Με τον κορωνοϊό να αποδεικνύεται… Μπρους Γουΐλις, δηλαδή πολύ σκληρός για να πεθάνει, η συζήτηση των επιστημόνων μετατοπίζεται στην ανάγκη δημιουργίας της περίφημης ανοσίας της αγέλης. Τουλάχιστον για όσο δεν είναι διαθέσιμο ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, στο οποίο όλοι να μπορούν να αποκτήσουν άμεση και φθηνή πρόσβαση.
Ακόμη και σήμερα πάντως η επιστημονική κοινότητα ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι της, στέκεται με ιδιαίτερο σκεπτικισμό στην έννοια της ανοσίας της αγέλης θεωρώντας ότι ειδικά στην περίπτωση του κορωνοϊού αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επιτευχθεί. Την ίδια ώρα, στον αντίποδα, ορισμένοι ερευνητές εμφανίζονται πολύ πιο αισιόδοξοι, θεωρώντας ότι ακόμη και εάν στον ιό εκτεθεί μόνο ένα ποσοστό της τάξης μόλις του 20% του γενικού πληθυσμού είναι δυνατό να προκύψει η ανοσία. Βέβαια αρκετοί συνάδελφοί τους ανεβάζουν αυτό το νούμερο στο 70% και παραμένουν απαισιόδοξοι σχετικά με την πορεία της νόσου βάζοντας στην συζήτηση έναν νέο όρο. Τους υπερμεταδότες.
Σαφώς πρόκειται για έναν νεολογισμό, ένα λεκτικό εφεύρημα που δημιουργήθηκε προκειμένου να χαρακτηριστούν έτσι τα μέλη επαγγελματικών ομάδων τα οποία λόγω της φύσης της εργασίας τους εκτέθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό στον ιό και με την σειρά τους τον μετέδωσαν σε πολυάριθμους συμπολίτες τους. Μια θεωρία που μοιάζει να έχει λογική βάση αφού είναι προφανές ότι –ας πούμε- ένας νυχτοφύλακας που βγάζει την βάρδια μόνος του σε ένα κτήριο σαφώς έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να κολλήσει ή να μεταδώσει τον COVID-19, συγκρινόμενος –για παράδειγμα- με τον υπάλληλο ενός σούπερ μάρκετ.
Και η αναφορά στα σούπερ μάρκετ δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού και στην περίπτωση της Ελλάδας (αλλά και των περισσοτέρων άλλων χωρών) τα καταστήματα της διατροφικής αλυσίδας έμειναν ανοιχτά καθ’ όλη την διάρκεια της κρίσης. Κάποια κράτη, όπως η Σουηδία, επέλεξαν να μην λάβουν ιδιαίτερα μέτρα κοινωνικού περιορισμού, όμως και στα υπόλοιπα τα μέτρα προστασίας –και συγκεκριμένα η απλή χρήση μάσκας ή γαντιών- μάλλον δεν τους «θωράκισε» απέναντι στον κορωνοϊό, ειδικά από την στιγμή που χρειάστηκε να εξυπηρετήσουν έναν τόσο μεγάλο αριθμό πελατών και επακόλουθα δυνητικών φορέων του ιού.
Κάποιοι μελετητές βάζουν στην ίδια κατηγορία τους οδηγούς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά και τους εργαζόμενους στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, στους οποίους πλέον (μετά το άνοιγμα και των συνόρων για τους τουρίστες) μετατοπίζεται το σχετικό «βάρος».
Η θεωρία λέει ότι οι πιθανότητες να βρεθούν θετικοί στον ιό είναι για αυτούς πολύ μεγαλύτερες. Και εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει, αντίστοιχα μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να μεταδώσουν οι ίδιοι τον ιό σε άλλους. Υπό το πρίσμα της λογικής ότι είναι απαραίτητη η δημιουργία ανοσίας αγέλης, αυτοί οι άνθρωποι καθίστανται ιδιαίτερα σημαντικοί αφού έρχονται καθημερινά σε επαφή με τόσο κόσμο ώστε να επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη ανοσία του γενικού πληθυσμού.
Όπως όμως συμβαίνει και με τα νομίσματα, έτσι και η θεωρία για τους υπερμεταδότες έχει δύο όψεις. Υπάρχει, δηλαδή, ο αντίλογος. Πολλοί ειδικοί επιμένουν ότι η ανοσία (στην περίπτωση του κορωνοϊού) είναι περισσότερο ένας ευσεβής πόθος ή μια ουτοπία παρά μια πραγματικότητα. Στα επιχειρήματά τους τονίζουν την ανθεκτικότητα του ίδιου του ιού, την ικανότητά του να μεταλλάσσεται αλλά και το γεγονός ότι μεταβάλλονται και οι ίδιες οι συνθήκες που σχετίζονται με τους υπερμεταδότες.
Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι η επίτευξη της όποιας ανοσίας δεν μπορεί παρά να είναι μια παροδική και όχι μια μόνιμη κατάσταση. Και αυτό διότι καθημερινά αλλάζουν και οι επαγγελματικές ομάδες που εκτίθενται περισσότερο στον ιό κι επομένως των μεταδίδουν με μεγαλύτερο ρυθμό. Τώρα που είναι καλοκαίρι, επαγγέλματα όπως αυτό του μπάρμαν ή του σερβιτόρου ανήκουν στην κατηγορία των υπερμεταδοτών, τον χειμώνα όμως με ανοιχτά καλοριφέρ και κλειστά παράθυρα «πρωταγωνιστές» γίνονται άθελά τους οι οδηγοί, στη συνέχεια αυτό τον ρόλο θα παίξουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα σχολεία και πάει λέγοντας.
Οι σκεπτικιστές περιγράφουν ένα «κρυφτούλι» με τον κορωνοϊό, ενώ επιμένουν ότι η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπισή του θα είναι ένα εμβόλιο. Όταν και όποτε αυτό γίνει μαζικά διαθέσιμο. Μέχρι τότε… υπομονή και κυρίως προσοχή!