Το ότι η κατάσταση με την πανδημία του κορωνοϊού στην Ελλάδα μοιάζει να έχει ξεφύγει πέρα από τα όρια του ελεγχόμενου «συμμαζέματος» είναι κάτι που μάλλον δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.
Ο ισχυρισμός τεκμαίρεται, άλλωστε, από τον αποκρουστικό αριθμό των καθημερινών κρουσμάτων, τα οποία είναι σταθερά πάνω από 200, ενώ αυξημένος είναι και ο αριθμός των διασωληνωμένων (πάντα εν συγκρίσει με το προηγούμενο διάστημα μετά την άρση των περιορισμών), όπως και των συνανθρώπων μας που δεν τα κατάφεραν και έχασαν την ζωή τους.
Ήδη από το μεσημέρι της Παρασκευής (14/8) ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, ο Νίκος Χαρδαλιάς, ανακοίνωσε νέα μέτρα προκειμένου ν’ αποφευχθούν τα (πολύ) χειρότερα, με τα κέντρα διασκέδασης, μεταξύ άλλων, να κλείνουν πλέον μετά τις 00:00 και σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Φυσικά, δεν παρέλειψε για νιοστή φορά να κάνει λόγο για την (πολυπόθητη) «ατομική ευθύνη», συνεχίζοντας την προσπάθεια της κυβέρνησης για μετακύλιση ευθυνών προς την πλευρά των πολιτών (οι οποίοι, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, συνεχίζουν σε μεγάλο βαθμό να έχουν την πλήρη ανευθυνότητα ως σημαία τους).
Ολ’ αυτά κατανοητά, όμως εξακολουθεί να υφαίνεται με όχι-και-τόσο-μαεστρικό τρόπο το αφήγημα των κυβερνώντων για τα κρούσματα από το εξωτερικό, τα οποία- σύμφωνα πάντα με τα όσα ανακοινώνονται και τις διαρροές στα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ- δεν αποτελούν μεγάλο πρόβλημα, μιας και είναι ελάχιστα.
Μάλιστα, μάλιστα. Τότε πώς ακριβώς εκτοξεύτηκαν σε δυσθεώρητα ύψη οι νοσούντες από τον Covid-19 στα νησιά;
Πριν ανοίξουν τα σύνορα της χώρας μας η γραμμή ήταν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση οι Έλληνες των αστικών κέντρων (και δη οι νέοι) και να μην πάνε στα νησιά, τα οποία είναι «αμόλυντα» από τον κορωνοϊό, προκειμένου να μην κολλήσουν οι ντόπιοι.
Τώρα, το σενάριο επιτάσσει να μη γυρίσουν στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και τις άλλες μεγαλουπόλεις οι νέοι από τις διακοπές τους στα νησιά (ή όταν γυρίσουν να μπουν σε καραντίνα και να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί), ούτως ώστε να μην υπάρξει «άτακτη» διασπορά του ιού στα αστικά κέντρα, κάτι που θα φέρει στα όριά του το σύστημα υγείας.
Ωραία, μπορεί να μας εξηγήσει τότε κάποιος πώς ακριβώς μολύνθηκαν τα νησιά και κόλλησαν… άπαντες;
Επειδή το συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι ακριβώς ίδιας δυσκολίας με το αυτό της τελευταίας ερώτησης που θα σου έκανε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;» για τα 50 εκατομμύρια δραχμές, η εξήγηση είναι πάρα πολύ απλή: το άνοιγμα των συνόρων και η αθρόα προσέλευση (αθρόα τηρουμένων των αναλογιών ενός τσακισμένου καλοκαιριού όπως αυτό του 2020) των τουριστών δημιούργησαν εστίες μόλυνσης και υπερμετάδοσης του ιού.
Στο βωμό του τουρισμού και της αποφυγής της κατάρρευσης της οικονομίας (απολύτως σεβαστό, μιας και η κατακρήμνιση της οικονομίας είναι εξίσου επικίνδυνη με τον κορωνοϊό), τα σύνορα άνοιξαν με ελάχιστους ελέγχους να γίνονται αναλογικά με τον αριθμό αυτών που ταξίδεψαν στα μέρη μας.
Προφανέστατα, λοιπόν, η στοιχειώδης λογική λέει πως αρκετά άτομα που ήρθαν από το εξωτερικό ήταν ασυμπτωματικοί (μιας και αν είχαν συμπτώματα δύσκολα θα έμπαιναν στη διαδικασία να ταξιδέψουν), πήγαν στα νησιά, διέσπειραν τον ιό, με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί αυτή η κατακόρυφη αύξηση.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως οι Έλληνες δε φέρουν ευθύνη- όχι. Ένα τεράστιο ποσοστό του γηγενούς πληθυσμού συνεχίζει να βρίσκεται στο βλακώδες συννεφάκι του «Δεν υπάρχει κορωνοϊός, είναι όλα μια παγκόσμια συνωμοσία, ο Μπιλ Γκέιτς θέλει να μας ελέγξει όλους μέσω εμβολίου που θα φέρει τσιπάκι» κτλ κτλ, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το σαθρό επιχείρημα της κυβέρνησης περί του ανοίγματος των συνόρων δεν είναι αφήγημα του χειρίστου είδους.
Όχι, ο τουρισμός (όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο) έπαιξε τεράστιο ρόλο στην περαιτέρω εξάπλωση της πανδημίας στην Ελλάδα και το να το αρνείται κανείς είναι όχι απλά χαζό, μα και επικίνδυνο.
Ήδη, ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκος, σε δηλώσεις του το μεσημέρι της Παρασκευής είπε πως αποτελεί κεντρική επιλογή η μη δημοσιοποίηση των κρουσμάτων στα νησιά, προκειμένου να συνεχιστεί όπως-όπως η ισορροπία του τρόμου μεταξύ της ανάγκης να προστατευτεί ο κόσμος και του φιλιού της θνησιμαίας ζωής στην πληγείσα οικονομία.
Μήπως, επομένως, έφτασε η στιγμή να σταματήσουμε να κοροϊδεύομαστε για το συγκεκριμένο ζήτημα;
Καλά τα ραδίκια, ιδίως το IQ τους, όμως το καλοκαίρι είναι εκτός εποχής…