Έμοιαζε με έναν απέραντο εφιάλτη, με ένα κακό αστείο, λες και κάποιος έκανε πλάκα σε όλη την ανθρωπότητα: ο κορωνοϊός αποκτά νέες μορφές, υπόκειται σε μεταλλάξεις. Η βρετανική μετάλλαξη, η νοτιο-αφρικανική μετάλλαξη, η ινδική μετάλλαξη, δεν μας έφτανε η αρχική του μορφή που έτσι κι αλλιώς μας έκανε άνω κάτω τη ζωή, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τις μεταλλάξεις του. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που τα εμβόλια είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και να δίνουν ελπίδα.
Ήταν σίγουρα μια πολύ αρνητική εξέλιξη σε ψυχολογικό επίπεδο: σε όλους και σε όλες δημιουργήθηκε η εντύπωση πως έχουμε να κάνουμε με έναν ιό που ό,τι και αν γίνει θα συνεχίσει να επιβιώνει βρίσκοντας νέες μορφές και μάλιστα, ακριβώς μέσα από αυτή του την αλλαγή θα γίνεται όλο και πιο δυνατός απέναντι στον «πόλεμο» που του ασκούν οι γιατροί, τα εμβόλια και εν γένει, η επιστήμη. Ωστόσο ορισμένοι πιο ψύχραιμοι επιστήμονες είχαν φροντίσει εξ’ αρχής να μιλήσουν καθησυχαστικά και ορθολογικά για αυτή την εξέλιξη. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν οι φωνές τους σκεπάστηκαν από το κλίμα πανικού, που ως γνωστόν πάντα ηγεμονεύει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο πρώτος μύθος που καταρρίφθηκε σχετικά γρήγορα ήταν εκείνος που ήθελε το γεγονός πως οι μεταλλάξεις του κορωνοϊού είναι πιο μεταδοτικές σε σχέση με την αρχική του υπόσταση τον κάνουν αυτόματα και πιο επικίνδυνο. Ωστόσο δεν είναι έτσι: ο «μεταλλαγμένος» κορωνοϊός είναι πιο ακίνδυνος, όχι πιο επικίνδυνος. Μόλις στα μέσα Φεβρουαρίου μάλιστα, σε μια περίοδο δηλαδή που μόλις είχαν αρχίσει να μπαίνουν στις ζωές μας οι μεταλλάξεις, την διαπίστωση αυτή είχε εκφράσει ο καθηγητής Πνευμονολογίας, Θοδωρής Βασιλακόπουλος, τονίζοντας πως «δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία των ιών μετάλλαξη που να τους κάνει πιο θανατηφόρους και αυτό γιατί δεν “συμφέρει” τον ιό εξελικτικά να σκοτώνει τους ξενιστές του, τους ανθρώπους εν προκειμένω, διότι τότε θα εξαφανιστεί. Επικρατούν οι μεταλλάξεις που κάνουν τον ιό πιο μεταδοτικό, διότι θέλει να ζήσει περισσότερο, δεν θέλει να σκοτώνει».
Το σημαντικότερο ωστόσο με το ζήτημα των μεταλλάξεων είναι πως αυτές πρέπει να προσδώσουν εντελώς ακραία και αποφασιστική αλλαγή στον ιό για να αποτελούν ταυτόχρονα και διαιώνιση της παρουσίας του ανάμεσά μας. Και αυτό διότι κάθε μετάλλαξη φέρνει τον ιό πιο κοντά σε έναν «ξαφνικό θάνατο». Όπως και με την προηγούμενη διαπίστωση, ας χρησιμοποιήσουμε και εδώ τα λόγια ενός ειδικού: «Στη μάχη ιών-ανθρώπων, οι μεταλλάξεις των ιών είναι αναμενόμενες και εν πολλοίς “επιθυμητές”, καθώς εάν δε συμβεί κάποια ακραία μετάλλαξη (δε διαφαίνεται κάτι τέτοιο), κάποια αυτές τις μεταλλάξεις μπορεί να τον οδηγήσει και στον “αιφνίδιο θάνατο”», έγραψε στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook o πνευμονολόγος και επιμελητής Α’ του Νοσοκομείου «Σωτηρία», Γιώργος Χειλάς.
Με απλά λόγια: κάθε μετάλλαξη στην οποία υπόκειται ο κορωνοϊός συνιστά και ένα βήμα πιο κοντά στον… θάνατό του. Και με δεδομένο πως τα εμβόλια ως γνωστόν δεν εξασφαλίζουν ανοσία για πάντα (αλλά για κάτι λιγότερο από ένα χρόνο), αυτή η «φυσική» επιλογή είναι και η καταλληλότερη για τη μεγαλύτερη, συλλογική επιθυμία παγκοσμίως εδώ και πάνω από ένα χρόνο: να ξεμπερδέψουμε οριστικά με αυτή την κατάρα του κορωνοϊού.