Κυρία Σακελλαροπούλου θα λογοδοτήσει κανείς γι΄αυτή σας την υπογραφή;

Η αναγνώριση ενός λάθους δεν είναι αρκετή στην προκειμένη περίπτωση

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έμπαιναν διαφημίσεις στο μετρό όπου ποινικοποιούσαν κάποιοι το δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση. Δεν ήταν αγέννητη τότε η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τούτης της χώρας.

Δεν ήταν καν μια ανενημέρωτη πολίτης. Ήταν μέσα στα πράγματα, είχε ήδη μια πορεία 3 δεκαετιών στα δημόσια δρώμενα. Ακόμα κι αυτά όμως να μην είχε, είναι γυναίκα. Αυτό σημαίνει ότι στην ελληνική κοινωνία του σεξισμού έχει βιώσει συμπεριφορές κατασταλτικές ως προς τα δικαιώματα της να διεκδικήσει πράγματα επί ίσοις όροις με τους άντρες.

Θυμόμαστε όλοι που πανηγυρίζαμε το 2019 για την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει μια γυναίκα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να δούμε για πρώτη φορά γυναίκα σε αυτή τη θέση. Πού να ξέραμε ότι μια γυναίκα θα στήριζε σαν ένας οποιοσδήποτε άντρας κάτι τόσο κατάφωρα αντι-γυναικείο, αντι-ανθρώπινο.

Η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή και τη στήριξή της στο «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές».

Μια γυναίκα με το ύψιστο αξίωμα του πολιτεύματος της χώρας στέκεται στο πλάι ενός συνεδρίου που η κεντρική ιδέα πίσω από το στήσιμο του είναι το «Για να είσαι μια ολοκληρωμένη γυναίκα, πρέπει να κάνεις παιδί, ειδάλλως θα δυστυχήσεις». Κι όλοι γνωρίζουμε πως βαθιά μέσα σε αυτή την ιδέα, υπάρχει και το «η έκτρωση είναι έγκλημα κι είσαι δολοφόνος αν αφαιρέσεις τη ζωή που μεγαλώνει μέσα σου».

Η αυτοδιάθεση του σώματος, η ελεύθερη βούληση, η επιλογή, είναι λέξεις άγνωστες για αυτούς που διοργανώνουν το συνέδριο αυτό και μάλλον και για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό ισχύει τουλάχιστον ως προς το φαίνεσθαι και είναι στο χέρι της να αλλάξει αυτή την αίσθηση.

Γιατί δεν αρκεί που απέσυρε την αιγίδα της από το συνέδριο. Η εύλογη απορία είναι «καλά, όταν το υπέγραφε, δεν ήξερε τι ήταν; τι φανταζόταν δηλαδή;».

Είναι αρκετά πιθανό, τέτοια ζητήματα ήσσονος σημασίας, να μην περνάνε καν από τα χέρια της Προέδρου και την υπογραφή να την έβαλε κάποιος βοηθός της, ο οποίος μπορεί και να μην της εξήγησε καλά. Αρκετά απίθανο βέβαια όλο αυτό.

Σε κάθε περίπτωση, μια απλή απόσυρση δεν αρκεί. Οφείλει η κ. Σακελλαροπούλου που είναι λαλίστατη σε αναρτήσεις στο Facebook και βρίσκει χρόνο να εγκωμιάσει θέματα όπως τη στρατιωτική θητεία, να κάνει μια ανάρτηση συγγνώμης γι΄αυτή τη στήριξη, για τη συμμετοχή της σε ένα συνέδριο οπισθοδρομικό, υποτιμητικό και σαφώς σεξιστικό. Το οφείλει γιατί από τη θέση της αποτελεί ένα πρότυπο και δεν είναι δυνατόν να περνάει ένα τέτοιο μήνυμα.

Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει και φυσικά να καταστήσει ξεκάθαρο από τη μεριά της ότι καμία γυναίκα δε μπορεί να ορίζεται από το αν οι αποφάσεις της ζωής της την οδήγησαν στο να κάνει παιδί ή αν έχασε την ευκαιρία επειδή έγινε 50 ή 60.

Πάντως, αν δει κανείς αυτόνομα τα όσα συμβαίνουν τελευταία από εκπροσώπους του κράτους, ανθρώπους που συναναστρέφονται τη ΝΔ, κάποια μπορεί να τα θεωρήσει ανθρώπινα λάθη. Αν τα δει όμως όλα μαζί, διαφαίνεται κάτι πολύ σάπιο.

Γιατί δεν είναι μόνο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που συμμετείχε. Είναι και η ΕΡΤ. Είναι και το ΑΠΕ. Είναι και η Γενική Γραμματεία Δημογραφικής, Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων διά μέσου της κ. Μαρίας Συρεγγέλα που είναι και υφυπουργός Εργασίας.

Ε, δε γίνεται όλοι αυτοί να έσφαλλαν ταυτόχρονα. Δε γίνεται όλα αυτά τα όργανα και πρόσωπα που διοικούνται από το κράτος, από την παρούσα κυβέρνηση, να έπεσαν θύματα υπαλλήλων που δεν τους ενημέρωσαν σωστά.

Ίσως η κ. Ακρίτα να έκανε την πιο εύστοχη παρατήρηση με την ανάρτησή της στο Facebook

«Αφού επαινέσουμε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας που απέσυρε την αιγίδα της από το #ΣυνέδριοΓονιμότητας, ας αναρωτηθούμε γιατί την έδωσε τόσο χαλαρά πριν την κατακραυγή. Δεν ήξερε το θέμα; Δεν ήξερε τους συμμετέχοντες; Τώρα ενοχλήθηκε; Τώρα που η υπόθεση πήρε δημοσιότητα;

Ας μην είμαστε αφελείς. Μας δοκιμάζουν. Να δουν πόσα μπορούμε να ανεχτούμε ακόμα. Όταν δεν αντιδρούμε, σκάβουν πιο βαθιά το λάκκο μας. Όταν αντιδρούμε τα μαζεύουν πίσω».