Ο αγώνας των φυλών της Ντακότα για να μην περάσει από τη γη τους ο πετρελαιαγωγός-τέρας των 1885 χιλιομέτρων γνώρισε μια προσωρινή δικαίωση όταν το Σώμα Μηχανικού του αμερικανικού στρατού πήρε τη γενναία απόφαση να μην επιτρέψει στην εταιρεία που διαχειρίζεται το έργο αξίας σχεδόν 4 δις δολαρίων να συνεχίσει τις εργασίες.
Είχε προηγηθεί μια πολύμηνη κινητοποίηση των απογόνων των φυλών της περιοχής, που ξεκίνησε με ελάχιστη κάλυψη από τα κανάλια (τα οποία είχαν ρίξει όλο το βάρος της ενημέρωσης στις εκλογές), μέχρι να αντιληφθεί πρώτα η τοπική κοινή γνώμη και μετά ένα μικρό κομμάτι του υπόλοιπου πλανήτη, τι περίπου συμβαίνει σε εκείνη τη γωνιά του κόσμου.
Καταδικασμένοι στη σιωπή…
Με λίγα λόγια, αυτό που συνέβαινε δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τη συνέχιση της περιθωριοποίησης και της πολιτικής διάκρισης απέναντι στους αυτόχθονες πληθυσμούς από την αμερικανική πολιτεία. Μη διαθέτοντας το μέγεθος βάσει αριθμών (αφού υπέστησαν γενοκτονία) ή τις χαρισματικές προσωπικότητες τύπου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ή Μάλκολμ Χ των μαύρων, οι… Ινδιάνοι έμεναν σχεδόν καταδικασμένοι στη σιωπή. Ο αγώνας τους το ίδιο. Στη μάχη τους κατά του αγωγού, καθοριστικό σημείο που άλλαξε τις ισορροπίες, ήταν η σύνταξη στον αγώνα τους πολλών αμερικανών βετεράνων στρατιωτών και η αντιμετώπιση που είχαν από τις Αρχές.
Κανείς δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ από την ιστορικό και ακτιβίστρια LaDonna Brave Bull Allard: «Η κυβέρνηση εξαφανίζει τις πιο σημαντικές πολιτισμικά και πνευματικά περιοχές μας. Σαν να σβήνει το αποτύπωμά μας από τον κόσμο και κατά συνέπεια σβήνει κι εμάς τους ίδιους. Αυτά τα σημεία πρέπει να προστατευθούν, τόσο απλό είναι… Οι νέοι μας οφείλουν να γνωρίζουν ποιοι είναι. Έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, στη μητρική γλώσσα τους, τον πολιτισμό και την παράδοσή τους. Αν επιτρέψουμε στον αγωγό να καταστρέψει την ιστορία μας κι επομένως τους προγόνους, τις καρδιές και τις ψυχές μας, αυτό θα συνιστούσε μια γενοκτονία»…
Λόγια που έρχονται ως απάντηση στο στερεότυπο του κακού ινδιάνου που κυνηγά καραβάνια και μαζεύει σκαλπ λευκών, όπως το προώθησε με μεγάλη επιτυχία το Χόλιγουντ για δεκαετίες.
Αν βγήκε κάτι καλό από αυτή την ιστορία, η οποία δεν έχει κλείσει οριστικά υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς (με την επικράτηση Τραμπ να προεξοφλεί για πολλούς την ταφόπλακα του αγώνα των αυτοχθόνων, αλλά βέβαια τον Ομπάμα να είναι ο πρώτος που κατηγορήθηκε πως καταπάτησε τις συνθήκες) είναι πως ήρθαν στην επιφάνεια οι εφιαλτικές στατιστικές που μαρτυρούν το εύρος των φυλετικών διακρίσεων.
Οι αριθμοί που λένε την αλήθεια
Στη Νότια Ντακότα αποτελούν μόλις το 8,5% του πληθυσμού, αλλά το 60% των υποθέσεων στα ομοσπονδιακά δικαστήρια… Επιπλέον, τα στοιχεία από όλη την αμερικανική επικράτεια λένε ότι το ποσοστό εγκλεισμού των «ερυθρόδερμων» σε σωφρονιστικά ιδρύματα είναι έξι φορές υψηλότερο σε σχέση με εκείνο των λευκών. Πολλοί ίσως σπεύσουν να πουν πως αν επιδεικνύουν μεγαλύτερη παραβατική συμπεριφορά, κάτι τέτοιο φαντάζει λογικό. Θα μπορούσαν να έχουν και δίκιο αν δεν μιλάγαμε για τις φυλές ενός λαού που διώχθηκε στα όρια της εξαφάνισης από προσώπου γης και είδε εκείνους τους λίγους που γλίτωσαν από τις «μακριές λόγχες» των πολιτισμένων αποίκων να χάνει τον τρόπο ζωής του, τις παραδόσεις του, τα δικαιώματά του και να παραμένει για δεκαετίες απομονωμένος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να μην μολύνει τους υπόλοιπους. Ε, κάπου είναι λογικό να έχει νεύρα με όσα του έχουν συμβεί μέσα στους αιώνες…