκονται πλάι πλάι για να εξασφαλίσουν μαζί το καλύτερο μέλλον.
Εκεί που ο Γιάννης θα βγάζει όσα λεφτά βγάζει, όχι για κάτι τυχαίο που του δόθηκε, αλλά γιατί απλώς αποδείχθηκε πιο τυχερός, βρέθηκε στο σωστό timing κι έδειξε τις ικανότητες του στους κατάλληλους ανθρώπους.
Ίσως τελικά αυτό να μην μπορούν να του συγχωρήσουν ποτέ οι Ελληνάρες του πληκτρολογίου. Ότι είναι πολύ πιο Έλληνας από δαύτους…