Δεν είναι δύσκολο. Δε χρειάζεται πρότερη εμπειρία (αν και όλοι την έχουμε) ούτε να είσαι μέλος της MENSA προκειμένου να τα καταφέρεις- όχι. Για την ακρίβεια, μπορεί να το κάνει πραγματικά ο καθένας εξ ημών.
Οι «οδηγίες», απλές: 1) Βρίσκεις το πλησιέστερο περίπτερο, 2) Πηγαίνεις, 3) Χαμογελάς εγκάρδια στον περιπτερά δείχνοντάς του το πακετάκι τσίχλες που κρατάς, 4) Πληρώνεις, 5) Μιας και δεν είσαι αγενής, εύχεσαι «Καλό μεσημέρι» (απόγευμα, βράδυ- ανάλογα), 6) Απομακρύνεσαι.
Εν συνεχεία, πας σπίτι, ανοίγεις το πακέτο, παίρνεις μία τσίχλα και μασάς. Μασάς μέχρι να πονέσουν ελεγχόμενα τα σαγόνια σου ή για όση ώρα χρειάζεται προκειμένου να καταπνίξεις την επιθυμία σου να μιλήσεις για ένα θέμα που η διαφαινόμενη τοποθέτησή σου απέχει πόρρω από την στοιχειώδη ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Συνελόντι ειπείν, ναι, το «Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» έχει αποδειχτεί πολλάκις χρυσάφι- κι αυτός είναι ένας κανόνας που θα έπρεπε ν’ ακολουθήσει ο Mikeius, που κατάφερε να βρεθεί γι’ ακόμα μία φορά στο επίκεντρο αλλά για τους λάθος, τους χείριστους, λόγους.
Εν συντομία, για όσους μετοίκησαν στην Αφροδίτη τις τελευταίες μέρες και δεν γνωρίζουν τι συνέβη, το στόρι έχει ως εξής: ο γνωστός stand up comedian Αλέξανδρος Τιτκώβ και ο μουσικός Θωμάς Λάλος έδωσαν πριν από λίγες ημέρες το «παρών» σε αντιφασιστική συγκέντρωση στην Αθήνα, με την αστυνομία να τους ξυλοφορτώνει και να υπάρχουν καταγγελίες για ψευδή ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος των δύο παιδιών.
Για την οικονομία της συζήτησης δε θα εξετάσουμε ποια από τις δύο πλευρές έχει «δίκιο» (κι ας είναι ηλίου φαεινότερο…)- θα παραθέσουμε απλά το τι ακολούθησε μετά. Οι δύο καλλιτέχνες οδηγήθηκαν στην Ευελπίδων, όπου και κατηγορήθηκαν για ένα κακούργημα και δύο πλημμελήματα, με την ποινή που τους επιβλήθηκε να βγάζει τόσο νόημα όσο και ο ακόλουθος συνδυασμός γραμμάτων: δγφυγαδαηειοθφηεοφςισασδα (ή, αλλιώς, να μη συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δημόσια συνάθροιση και να μην κυκλοφορούν στην περιοχή των Εξαρχείων, όπως αυτή ορίζεται από τους δρόμους Ασκληπειού μέχρι Αλεξάνδρας και Πατησίων, μαζί με την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και την παρουσία στο τμήμα 2 φορές το μήνα).
Ο Mikeius, λοιπόν, θεώρησε πως το συγκεκριμένο ζήτημα προσφέρεται για χιούμορ υψηλοτάτου επιπέδου (ειδικά αν τα στάνταρ σου συναγωνίζονται αυτά ενός μαθητή τρίτης δημοτικού) και «ανέβασε» στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media τα ακόλουθα:
Περιέργως, αντί σύσσωμος ο πλανήτης να πιάσει την κοιλιά του και να ψάχνει απελπισμένα για λίγο αέρα προκείμενου να συνέλθει από τα παρατεταμένα γέλια, ξέσπασε ένας μίνι-χαμός, με πληθώρα ατόμων να «επιτίθενται» στον γνωστό stand-up comedian, ζητώντας του να κατεβάσει τα stories, μιας και δύσκολα θα κέρδιζε μ’ αυτά το Mark Twain Prize για την συνολική του προσφορά στην κωμωδία.
Ο Mikeius (που, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ουδείς αμφιβάλλει πως διαθέτει «φλέβα» και ταλέντο και αρέσει σε πολύ κόσμο) εν συνεχεία «απάντησε» μ’ ένα βίντεο, που μάλλον έκανε τα πράγματα χειρότερα: θέλοντας να ζητήσει μια ιδιότυπη συγγνώμη είπε, μέσες-άκρες, πως τα συγκεκριμένα «αστεία» του θα τα εκτιμούσαν αρκετοί από τους συναδέλφους του υπό άλλες συνθήκες, πριν φτάσει στο τέλος στην καλύτερη στιγμή της, τρόπον τινά, εξομολόγησης («μ@λακία μου»).
Σύμφωνοι, στην κωμωδία δεν υπάρχουν όρια και όλα επιτρέπονται, μόνο που κάποια επιτρέπονται… λιγότερο. Ιδίως όταν πρόκειται για ξύλο που έχουν φάει (μαζί με τα όσα επακολούθησαν) άνθρωποι του κλάδου σου- ή, εδώ που τα λέμε, όταν έχει φάει ξύλο οποιοσδήποτε άνθρωπος.
Ουδείς (θα έπρεπε να) γελάει με κάτι σαν αυτό που συνέβη σε Τιτκώβ και Λάλο, πολλώ δε μάλλον όταν τα «αστεία» αμφιρρέπουν μεταξύ άκρας δεξιάς και ακροδεξιάς.
Γι’ αυτό, συγγνώμη Mikeius, αλλά εμείς είμαστε από τους περίεργους που δεν εκτιμήσαμε τα stories σου. Έχουμε την αίσθηση ότι μπορείς να τα πας καλύτερα.
Αυτό που ακούγεται από κάτω την στιγμή που αυτοβούλως ανέβηκες στην ηλεκτρονική σκηνή του instagram δεν είναι ανεξέλεγκτα γέλια.
Είναι κατακραυγή.
Τσιχλίτσα;