Η είδηση έσκασε σαν βόμβα μέσα στον διαδικτυακό κόσμο: η Μάνια Τέκου πέθανε! Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, οι αναρίθμητες επισκέψεις στο προφίλ της ερχόντουσαν αντιμέτωπες με την επιβεβαίωση της είδησης: εφόσον το ίδιο το προφίλ της δημοφιλούς Μάνιας επιβεβαίωνε τον θάνατό της, αυτόματα ήταν και αληθινός.
Οι άνθρωποι που έσπευσαν να γράψουν RIP στον ψηφιακό της τοίχο μόνο λίγοι δεν ήταν, εκείνοι που επέλεξαν να διατυπώσουν ένα πιο προσωπικό «αντίο» στο δικό τους προφίλ για τη γυναίκα με τα υπέροχα στάτους, τη λογοτεχνική πένα και τη δυνατότητα να κάνει έργο τέχνης την εξιστόρηση των βιωμάτων της, ήταν άλλοι τόσοι. Και να φανταστεί κανείς ότι μιλάμε μόνο για όσους την γνώριζαν ψηφιακά. Αν οι ιντερνετικοί της φίλοι το πήραν τόσο βαριά, που να φανταστεί κανείς πως το πήραν όσοι την ήξεραν και δια ζώσης.
Κάπου εδώ αρχίζει το ωραίο της φάσης: την Μάνια Τέκου δεν την ήξερε κανείς δια ζώσης, ήταν γνωστή μόνο μέσα στο Facebook. Για την ακρίβεια, ήταν υπαρκτή μόνο μέσα στο Facebook. Δεν ήξερε κανείς εκτός πλατφόρμας διότι πολύ απλά εκεί έξω δεν υπήρχε. Η Μάνια Τέκου έζησε και πέθανε χωρίς να υπάρξει ποτέ στα αλήθεια. Ήταν πάντα ένα ψηφιακό δημιούργημα, μια περσόνα του Facebook. Απλά ο διαχειριστής της περσόνας βαρέθηκε να τη διαχειρίζεται και αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της. Ήταν η ακριβώς επόμενη ανακοίνωση που έγινε στο προφίλ της. Μετά το «η Μάνια Τέκου πέθανε» στο ακόμα πιο σοκαριστικό: «η Μάνια Τέκου δεν υπήρχε».
Άπειροι άνθρωποι ένιωσαν με τη μια εξαπατημένοι. Με ποιο θράσος ένας άνθρωπος έφτιαχνε ψεύτικο προφίλ και το έκανε τόσο αληθοφανές, τόσο βαθύ, τόσο ουσιαστικό, τόσο όμορφο που τόσοι και τόσοι πίστεψαν πως δεν θα μπορούσε παρά πίσω από αυτό να υπάρχει μια πανέξυπνη γυναίκα; Με ποιο θράσος ένας άνθρωπος οδηγεί τόσους και τόσους στο να θαυμάσουν και να επηρεαστούν από ένα πρόσωπο που δεν υπήρχε. Άλλοι φυσικά το πήραν πιο χαλαρά, σαν μια απλή πλάκα με την οποία ψάρωσαν πολλοί και πλέον έφτασε στο τέλος. Και άλλοι το φιλοσόφησαν το ζήτημα: άραγε πράγματι, η Μάνια Τέκου δεν υπήρξε;
Το τελευταίο ερώτημα μοιάζει αμπελοφιλοσοφία αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Άλλωστε μπορεί να το δει κανείς και ανάποδα: για εκείνους και εκείνες που αποτέλεσαν ένα πιστό κοινό αυτού του προφίλ, άραγε αν πράγματι πίσω από αυτό το όνομα υπήρχε μια αληθινή γυναίκα θα ήταν πιο αληθινή στα μάτια τους; Σίγουρα όχι πιο αληθινή απ’ όσο (δεν) υπήρξε έτσι κι αλλιώς. Για τον κόσμο που την βολιδοσκοπούσε με like, καρδούλες και άλλες αντιδράσεις, η Μάνια Τέκου υπήρξε ανεξάρτητα από την πραγματική ζωή. Στο τέλος της ημέρας, το ποιος χειριζόταν το προφίλ της είναι αδιάφορο.
Το πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης έχει να κάνει με το αν όλη αυτή η ιστορία υπήρξε απλά μια πλάκα που γιγαντώθηκε ή ένα κοινωνικό πείραμα που πέτυχε. Όπως και να έχει και ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις του δημιουργού της Μάνιας Τέκου, η ψηφιακή της ιστορία λειτούργησε πράγματι ως ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα. Από εκείνα που μέσα στην γιγάντια ανάπτυξη των social media προκύπτουν πολλές φορές ερήμην μας και διεξάγονται με εμάς ως πειραματόζωα χωρίς καν καν να το πάρουμε χαμπάρι. Τουλάχιστον, ο δημιουργός της Μάνιας Τέκου αποκάλυψε ιδιότυπα πειραματόζωά του την αλήθεια…