Είναι από το πρωί της Παρασκευής η πρόταση που συζητήθηκε όσο καμία άλλη. Αυτή που έγινε trend στο twitter και πολλοί έσπευσαν να «κράξουν» τον καθηγητή. Εκείνη που οι περισσότεροι (και εν μέρει δικαίως) δε θέλουν ούτε καν να σκέφτονται.
Ο λόγος για τον καθηγητή μικροβιολογίας Αλκιβιάδη Βατόπουλο και τη δήλωσή του στον ΣΚΑΪ για την αναγκαιότητα του να υιοθετήσει η χώρα μας ένα μοντέλο τύπου Ουχάν στην Κίνα (της πόλης, δηλαδή, που «γέννησε» τον κορωνοϊό).
Ο καθηγητής ζήτησε να αυστηροποιηθούν τα μέτρα της ήδη υπάρχουσας καραντίνας προτείνοντας να εφαρμοστεί το μοντέλο της κινεζικής πόλης, στο οποίο απαγορεύεται τελείως η έξοδος από το σπίτι, εκτός από μία προγραμματισμένη έξοδο για σούπερ μάρκετ μία φορά την εβδομάδα.
Πιο συγκεκριμένα, είπε:
«Νομίζω ότι πρέπει να γίνουμε πολύ πιο αυστηροί. Πρέπει το lockdown να γίνει πιο αυστηρό, όπως στην Κίνα. Στην Ουχάν έβγαινε μια φορά την εβδομάδα ένας άνθρωπος να πάει να ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ. Αυτό πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα. Να κλείσουν οι επιχειρήσεις και να λειτουργούμε κάθε μέρα σαν να είναι Κυριακή. Ένα lockdown τύπου Ουχάν για δύο εβδομάδες, θα μπορούσε να αποσυμφορήσει την κατάσταση και να ανακόψει τη μετάδοση του ιού».
Σε μια πρώτη «ανάγνωση» αυτό που λέει ο κύριος Βατόπουλος είναι, για την πλειοψηφία, τρομακτικό, «αποκρουστικό», ακόμα και εξοργιστικό- γι΄ αυτό και στα social… έπεσε κράξιμο.
Δεκτό: μία τόσο σκληρή καραντίνα είναι, κατ΄ ουσίαν, μια ωραιοποιημένη εκδοχή της φυλακής. Πού ακούστηκε το να μην μπορεί να βγει κανείς από το σπίτι του παρά μία μόλις φορά όλη την εβδομάδα και αυτό για να πάει μόνο στο σούπερ μάρκετ προκειμένου να πάρει φαγώσιμα;
Η κατακερματισμένη ψυχολογία μας θα δεχόταν ακόμα ένα ισχυρότατο (ίσως και το τελειωτικό…) πλήγμα, μιας και η πίεση από τον συνεχή εγκλεισμό θα οδηγούσε σε καινοφανείς καταστάσεις, με μια μεγάλη μερίδα των πολιτών να φλερτάρει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, με την κατάθλιψη.
Επομένως, η πρόταση να κλείσουν τα πάντα για 15 ολόκληρες ημέρες στο βαθμό που προτείνει ο καθηγητής μοιάζει με παρατεταμένο κοινωνικό βασανιστήριο που όμοιό του δεν έχουμε δει στα μέρη μας. Όμως…
Όμως, από την άλλη, ας είμαστε ειλικρινείς: το δεύτερο lockdown, αυτό που επεβλήθη πριν από 2 περίπου εβδομάδες, δε θυμίζει σε τίποτα το πρώτο. Ο κόσμος (πιεσμένος, όπως προείπαμε, σε τεράστιο βαθμό) κυκλοφορεί πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τον Μάρτιο έξω, κάτι που τεκμαίρεται και από τα νούμερα της τροχαίας που δείχνουν αύξηση στην κίνηση σχεδόν κατά 40% εν συγκρίσει με το πρώτο κύμα.
Τα νούμερα και στον τομέα της πανδημίας δεν ψεύδονται: το γεγονός πως βρισκόμαστε σε καθεστώς καραντίνας 15 ημέρες ήδη- με τη Θεσσαλονίκη να έχει φτάσει τις 20- και ο αριθμός των κρουσμάτων δεν πέφτει αλλά παραμένει σταθερά στα πέριξ, ή και πάνω, από τα 3000, καταδεικνύει πως το δεύτερο lockdown δεν είναι εξίσου αποτελεσματικό με το πρώτο. Σ’ αυτή την πείσμονα διατήρηση των υψηλών αριθμών «βοηθάει», φυσικά, και ο καιρός, μιας και το κρύο τον Νοέμβριο είναι περισσότερο από τον Απρίλιο.
Επομένως, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουμε με το… αστείο του δεύτερου lockdown, το οποίο πληγώνει εξίσου οικονομία και Εθνικό Σύστημα Υγείας και είναι σαφές πως δεν αποδίδει- τουλάχιστον στο βαθμό του Μαρτίου. Μην ξεχνάμε πως φτάσαμε στο οριακό σημείο του να επιτάσσει η κυβέρνηση ιδιωτικές κλινικές στην συμπρωτεύουσα, μιας και οι ΜΕΘ γεμίζουν με ταχύτατους ρυθμούς πλέον.
Υπό αυτό το πρίσμα, η τοποθέτηση του κ. Βατόπουλου δεν είναι εντελώς «παράλογη». Το… ερμαφρόδιτο μέτρο μιας καραντίνας που δεν είναι αυστηρή καραντίνα δε μειώνει ούτε τα κρούσματα ούτε, όπως ήταν αναμενόμενο, τον αριθμό των συμπολιτών μας που χάνουν την ζωή τους.
Το μοντέλο της Ουχάν- ναι, αυτό το απάνθρωπο μοντέλο των πολύ σκληρών μέτρων- αποδεδειγμένα φέρνει αποτελέσματα και αν λάβουμε υπόψη την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα συνεχίσει να βρίσκεται και στο εγγύς μέλλον, τότε τα όσα είπε ο καθηγητής δεν είναι ακριβώς εκτός λογικής- το αντίθετο, βγάζουν νόημα.
Στην παρούσα φάση έχουμε χάσει, άνευ αποτελεσμάτων, 1.5 μήνα από την ζωή μας, κάτι που θα συνεχιστεί για καιρό ακόμα.
Στον αντίποδα, το μοντέλο Ουχάν σε 15 μόλις ημέρες μειώνει δραστικά τα κρούσματα και φέρνει πιο κοντά την επανεκκίνηση της οικονομίας, ενώ παραλλήλως δίνει την ευκαιρία και στο σύστημα υγείας ν’ αναπνεύσει.
Είναι αυτή η «αποκρουστική» πρόταση κάτι που οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της η κυβέρνηση;
Η καρδιά ρέπει προς το «όχι».
Πολύ φοβόμαστε, όμως, πως η λογική γλυκοκοιτάζει το «ναι»…