Ανάμεσα στα πολλά που μας δίδαξε η παρουσία της Χρυσής Αυγής στη δημόσια ζωή του τόπου τα τελευταία δέκα χρόνια, είναι πως η λογική των ίσων αποστάσεων μπορεί πολλές φορές να είναι άκρως αντικοινωνική και να στρώσει το χαλί σε πολύ επικίνδυνα φαινόμενα. Η διαλλακτικότητα με την οποία το πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ και ένα σωρό πολίτες αντιμετώπισαν την παρουσία της Χρυσής Αυγής ανάμεσά μας εξέθρεψαν το αυγό του φιδιού. Πλέον, ίσες αποστάσεις δεν υπάρχουν: η μισή κοινωνία κραυγάζει πως οι ναζί πρέπει να μπουν φυλακή, και ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης-αν διαφωνήσει στα περί σκληρής ποινικής τιμωρίας των ναζιστών- ακούγεται ως υποστηρίκτριά τους.
Κάπως έτσι, οι προτάσεις της εισαγγελέως Οικονόμου έχουν προκαλέσει άπειρες αντιδράσεις. Τελευταίο λιθαράκι σε αυτό το μπαράζ προκλητικών προτάσεων που ακούστηκαν από το στόμα της ήταν εκείνη που θέλει άπαντες τους καταδικασθέντες να τιμωρούνται με αναστολή. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα ήδη καταδικασθέντα μέλη της Χρυσής Αυγής για τα εγκλήματα που η τελευταία έκανε, δεν θα πάνε ούτε μια μέρα φυλακή για αυτά, αν ισχύσει η πρόταση της εισαγγελέως.
Εξαίρεση από αυτή την πρόταση αποτελεί μόνο ο Ρουπακιάς, δηλαδή ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα. Η εισαγγελέας δηλαδή δεν εξαίρεσε από την πρόταση για αναστολή των ποινών ούτε καν τον Λαγό , ο οποίος δήλωσε πως «δεν αναγνωρίζει το δικαστήριο», έφυγε για τις Βρυξέλλες όπου και απολαμβάνει την ευρωβουλευτική ασυλία (για την ώρα) και δεν έκανε καν αίτημα αναστολής. Αυτοβούλως ωστόσο, η εισαγγελέας θεώρησε πως πρέπει ακόμα και ο Λαγός να απολαύσει την επιείκεια του δικαστηρίου.
Πρέπει φυσικά να γίνει μια αναγκαία διευκρίνιση: όσο προκλητική και αν είναι η εν λόγω εισαγγελική πρόταση, η έννοια της αναστολής πρέπει πράγματι να είναι πάντα υπαρκτή σε κάθε υπόθεση καταδίκης. Το ποινικό σύστημα δεν πρέπει να δρα τιμωρητικά και οφείλει να εξαντλεί την επιείκειά του: κάθε άλλη λογική συνιστά ολοκληρωτισμό. Ανάμεσα σε αυτή την αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα ωστόσο και μια ενδεχόμενη αναστολή στις ποινές των χρυσαυγιτών, η απόσταση είναι χαoτική.
Σε περίπτωση που ισχύσει το τελευταίο το δικαστήριο θα έχει στείλει ένα σαφές μήνυμα: μπορεί αποδεδειγμένα και με απόφαση δικαστηρίου να ηγείσαι ομάδας που συγκροτείται για να κάνει φόνους, να ανήκεις σε συμμορίες που μπαίνουν σε σπίτια μεταναστών και τους δέρνουν στο κεφάλι με λοστούς ενώ κοιμούνται, να οργανώνεις δολοφονικά πεσίματα σε ανθρώπους με τους οποίους διαφωνείς πολιτικά, να αποδεικνύονται στο δικαστήριο όλα αυτά και να ορίζεσαι ένοχος ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να μην πηγαίνεις ούτε μια μέρα φυλακή.
Για να μην ξεχνιόμαστε: τα μέλη και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής έχουν ήδη δικαστεί και έχουν ήδη καταδικαστεί. Δεν υπάρχει πλέον η έννοια του τεκμηρίου της αθωότητας. Το δικαστήριο έχει δεχθεί πως όλα αυτά τα αποτρόπαια με τα οποία κατηγορήθηκαν οι χρυσαυγίτες υπήρξαν αληθή. Η εισαγγελέας λοιπόν είτε δεν συμφωνεί πως όλα αυτά είναι πράγματι αποτρόπαια είτε δεν πιστεύει στον θεσμό της φυλάκισης έτσι κι αλλιώς και πιστεύει πως οι άνθρωποι πρέπει να τιμωρούνται με άλλο τρόπο για τα λάθη: κομματάκι δύσκολο να ισχύει το δεύτερο πάντως, αν κρίνει κανείς από τη αυστηρή στάση που έχει κρατήσει σε μια σειρά άλλων υποθέσεων όπου δεν δικάζονταν φασίστες.
Με το σκεπτικό της εισαγγελέως πάντως, ο Ρουπακιάς θα πρέπει να νιώθει αδικημένος – είναι το μόνο σίγουρο αυτό. Και ας είναι ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα (από τα λίγα γεγονότα που υπήρξαν αποδεδειγμένα πριν καν την έναρξη της δίκης). Άλλωστε, όπως ισχυρίστηκε η εισαγγελέας για να τεκμηριώσει την πρότασή της περί αναστολών, από τότε που έγιναν οι συλλήψεις, οι χρυσαυγίτες δεν σκότωσαν κανέναν άρα μάλλον δεν θα το ξανακάνουν. Για τον Ρουπακιά λοιπόν γιατί να μην ισχύει το ίδιο; Γιατί δηλαδή τέτοια διάκριση; Μεγάλη αδικία αν μη τι άλλο, αυτός ο άνθρωπος τώρα πρέπει να είναι ράκος…