Από την πρώτη στιγμή που η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής καταδικάστηκε με φυλάκιση, ήταν δεδομένο πως ανάμεσα στους καταδικασθέντες χρυσαυγίτες υπήρχε μια ειδική περίπτωση που θα χρειαζόταν συγκεκριμένη μεταχείριση. Ο λόγος για τον Γιάννη Λαγό που είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής με την Χρυσή Αυγή και προκειμένου να οδηγηθεί στη φυλακή θα έπρεπε πρώτα να αρθεί η ευρωβουλευτική του ασυλία. Περίπου ενάμιση μήνα μετά τις τελικές αποφάσεις της πολύκροτης δίκης αυτό όχι μόνο δεν έχει συμβεί αλλά ο Γιάννης Λαγός συνεχίζει να απολαμβάνει στις Βρυξέλλες τα προνόμια του αξιώματός του.
Αλλά και πέρα από τον Λαγό, που γνωρίζαμε εξαρχής πως θα έπρεπε να υπάρξει μια γραφειοκρατική διαδικασία με την περίπτωσή του, προστέθηκε και άλλη μια περίπτωση που κανείς δεν περίμενε πως θα πονοκεφαλιάσει την ελληνική δικαιοσύνη: ο λόγος για τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, Χρήστο Παππά που εξαφανίστηκε ακριβώς μετά την ανακοίνωση των δικαστικών αποφάσεων και συνεχίζει να καταζητείται μέχρι και σήμερα.
Οι μέρες που η δίκη της Χρυσής Αυγής βρισκόταν στο επίκεντρο της επικαιρότητας έχουν περάσει προ πολλού, η έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού κατάλαβε τον χώρο του δημοσίου διαλόγου, οι περιπτώσεις του Λαγού και του Παππά, ίδιες στην ουσία τους αλλά διαφορετικές στις επιμέρους λεπτομέρειές τους, πήγαν πιο πίσω στην ιεραρχία της κοινωνικής ατζέντας. Ωστόσο, δεν πρέπει να το ξεχνάμε: δυο καταδικασθέντες χρυσαυγίτες, δυο άνθρωποι που με βάση την απόφαση του δικαστηρίου έχουν οριστεί ως διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης, συνεχίζουν να είναι ελεύθεροι. Και που και που, όσο αυτή η αμήχανη αλήθεια για την ελληνική δικαιοσύνη παραμένει υπαρκτή, καλό είναι να την υπενθυμίζουμε.
Όσον αφορά τον Λαγό άλλωστε, αυτός όχι απλά δεν έχει μπει στη διαδικασία να κάνει ησυχία μπας και ξεχαστεί η περίπτωσή του, αλλά πρόσφατα φρόντισε με περίσσια υπεροψία να αναδείξει και το αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας των θεσμών αναφορικά με την υπόθεσή του. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο συζήτησης στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κλιμάκωση της έντασης στα Βαρώσια της Κύπρου και τις ενέργειες της Τουρκίας, ο καταδικασθέντας ευρωβουλευτής πήρε τον λόγο και τοποθετήθηκε κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα.
Στο καθαρά πολιτικό κομμάτι του πράγματος, οι εκπρόσωποι των υπόλοιπων ελληνικών κομμάτων της Ευρωβουλής τα έβαλαν με το προεδρείο που δέχθηκε να δώσει τον λόγο στον Λαγό. Και φυσικά, πολύ καλά έκαναν. Στο καθαρά νομικό κομμάτι της υπόθεσης βέβαια είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο δεν έχει ακόμα αρθεί η ασυλία του Λαγού. Άραγε η ευθύνη ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο Ευρωκοινοβούλιο που έχει αμελήσει να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες; Ή μήπως ένα μικρό κομμάτι ευθύνης πρέπει να αναζητηθεί και στην ελληνική δικαιοσύνη;
Όπως και να έχει, η πρόσφατη τοποθέτηση του Λαγού έρχεται να το υπενθυμίσει σε όλους: δυο χρυσαυγίτες παραμένουν ελεύθεροι χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο, χωρίς καμία συγκεκριμένη αιτία. Είναι εποχές αρκετά περίπλοκες: η ελληνική κυβέρνηση καταγγέλλεται κάθε τρεις και λίγο για αυταρχισμό όσον αφορά την πολιτική διαχείριση της πανδημίας. Πολλές φορές οι φωνές εναντίον της έχουν βάση, άλλες είναι υπερβολικές. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι λίγο αναντίστοιχο να καλούνται οι πολίτες σε πλήρη σεβασμό σε έκτακτους νόμους ενώ την ίδια στιγμή, ο θεσμός της δικαιοσύνης εκτίθεται από δυο καταδικασθέντες. Πρόκειται για μεγάλη αναντίστοιχία…