Μπορεί να μοιάζει παράδοξο μέσα σε μια συνθήκη τόσο δύσκολη όσο αυτή που βιώνουμε εξαιτίας του κορωνοϊού, αλλά η αλήθεια είναι πως αν κανείς σκεφτεί έξω από πολιτικές προκαταλήψεις δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει πως μια σειρά παραλογισμών έχει κατακλύσει τη δημόσια σφαίρα σε επίπεδο επιχειρημάτων. Δυστυχώς, οι αντικρουόμενες πλευρές μέσα στην άσκηση πολιτικής συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: να ενισχύουν τις δικές τους αντιλήψεις και να επιτίθενται στις αντίπαλες.
Θα έλεγε κανείς φυσικά πως αυτή είναι και η ουσία της πολιτικής. Πράγματι, θα ήταν αδύνατο η πανδημία να εξαλείψει κάθε, μα κάθε πολιτική διαφορά και εδώ που τα λέμε μάλλον και μη θεμιτό σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που έχει να κάνει με την πολυφωνία των απόψεων. Όμως από το ένα άκρο, δυστυχώς γινόμαστε μάρτυρες πως έχουμε φτάσει στο άλλο: δεν γίνεται να μην υπάρχει ούτε καν η ελάχιστη προσαρμογή στις συνθήκες της εποχής. Και αυτό αφορά κάθε εμπλεκόμενο κομμάτι.
Πέρα και έξω λοιπόν από την ανάγκη του καθένα να βρίσκεται σε ένα «στρατόπεδο», εδώ θα πούμε πέντε αυτονόητες αλήθειες που είναι (ή θα έπρεπε να είναι) οικουμενικές:
1) Δε γίνεται να μην παραδεχόμαστε πως ο κορωνοϊός δεν επηρεάστηκε από τον τουρισμό
Πολύ συχνά η παράθεση αριθμών είναι πιο «επιστημονικός» τρόπος να πεις ψέματα. Πολύ συχνά επίσης, οι αριθμοί είναι τόσο αδιάλλακτοι που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την αλήθεια τους. Υπό αυτό το πρίσμα, η απρόσκοπτη λειτουργία της λεγόμενης «τουριστικής βιομηχανίας» κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, εκτός από το ότι υπήρξε μια απόφαση παντελώς αναντίστοιχη του συνθήματος «δεν επαναπαυόμαστε», έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την γιγάντωση του αριθμού των κρουσμάτων. Είναι απλά αδιανόητο να μην παραδεχόμαστε πως ανάμεσα στα ελάχιστα κρούσματα που μετρούσε η Ελλάδα κατά την είσοδο του καλοκαιριού και την εκτόξευσή τους κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, ήταν το άνοιγμα του τουρισμού που μεσολάβησε, που έπαιξε τον βασικό ρόλο για τις εξελίξεις.
2) Δεν θα πάθουμε κάτι αν δεν πάμε μια χρονιά στην πορεία για το Πολυτεχνείο
Το ξανάπαμε και πάνω: οι νέες εποχές οφείλουν να φέρνουν μαζί τους και προσαρμογές στα νέα δεδομένα. Αν οι πολιτικοί χώροι για τους οποίους αποτελεί μια σημαντική ημερομηνία η 17 Νοέμβρη θέλουν να παίζουν ρόλο στην αληθινή ζωή και όχι να είναι απλά τιμητές των παραδόσεών τους, θα πρέπει φέτος να τιμήσουν με άλλο τρόπο την εξέγερση του Πολυτεχνείου και όχι με μια μαζική πορεία όπως κάθε χρόνο.
Εκτός και αν πιστεύει πραγματικά κανείς μέσα στην αριστερά πως στα μάτια του μέσου ανθρώπου, η επιμονή να διεξαχθεί μια εθιμοτυπική πορεία διαφέρει σε επίπεδο ουσίας από τις κραυγές των αγανακτισμένων που δεν πήγαν στον Επιτάφιο για ένα χρόνο το προηγούμενο Πάσχα – εκτός και αν η αριστερά δεν είναι ορθολογικός πολιτικός χώρος αλλά θρησκεία και κατά τας γραφάς αν δεν κάνουμε Πολυτεχνείο μια χρονιά θα πάμε στην κόλαση. Μάλιστα, από τη στιγμή που δεν έγιναν καν παρελάσεις φέτος, άρα η Νέα Δημοκρατία δεν «χάιδεψε» την άλλη πλευρά, η επιμονή να γίνει κανονικά το φετινό Πολυτεχνείο είναι πούρος παραλογισμός.
3) Δε γίνεται να λες ότι στα ΜΜΜ δεν υπάρχει μεγάλη διασπορά του ιού
Το ακούμε διαρκώς από κυβερνητικά χείλη πως στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι μειωμένος ο κίνδυνος διασποράς του ιού. Ταυτόχρονα, γίνεται και επίκληση σε συγκεκριμένες έρευνες που υποτίθεται πως επικυρώνουν αυτό το συμπέρασμα. Να μας συμπαθάτε, αλλά μόνο κάποιος αφελής μπορεί να το πάρει στα σοβαρά αυτό: στις ώρες αιχμής, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τιγκάρουν από κόσμο, όχι επειδή αυτός ο κόσμος έχει κάποιο καπρίτσιο να στοιβάζεται, αλλά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς κάποιος μεγάλος και τρανός επιδημιολόγος για να καταλαβαίνει το αυτονόητο: το στρίμωγμα σε βαγόνια του μετρό και σε αστικά λεωφορεία αποτελεί υγειονομική βόμβα. Ας αφήσουμε λοιπόν τα αστεία: αν δεν αυξηθούν τα δρομολόγια, αν δεν μπουν νέα οχήματα στη λειτουργία των ΜΜΜ, κάθε μέρα ο ιός θα κάνει πάρτι εκεί.
4) Δε νοείται να μην έχει γίνει ακόμα επίταξη ιδιωτικών κλινών
Είναι μια από τις πιο σοκαριστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών: γιατροί βγαίνουν επώνυμα στα ΜΜΕ και παραδέχονται ευθέως με δηλώσεις τους πως η πληρότητα των νοσοκομείων βρίσκεται σε τέτοια ύψη, που αναγκαστικά το ιατρικό προσωπικό αναγκάζεται να κάνει διαλογή ασθενών. Την ίδια στιγμή, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή κίνηση να επιταχθούν οι κλίνες των ιδιωτικών νοσοκομείων. Μάλιστα, αυτό το αίτημα υπήρχε από τους γιατρούς του δημοσίου από τις αρχές της πανδημίας. Τότε -περίπου τον περασμένο Μάρτη- κυβερνητικές διαρροές έλεγαν πως υπάρχει έτοιμη υπουργική απόφαση για επίταξη ιδιωτικών κλινών, που θα τεθεί άμεσα σε εφαρμογή αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο. Αν πράγματι ήταν αλήθεια αυτό, τι ακριβώς περιμένουν;
5) Δε γίνεται να βγαίνεις σαν ΣΥΡΙΖΑ και να καλύπτεις τον Πολάκη
Είναι γενικά επικίνδυνο και αντικοινωνικό αυτό το αστείο που θέλει διάφορους να μην τηρούν με προκλητικό τρόπο τα αναγκαία μέτρα προστασίας και αποστασιοποίησης κλείνοντας το μάτι στις συνωμοσιολογικές φωνές άρνησης της ύπαρξης κορωνοϊού. Όταν όμως αυτό γίνεται από θεσμικά πρόσωπα, τότε αυτόματα η επικινδυνότητα αυτής της τάσης πολλαπλασιάζεται.
Με άλλα, λόγια, ο Παύλος Πολάκης και η πολυσυζητημένη φωτογραφία του στο ίδιο τραπέζι με καμιά δεκαριά ακόμα άτομα εν μέσω γιγάντωσης της πανδημίας ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση τόσο σε επίπεδο ουσίας όσο και -πολύ περισσότερο- σε επίπεδο κοινωνικού μηνύματος. Ε, είναι από τα άγραφα να μην του τραβάει λιγάκι το αυτί ο ΣΥΡΙΖΑ με δημόσια δήλωση και να συνεχίζει να τον καλύπτει. Ναι, ο ίδιος επιχείρησε να το μαζέψει λέγοντας πως έχει κάνει τεστ και έχει βρεθεί αρνητικός αλλά η προσπάθεια διόρθωσης της ζημιάς ήταν πολύ πιο χαμηλόφωνη από όσο αντιστοιχούσε. Θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αδιάλλακτος και να αδειάσει με πολύ πιο επιτακτικά καταγγελτικό λόγο το στέλεχος του. Δεν θα χανόταν και ο κόσμος…