Δεν έχουμε ξεμπλέξει καλά – καλά από το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού και φαίνεται πως ήδη θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για το τρίτο. Οι ειδικοί τουλάχιστον αυτό διαβεβαιώνουν: στις αρχές του 2021, πριν καν προλάβουμε να βγούμε από το εν εξελίξει lockdown δηλαδή, θα πρέπει να ξαναπεράσουμε τα ίδια. Φαίνεται πως οι εποχές που ο κορωνοϊός θα θεωρείται μακρινό παρελθόν…. απέχουν ακόμα- όχι πολύ, αλλά απέχουν.
Ναι, το εμβόλιο του κορωνοϊού μοιάζει θέμα χρόνου να κυκλοφορήσει αλλά ακόμα και οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις οριοθετούν στις αρχές του επόμενου έτους την έλευσή του στις ζωές μας, συνεπώς το τρίτο κύμα δεν το γλυτώνουμε. Παράλληλα, μέχρι να εμβολιαστεί ένα ποσοστό του πληθυσμού ικανό ώστε να μιλάμε στα σοβαρά για ανοσία της αγέλης (μην ξεχνάμε πως απαιτείται εμβολιασμός τουλάχιστον του 70% του πληθυστμού) θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε με τον ιό τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2021.
Φυσικά, οι δυτικές κοινωνίες, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, ανυπομονούν να επιστρέψει η προηγούμενη κανονικότητα. Και αυτό διότι, για να είμαστε ειλικρινείς, διότι η ψυχολογική πίεση που έχουμε δεχτεί όλοι μας είναι πρωτοφανής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν και αρκετά περιστατικά απειθαρχίας.
Αυτός είναι ένας εκ των βασικών λόγων που τα κρούσματα όχι απλά δεν πέφτουν, αλλά με την πτώση της θερμοκρασίας έχει προκύψει έξαρση του ιού. Οι κυβερνήσεις είναι αμήχανες, αντιφατικές ως προς τις αποφάσεις τους και, σε πολλά επίπεδα, αναποφάσιστες με χαρακτηριστικό τρόπο- ίδιον, θα μπορούσαμε να πούμε, των δυτικών κοινωνιών.
Η Ελλάδα είναι ενδεικτικό παράδειγμα. Εδώ θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και να ξεπεράσουμε τον κορωνοϊό και να μην ξεβολευτούμε πάρα πολύ. Και να μειωθούν τα κρούσματα και να είναι σχετικά χαλαρό και όχι πολύ αυστηρό το lockdown. Όλα μαζί όμως δεν γίνονται και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν και οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες. Σε αυτή την πειθαρχία θα πρέπει να βρει κανείς και τους λόγους που αυτή τη στιγμή είναι η Νότιος Κορέα μια χώρα – θαύμα στο ζήτημα του κορωνοϊού.
Φυσικά, δεν είναι τυχαίο που πρόκειται για μια ασιατική χώρα. Ούτε είναι τυχαίο πως εν γένει οι χώρες της Ασίας οδεύουν προς μηδενισμό των κρουσμάτων σε αντίθεση με τις δυτικές. Είναι όλα ζήτημα κουλτούρας και από αυτό κρίνεται το κατά πόσο τα μέτρα θα τηρηθούν στο έπακρο ή στο… έτσι κι έτσι…
«Οι άνθρωποι έχουν δεσμευτεί πλήρως, υιοθετούν συμπεριφορές που δυσκολεύουν τον ιό. Κρατούν τις αποστάσεις τους, φορούν μάσκες, απομονώνονται όταν είναι άρρωστοι, πλένουν τα χέρια και τις επιφάνειες. Προστατεύουν τις πιο ευάλωτες ομάδες», τόνισε πρόσφατα ο ειδικός του ΠΟΥ για τα ζητήματα εξάπλωσης του ιού, Ντέιβιντ Ναμπάρο αναφερόμενος στο «θαύμα» της Νότιου Κορέας. Σημείωσε επίσης ότι η Ασία δεν προχώρησε πρόωρα στην χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων.
«Πρέπει κανείς να περιμένει έως ότου οι αριθμοί των κρουσμάτων είναι χαμηλοί και παραμένουν χαμηλοί. Η αντίδραση της Ευρώπης ήταν ελλιπής», πρόσθεσε. Το παράδειγμα λοιπόν υπάρχει και είναι και σχετικά απλό να ακολουθηθεί. Η πραγματική ερώτηση είναι: μπορεί η Ευρώπη; Το κυριότερο: θέλει;