Εν αρχή ην… το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών»: δεν είναι ακριβώς και το πιο αγαπητό μας πρόσωπο στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που εκφράζει τις απόψεις του, δεν ξεχνάμε το πολιτικό του παρελθόν και ορισμένες ατάκες που βρίσκουν ευήκοον ους μόνο σε ακροδεξιές πτέρυγες. Εν ολίγοις… δεν, λοιπόν: ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν είναι του γούστου μας.
Ωστόσο, ανεξαρτήτως του ποιον συμπαθεί κανείς η όχι, πρέπει σε κάποιο σημείο να «υπεισέρχεται» η στοιχειώδης αντικειμενικότητα.
Κι αν όλα τα παραπάνω μοιάζουν εντόνως με κακέκτυπο κακογραμμένου μυστηρίου του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, επιτρέψτε μας να γίνουμε λιγάκι πιο σαφείς: το πρωί της Πέμπτης το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών μέσω επίσημης ανακοίνωσής του γνωστοποίησε πως: «Στο πλαίσιο του σταδιακού ανοίγματος της αγοράς, αναμένεται τις επόμενες ημέρες – Σάββατο ή Κυριακή- να ξεκινήσουν τη λειτουργία τους τα κομμωτήρια. Αυτό έγινε γνωστό μετά από επικοινωνία που είχε ο Πρόεδρος του Ε.Ε.Α. κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου με τον Υπουργό Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη».
Λίγη ώρα αργότερα, ωστόσο, ο Γεωργιάδης βγήκε στο ραδιόφωνο του Alpha και… έριξε άκυρο στο ΕΕΑ, λέγοντας πως κακώς ανακοινώθηκε κάτι τέτοιο και ότι δεν είναι τελεσίδικη η απόφαση για το άνοιγμα των κομμωτηρίων. Η τελική απόφαση θα παρθεί την Παρασκευή (11/12) και ίσως να υπάρξει και η σχετική ενημέρωση.
Αυτή η τοποθέτηση του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του και στα social δεν ήταν λίγοι αυτοί που του «επιτέθηκαν».
Κι εδώ φοράει τα καλά της η στοιχειώδης αντικειμενικότητα που λέγαμε παραπάνω: ο Άδωνις μπορεί να είναι ο εύκολος στόχος (και όχι αδίκως, δεδομένης της πολιτικής του σταδιοδρομίας), όμως εν προκειμένω δεν φταίει.
Αφενός την απόφαση για το τι θ’ ανοίξει και τι όχι τον καιρό του κορωνοϊού δεν την παίρνει αυτός, αφετέρου θα πρέπει να γίνουν σεβαστά τα λεχθέντα των εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι αντιτίθενται στο άνοιγμα των κομμωτηρίων τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Και, μεταξύ μας, είναι λογικό: εν μέσω πανδημίας κι ενός δεύτερου ψυχοφθόρου lockdown, τα κρούσματα, οι θάνατοι και οι διασωληνωμένοι παραμένουν πάρα πολύ ψηλά σε καθημερινή βάση.
Λόγω της φύσης της δουλειάς στα κομμωτήρια- στα οποία ο/ η πελάτης δε φοράει μάσκα όταν κουρεύεται, κάθεται αρκετή ώρα εντός μαγαζιού μιας και δεν είναι take away, αλλά απαιτείται χρόνος για να ολοκληρωθεί η «διαδικασία»- οι πιθανότητες να διασπαρεί εκεί ο ιός είναι αυξημένες και ο κίνδυνος να εκτοξευτούν τα κρούσματα κάτι παραπάνω από ρεαλιστικός.
Ο αντίλογος σ’ αυτό φοράει το μανδύα της οικονομικής αναγκαιότητας: ο κόσμος, οι επιχειρηματίες πάσης φύσεως αλλά κυρίως των μικρών καταστημάτων, απλά πρέπει να δουλέψει, μιας και η οικονομία έχει κατακρημνιστεί και η εξαθλίωση πλησιάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Σεβαστό πέρα για πέρα και απολύτως κατανοητό.
Αυτό, ωστόσο, είναι μια διαφορετική συζήτηση, για μελλοντικό σημείωμα. Το ζητούμενο εδώ πέρα είναι αφενός το πώς θα περιοριστεί το ρίσκο της περαιτέρω διάδοσης του κορωνοϊού και το πώς τα Χριστούγεννα δε θα οδηγήσουν, λόγω αυξημένων αριθμών σε όλους τους κρίσιμους δείκτες, σε μία νέα καραντίνα πολλών μηνών (μπορεί να μοιάζει μακρινό, αλλά ένας παρατεταμένος «εγκλεισμός» μέχρι το Πάσχα δεν είναι παράλογη σκέψη).
Και, μιας και από αυτό ξεκινήσαμε, καλό θα ήταν να μην αδικούμε κανέναν όταν δεν φταίει.
Ναι, ακόμα κι αν αυτός ο «κανείς» είναι ο Άδωνις.