Η ντροπή είναι ακόμα έξω: Οι 2 χρυσαυγίτες που θα έπρεπε να κάνουν παρέα με τους ναζί στη φυλακή
Βρείτε μας στο
Επικαιρότητα

Με απόφαση δικαστηρίου: Η μέρα που νομιμοποιήθηκε η ρητορική μίσους για τους ομοφυλόφιλους…

Ο Νίκος Νικολόπουλος αθωώθηκε για τις ομοφοβικές του δηλώσεις και πλέον, με απόφαση δικαστηρίου, ο καθένας μπορεί να εκφράζει ρητορική μίσους για τους ομοφυλόφιλους χωρίς συνέπειες.

«Όπως συνέβη στους αιώνες των αιώνων, έτσι και τώρα, η Ορθοδοξία και η Δημοκρατία των πολλών θα επικρατήσουν έναντι του φασισμού των ολίγων».

Έτσι τελείωνε η δήλωση του προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκου Νικολόπουλου πριν τρία χρόνια. Μία δήλωση, η οποία είχε προκαλέσει άπειρες αντιδράσεις και έγινε η αιτία να οδηγηθεί ο Νικολόπουλος στα δικαστήρια έπειτα από μήνυση προς το πρόσωπό του. Και βλέποντας την τελευταία πρόταση αυτής της δήλωσης, εύλογα αναρωτιέται κανείς: είναι κακό που κάποιος μιλάει ενάντια στον φασισμό; Και όμως: διαβάζοντας ολόκληρη τη δήλωση καταλαβαίνει κανείς τι εννοεί ο Νικολόπουλος όταν λέει «φασισμό». Κατά βάση, ο μεγάλος αυτός πολιτικός εννοεί πως δεν νοείται να γίνονται ανεκτές δημόσιες εκδηλώσεις των ομοφυλόφιλων.

Συγκεκριμένα, μιλώντας για το πασίγνωστο πλέον Pride, ο Νικολόπουλος είχε κάνει λόγο για ξεπεσμό, νομιμοποίηση αηδιαστικών δρώμενων στο κέντρο της Αθήνας από κυβερνητικά στελέχη, αναιδείς και σιχαμένες περιπτύξεις, ενώ είχε πει ακόμη ότι ο Μητσοτάκης κατάπιε τη γλώσσα του ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κρατούσε φανάρι… Ταυτόχρονα είχε εκφράσει την ενόχλησή του διότι δεν υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση. Αυτό εννοούσε ο Νικολόπουλος όταν έλεγε πως «η ορθοδοξία θα επικρατήσει του φασισμού». Ναι, μοιάζουν λίγο μπερδεμένες οι έννοιες στο κεφάλι του.

Πολιτικός μιας άλλης εποχής, κολλημένος σε ένα συντηρητικό και «παραδοσιακό» (με τη χειρότερη δυνατή έννοια) παρελθόν, ο Νικολόπουλος αδυνατεί όχι μόνο να κατανοήσει τον ρατσισμό των δηλώσεών του αλλά ακόμα και να καταλάβει το ότι στη σημερινή εποχή, όπου ζητήματα που κάποτε δεν άνοιγαν για κανένα λόγο πλέον έχουν εισέλθει για τα καλά στη κοινωνική ζωή (και αυτό συνιστά πρόοδο), δεν μπορεί να λέει ότι θέλει χωρίς επιπτώσεις. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Οργανώσεις Athens Pride, Thessaloniki Pride και Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας.

Μόνο που -όπως αποδείχθηκε- υπάρχει και ένα ακόμα προβληματάκι με την νομική οδό: οι απαρχαιωμένες αντιλήψεις δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των Νικολόπουλων αυτού του κόσμου αλλά και των περισσότερων στελεχών του δικαστικού συστήματος. Έτσι, δεν είναι να απορεί κανείς που το δικαστήριο έκρινε πως μια δήλωση άσβεστου και καθαρού μίσους δεν συνιστά προτροπή σε βία και αθώωσε τον Νικολόπουλο αναφορικά με τη δήλωση που έκανε.

«Αθώος! Αυτή είναι η απόφαση της Δικαιοσύνης, αφού όσα υποστηρίζω για την ομοφυλοφιλία είναι όσα υποστηρίζει η Αγία Γραφή, οι κανόνες των οικουμενικών Συνόδων, οι διδαχές των Αποστολών και των Πατέρων. Ασφαλώς και δεν είναι ούτε ρατσιστικά, ούτε υποκινούν βία σε βάρος οποιουδήποτε!», δήλωσε ο ίδιος μετά την αθωωτική απόφαση για τις δηλώσεις του. Βέβαια, είναι να αναρωτιέται κανείς: τα δικαστήρια κρίνουν με βάση τους νόμους ή με βάση αυτά που λέει η Αγία Γραφή; Διότι άμα είναι έτσι, πολλοί «θεόσταλτοι» φόνοι που αναφέρονται στα κλασικά θρησκευτικά κείμενα θα μπορούσαν να γίνουν η αφορμή για να αθωωθούν δολοφόνοι. Είναι λιγάκι αστεία πράγματα αυτά…

Με απόφαση δικαστηρίου: Η μέρα που νομιμοποιήθηκε η ρητορική μίσους για τους ομοφυλόφιλους...

Μοναδική παγκοσμίως: Η ομάδα που είχε 10 παίκτες με το ίδιο επώνυμο, έπαιξε κάποτε και στην Α’ Εθνική
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Μοναδική παγκοσμίως: Η ομάδα που είχε 10 παίκτες με το ίδιο επώνυμο, έπαιξε κάποτε και στην Α’ Εθνική

Στην Ελλάδα υπάρχει και (υποτίθεται πως) τίθεται σε εφαρμογή ο αντιρατσιστικός νόμος. Αυτό σημαίνει πως κάποιος που αποκαλεί δημόσια μια κοινωνική ομάδα με τέτοιους χαρακτηρισμούς και βάζει όρους για το πως πρέπει να γίνονται ανεχτοί (λες και είναι κάποιο είδος θεού ή κάποιος αυτόκλητος εκπρόσωπος κάποιου θεού…) παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο. Εκτός και αν ζούμε ακόμα σε εποχές που οι μοναδικοί νόμοι ήταν οι δέκα εντολές του Μωυσή. Ευτυχώς, δεν ζούμε σε αυτές τις εποχές (;), συνεπώς καλό θα ήταν η Δικαιοσύνη να μην συμπεριφέρεται λες και ισχύει κάτι τέτοιο.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά επειδή υπήρξαν και διάφοροι πρόσφατα στην δίκη της Χρυσής Αυγής, που αμφισβήτησαν την αναγκαιότητα να κρίνεται δημοσίως το έργο της Δικαιοσύνης καθώς υποτίθεται πως αυτή μπορεί να κάνει τη δουλειά της χωρίς την κοινωνική πίεση, αποφάσεις – σκάνδαλα όπως αυτή αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Η αθώωση Νικολόπουλου είναι μια πολύ κακή παρακαταθήκη αναφορικά με τη χρήση του αντιρατσιστικού νόμου στα δικαστήρια και αυτό είναι μάλλον αντικειμενικό. Αν δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στις εποχές της Ιεράς Εξέτασης και άλλων τέτοιων μορφών δικαστικής κρίσης, θα πρέπει αυτό να αναδειχθεί…