Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης των ελληνοτουρκικών σχέσεων ούτε να έχει PhD στις διεθνείς σχέσεις για να καταλάβει το προφανές: αυτή τη φορά, ιδίως τις τελευταίες μέρες, η τουρκική προκλητικότητα κάνει ακόμα και τον όρο «προκλητικότητα» να φαίνεται φτωχός.
Εδώ, πια, δεν έχουμε να κάνουμε με διαχειρίσιμα- μέσα στην έντασή τους- περιστατικά όπως αυτό στις Καστανιές ή την εισβολή στα 16 εκτάρια στην Θράκη ή ακόμα και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί- μια κίνηση που προκάλεσε την οικουμενική κατακραυγή προς το πρόσωπο του Ερντογάν. Όχι.
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και ξυπνούν μνήμες Ιμίων, με τα τύμπανα του πολέμου να μην ακούγονται, για την ώρα, σε εκκωφαντικό βαθμό, αλλά να μην είναι ακριβώς και στο… mute, παρά την προσωρινή αποκλιμάκωση με αποχώρηση μέρους των τουρκικών πολεμικών πλοίων: η εκπεφρασμένη, μέσω Natvex, διάθεση της Τουρκίας να πραγματοποιήσει παράνομες έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας έχει σημάνει συναγερμό, με τις ελληνικές δυνάμεις να υψώνουν τείχος και να είναι ξεκάθαρες πως σε περίπτωση που το Oruc Reis μπει στα δικά μας ύδατα, θα «απαντήσουμε» καταλλήλως.
Παρά το ότι άπαντες (ΗΠΑ, Γαλλία, ακόμα και η παρέμβαση της Μέρκελ) κρούουν, έστω και… αναιμικά, τον κώδωνα του κινδύνου στον πρόεδρο της Τουρκίας, ο Σουλτάνος δηλώνει αποφασισμένος να προχωρήσει το σχέδιό του, λέγοντας πως δεν παραβιάζει καμία ελληνική ΑΟΖ και πως είναι καθόλα νόμιμες οι κινήσεις της χώρας του.
Το ευδιάκριτο σχέδιο του Ερντογάν είναι ένα θερμό επεισόδιο 48 ωρών , το οποίο θα οδηγήσει στο να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι Ελλάδα και Τουρκία προκειμένου να διαπραγματευτούν. Εκεί, οι γείτονές μας δεν έχουν τίποτα να χάσουν, καθώς διεκδικούν κάτι που δεν είναι δικό τους. Επομένως, ό,τι και να πάρουν, κέρδος θα είναι γι’ αυτούς.
Ωστόσο, γιατί οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν στο ότι πρόθεση του 66χρονου πολιτικού ηγέτη των γειτόνων μας είναι ένας μικρής διάρκειας πόλεμος κι όχι ένας που θα τραβήξει σε «μάκρος»; Γιατί ενώ σύσσωμη η κυβέρνησή του περηφανεύεται για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και το πόσο ανώτερες είναι εν συγκρίσει με τους υπόλοιπους, μοιάζει, αν διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές, θετικός στο να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;
Η απάντηση είναι επίσης απλή: η χειμαζόμενη οικονομία της χώρας του, η οποία βρίσκεται σε διαρκή ελεύθερη πτώση- ιδίως μετά και το παγκόσμιο «χτύπημα» του κορωνοϊού. Η λίρα Τουρκίας συνεχίζει την ηχηρή της κατρακύλα, ο πληθωρισμός βρίσκεται σε συνεχή άνοδο, την στιγμή που το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο για τον οποίον κανείς Τούρκος δε θέλει να μιλήσει, αλλά δε γίνεται γιατί… να, είναι ένας ελέφαντας.
Το φάντασμα της προσφυγής στο ΔΝΤ μαζί με το εφιαλτικό, εντός των τουρκικών τειχών, 2018 μοιάζουν ν’ αναβιώνουν, με τον Ερντογάν να προσπαθεί εντέχνως (ή και όχι…) να στρέψει την κοινή γνώμη σε πολέμους, Μεγάλες Ιδέες, την Αγία Σοφία, την επαναφορά της οθωμανικής αυτοκρατορίας- όλα τους ποτισμένα με ακροδεξιές κορώνες- και λοιπά όνειρα θερινής νυκτός.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί ν’ αναφερθεί πως η λίρα της χώρας έχει χάσει από την αρχή του χρόνου άνω του 15% της αξίας της, προσεγγίζοντας το ιστορικό χαμηλό του 2018 (7,2362/ δολάριο).
Αντιστοίχως πεσμένες- και απολύτως λογικά, λόγω και της πανδημίας του Covid- είναι τόσο οι εισαγωγές όσο και οι εξαγωγές. Το νούμερο των 235 δισ. δολαρίων στις εξαγωγές του 2019 μοιάζει ήδη με ανεκπλήρωτο πόθο που δεν πρόκειται να επαναληφθεί το τσακισμένο 2020, καθώς οι βασικές ευρωπαϊκές αγορές βυθίζονται στην ύφεση.
Είναι χαρακτηριστικό πως το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τονίζει πως η ύφεση στην Τουρκία θα είναι της τάξης του 5%, την στιγμή που τ’ αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζάς τους είναι κάτω από το όριο της επάρκειας.
Καταλαβαίνει εύκολα, λοιπόν, κανείς πως η Τουρκία σε οικονομικό επίπεδο δεν πνέει ακριβώς τα λοίσθια, όμως δεν απέχει και πάρα πολύ από αυτό. Ένας πόλεμος διαρκείας αναμένεται να πληγώσει ακόμα περισσότερο τη χώρα, φτάνοντάς την στα όριά της- ή ακόμα και πιο κάτω.
Βέβαια, προτού πανηγυρίσουν τα πρωτοπαλίκαρα των social media στην Ελλάδα που ζητούν αφειδώς αίμα μέσω του πληκτρολογίου τους την ίδια ώρα που τσεκάρουν, καλού-κακού, και τις one-way πτήσεις προς το εξωτερικό, πρέπει να ‘χουμε στο μυαλό μας πως σε εξίσου υπέροχο χάλι βρίσκεται και η δική μας οικονομία.
Η 12ετής κρίση έχει γονατίσει (και) την Ελλάδα, η οποία επίσης δεν τρελαίνεται στην ιδέα ενός κοστοβόρου, σε πλείστους τομείς, πολέμου.
Ποια είναι η «λύση», εν προκειμένω, με την συνεχιζόμενη προκλητικότητα των γειτόνων μας;
Υπομονή λίγες μέρες και όλοι θα πάρουμε την απάντηση…