Η όλη κατάσταση με τον κορωνοϊό στην Ελλάδα θυμίζει τα πέριξ του «σπιτιού» του Σάουρον στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών- από άποψη ζοφερής μαυρίλας, τουλάχιστον: παρά το γεγονός πως βρισκόμαστε εδώ και σχεδόν μία εβδομάδα σε καθολικό lockdown, τα καταραμένα νούμερα δε λένε να πέσουν.
Τα κρούσματα έχουν σταθεροποιηθεί πάνω από τα 3.000 τις 24 ώρες, την στιγμή που δραματικά αυξητικές τάσεις παρουσιάζουν τόσο τα νούμερα των συμπολιτών μας που βρίσκονται διασωληνωμένοι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας όσο και αυτών που χάνουν την ζωή τους.
Το απεχθές γλυκό έρχεται να δέσει με άκρως αισιόδοξες προβλέψεις όπως «Τις επόμενες μέρες θα δούμε ακόμα περισσότερους θανάτους», «Οι ΜΕΘ έχουν γεμίσει ήδη και δεν επαρκούν», «Μην περιμένετε σύντομα δραματική μείωση των κρουσμάτων» και λοιπά ευχάριστα, από εκείνα που σε κάνουν να θες να κλάψεις παρατεταμένα σε εμβρυακή στάση.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση και με τα καλά νέα να έρχονται με το στομωμένο σταγονόμετρο (παρά τις θετικές εξελίξεις στο μέτωπο του εμβολίου…), οι κυβερνώντες και οι εμπειρογνώμονες έχουν το δύσκολο, σχεδόν δυσβάσταχτο, έργο της ενημέρωσης του κοινού.
Κι εκεί, το απόγευμα της Παρασκευής, γίναμε μάρτυρες μίας τουλάχιστον «περίεργης» δήλωσης από την κ. Βάνα Παπαευαγγέλου, λοιμωξιολόγο και μέλος της επιτροπής επιστημόνων.
Μεταξύ άλλων- πολύ χρήσιμων, είναι η αλήθεια- η κ. Παπαευαγγέλου κλήθηκε ν’ απαντήσει και στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Σε μία εξ αυτών, λοιπόν, ρωτήθηκε να πει την γνώμη της για την αυστηρή καραντίνα 4 μηνών της Αυστραλίας και αν και κατά πόσον κάτι τέτοιο θα ήταν εφαρμόσιμο στην Ελλάδα, δεδομένης της επιτυχίας της (η Αυστραλία «καθάρισε» τελείως με τον κορωνοϊό, καταγράφοντας πλέον ελάχιστα ή μηδενικά κρούσματα).
Η απάντηση της λοιμωξιολόγου ήταν, εν συντομία, η εξής: «Δεν είναι στην προσωπικότητα του Έλληνα να κλείνεται μέσα τόσο καιρό…»
Κατ’ ουσίαν, δηλαδή, η κ. Παπαευαγγέλου δήλωσε πως ο Έλληνας δεν… σηκώνει και πολύ καραντίνα και, άθελά της, έδωσε πάτημα σε όσους φωνάζουν για τα μέτρα που έχουν επιβληθεί (με μεγάλη καθυστέρηση, μάλιστα) στη χώρα μας.
Σύμφωνοι: το lockdown είναι «αποκρουστικό» και σε κανέναν μας δεν αρέσει η εθελούσια ή επιβεβλημένη καραντίνα για μεγάλο, μάλιστα, διάστημα. Η κατακερματισμένη ψυχολογία μας κάθε μέρα που περνά χωρίς να μπορούμε να βγούμε ελεύθερα έξω δέχεται ακόμα ένα ράπισμα στο πληγιασμένο (άυλο) κορμί της. Ο κίνδυνος της συλλογικής κοινωνικής αναπηρίας μετά από τόση κλεισούρα είναι τρομερά αυξημένος. Όμως….
Όμως, από την άλλη, το ν’ ακούς μία εκ των υπευθύνων να λέει πως το πιο αποτελεσματικό (και, εξυπακούεται, συνάμα βάρβαρο) μέτρο απέναντι στην πανδημία απλά δε γίνεται να εφαρμοστεί στα μέρη μας λόγω της προσωπικότητά μας, είναι λίγο… κάπως.
Ξαναλέμε: κανείς μας δε θέλει να κρατήσει το lockdown ούτε ένα δεύτερο περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Αν, ωστόσο, ο «αντίλογος» είναι τριψήφια νούμερα νεκρών ημερησίως, κρούσματα που θα προσεγγίζουν τα 10.000/ 24ωρο και ένα γονατισμένο εθνικό σύστημα υγείας που θα επιλέγει το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, τότε θα πρέπει να υπάρχει έστω και σαν έσχατη λύση η πιθανότητα ενός παρατεταμένου (με μικρά διαλείμματα, ενδεχομένως) lockdown.
Μια μακρά καραντίνα, βεβαίως, κατά τη διάρκεια της οποίας η κυβέρνηση θα πρέπει να δίνει συνεχείς οικονομικές ανάσες στους πολίτες του πλήττονται σφόδρα από αυτό το «ΚΛΕΙΣΤΟΝ».
Ναι, ακόμα κι αν η προσωπικότητά μας δεν το αντέχει, θα πρέπει τουλάχιστον να το έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
Τουλάχιστον μέχρι να στείλουμε τον γ@@#*νο τον κορωνοϊό στα τσακίδια…