Ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο: με δεδομένο πως το λοκντάουν δεν υπήρξε αρκετό για να μειωθούν δραστικά οι αριθμοί αναφορικά με τον κορωνοϊό και τόσο τα κρούσματα όσο και οι θάνατοι παρέμειναν, δυστυχώς, πολύ ψηλά, η κυβερνητική απόφαση για παράτασή του ήταν, προφανώς, η ενδεδειγμένη λύση.
Παραπλεύρως ωστόσο αυτής της απόφασης πάρθηκε και άλλη μια που φαίνεται να είναι ελαφρώς «αντιφατική»: αν και η παράταση του λοκντάουν αποφασίστηκε να κρατήσει μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου, από αυτή εξαιρέθηκαν τα εποχικά μαγαζιά.
Με άλλα λόγια, το εμπόριο γύρω από τα χριστουγεννιάτικα είδη θα ξεκινήσει κανονικά στις 7 Δεκέμβρη. Και όσο και αν μια τέτοια απόφαση έχει την λογική της, όσο και αν αποτελεί ανάσα ανακούφισης για τον κόσμο του εμπορίου αλλά και για τους υπόλοιπους πολίτες, που έχουν πιεστεί αφάνταστα από τον συνεχόμενο εγκλεισμό και θέλουν να κάνουν μια βόλτα στα μαγαζιά ούτως ώστε να ξεφύγουν από τη μονοτονία της καραντίνας, δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να κατανοήσει την αναντιστοιχία ανάμεσα στην συγκεκριμένη απόφαση και την αντικειμενική κατάσταση.
Από μια κοινωνική σκοπιά λοιπόν, το άνοιγμα του εμπορίου στις 7 Δεκέμβρη μοιάζει δικαιολογημένο. Από υγειονομική σκοπιά, όμως, μοιάζει να έχει προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα: αν στάθηκε αδύνατο να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού μέσα σε συνθήκες (έστω μερικού) «παγώματος» της οικονομίας και καραντίνας, τότε έτσι και ανοίξουν τα μαγαζιά θα είναι ακόμα πιο δύσκολο το μπλοκάρισμα της περαιτέρω εξάπλωσης του ιού. Ανοιχτά μαγαζιά θα σημάνουν αυτόματα νέα εκτόξευση των κρουσμάτων- είναι κοινό μυστικό αυτό.
Αν προσθέσει κανείς στην όλη εξίσωση και το γεγονός ότι σχεδόν ταυτόχρονα με το άνοιγμα του εποχιακού εμπορίου, ακούγεται -και μάλλον πρέπει να θεωρείται δεδομένο- πως η κυβέρνηση θα δώσει το πράσινο φως για το άνοιγμα και των κομμωτηρίων, καταλαβαίνει κανείς ότι πάμε για έναν μεγάλο γύρο συνωστισμών και για έναν Δεκέμβρη «στα κόκκινα» αναφορικά με τους αριθμούς της πανδημίας.
Ναι, υπάρχει και άλλη πλευρά: ο κόσμος δεν μπορεί να ζει διαρκώς κλεισμένος μέσα στα σπίτια του. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα ψυχολογικά ζητήματα που δημιουργεί αυτή η κατάσταση δεν είναι αμελητέα και δεν πρέπει να υποτιμούνται, συνεπώς πρέπει και οι πολίτες να… ξεσκάνε.
Ναι, το άνοιγμα του εμπορίου είναι μια οικονομική αναγκαιότητα: με δεδομένο πως η επιδοματική πολιτική φαίνεται να έχει κοντά πόδια, ελάχιστα πράγματα μπορούν να σώσουν την οικονομία- και το άνοιγμα του εμπορίου την χριστουγεννιάτικη περίοδο είναι ένα από αυτά.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς: η υγειονομική ματιά στο ζήτημα κάνει την συγκεκριμένη απόφαση να ρέπει προς την πλευρά του λάθους.
Κι αυτό είναι κάτι που καλό είναι να το γνωρίζουμε μεταξύ μας…