«Έχει γίνει μια εξαιρετικά πρότυπη δουλειά για την αντιπυρική προστασία της χώρας μας. Μια πραγματική τομή φέτος. Όχι μόνο όσον αφορά τα μέσα και τους εξοπλισμούς, αλλά και το προσωπικό φυσικά. Έχει γίνει μια καταπληκτική, πρότυπη δουλειά όσον αφορά την αντίληψη και την κατανόηση του προβλήματος πυροπροστασίας της χώρας μας. Έχουμε πλέον μια νέα προσέγγιση με επίκεντρο την πρόληψη, την ετοιμότητα και την προσπάθεια να παρέμβουμε πριν εκδηλωθεί το κακό. Σκοπός όλων μας, στο μέτρο του δυνατού, είναι η αποτροπή του κινδύνου, όχι η εκ των υστέρων μεμψιμοιρία για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει».
Αυτά ήταν κάποια από τα λόγια του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στις 15 Ιουνίου, όταν παραχωρούσε συνέντευξη Τύπου για την αντιπυρική περίοδο του φετινού καλοκαιριού. Αν κάποιος ήθελε τότε θα μπορούσε πολύ εύκολα να προβάλει τους ενδοιασμούς και τις ενστάσεις του και να εκφράσει αντίλογο στα λεγόμενα του υπουργού. Βέβαια, είναι πολύ πιθανό η όποια αμφισβήτηση να προβαλλόταν από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο και ΜΜΕ ως κίνηση που απλά εντάσσεται στην κομματική αντιπαλότητα και να θεωρηθεί ξερός αντιπολιτευτικός λόγος.
Θα μπορούσε, δηλαδή, κάποιος να ρωτήσει ευθέως τον υπουργό αν στο πλαίσιο αυτής της «εξαιρετικής» και «καταπληκτικής» και «πρότυπης» δουλειάς που έγινε επί των ημερών του και υπό την επίβλεψή του εντάσσεται η «τρύπα» στις ανάγκες σε προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος, που υπολογίζονται κοντά στις 4.000. Προσλήψεις, πάντως, δεν περιελάμβανε αυτή η «πρότυπη» δουλειά.
Θα μπορούσε, επίσης, να τον ρωτήσει εάν –στο ίδιο πλαίσιο- υπήρξαν ενέργειες ώστε να πέσει μέσω εισροής «νέου αίματος» ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που ρίχνονται στην μάχη με τις φλόγες, που σήμερα είναι περίπου τα 46 έτη. Όση αυτοθυσία κι αυταπάρνηση κι αν δείξει κανείς αλλά και καλή ζωή κι αν κάνει ένας άνθρωπος, είναι δύσκολο να τα βάλει με την φωτιά, ειδικά εάν αυτό συμβαίνει νυχθημερόν, δίχως ανάπαυση, ξεκούραση, λίγο ύπνο ή μεγαλύτερη βοήθεια από επίγεια και εναέρια μέσα πυρόσβεσης.
Θα μπορούσε, λοιπόν, να τον ρωτήσει εάν όντως αγοράστηκαν επιπλέον μέσα. Αν ανανεώθηκε ο στόλος των οχημάτων ή εάν ισχύει ότι από τα 3.500 πυροσβεστικά, μόνο ένα ποσοστό που ίσα που αγγίζει το 15% έχει ηλικία κάτω των 10 ετών.
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί, αν αυτή η «καταπληκτική» δουλειά έγινε παρά την απίστευτη μείωση των κονδυλίων αντιπυρικής θωράκισης. Περίπου 18 εκατομμύρια ευρώ είχαν ζητήσει τα Δασαρχεία προκειμένου να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό τους, μόλις το 1/10, δηλαδή 1,7 εκατομμύρια διέθεσε η κυβέρνηση… Κονδύλι «ακρωτηριασμένο» ακόμη και σε σχέση με την περυσινή χρονιά που το αντίστοιχο ποσό ήταν περίπου το τριπλάσιο, δηλαδή 4,5 εκατομμύρια ευρώ.
Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει τον υπουργό, αλήθεια με τι μαγικές ικανότητες κατόρθωσε το επιτελείο του με τόσο λιγότερα χρήματα, δίχως αγορές, προσλήψεις και κάλυψη κενών, να θωρακίσει την Ελλάδα από τις φωτιές σε τέτοιο βαθμό ώστε να μιλά με τόση μεγάλη βεβαιότητα και σιγουριά για το καλοκαίρι που ερχόταν και τον κίνδυνο από τις πυρκαγιές…
Το μεσημέρι της Κυριακής (8/8) –κι ενώ ακόμα υπάρχουν ενεργά μέτωπα από τις φωτιές και έχουμε και μπροστά μας ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να περάσει το καλοκαίρι- οι αριθμοί έρχονται να αποδείξουν ότι όλα αυτά ήταν λόγια του αέρα. Ένα επικοινωνιακό σόου που στήθηκε στο πόδι, την ώρα που η μόνη πραγματική δράση εκείνων που κρατούν τα ηνία του «επιτελικού κράτους» είναι οι… προσευχές.
Οι τελευταίες φωτιές, λοιπόν, έκαψαν περίπου 460.000 στρέμματα στην Εύβοια, 80.000 στρέμματα στην Αττική και 110.000 στρέμματα στη Λακωνία, ανεβάζοντας το σύνολο των καμένων εκτάσεων στα 650.000 στρέμματα. Το λιγότερο… Και –φυσικά- αυτό το νούμερο θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο και στο τέλος της σεζόν θα μπορούμε πλέον και επίσημα να μιλάμε για εθνική καταστροφή, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.
Ευτυχώς, όμως, η «πρότυπη» δουλειά, αυτή των… προσευχών δηλαδή, έπιασε… «Δεν είχαμε νεκρούς. Δεν είχαμε δεύτερο Μάτι» διατρανώνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν τα κυβερνητικά στελέχη και το ίδιο επαναλαμβάνουν και τα «ρεπορτάζ» των περισσοτέρων Μέσων που συμμερίζονται την άποψη της κυβέρνησης οδηγώντας τη συζήτηση στη σύγκριση με την μεγαλύτερη τραγωδία που έχει συμβεί σε πυρκαγιά στην πατρίδα μας.
Προφανώς κανείς δεν εκμηδενίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Προφανώς όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το κύριο μέλημα σε κάθε περίπτωση είναι να μην φτάνουμε στο σημείο να χάνουμε ανθρώπους. Προφανώς, όμως, αν κάθε φορά η σύγκριση οποιασδήποτε κατάστασης γίνεται με το Μάτι, τότε οι υπεύθυνοι θα νιώθουν ότι έχουν το δικαίωμα να αισθάνονται επιτυχημένοι από τους χειρισμούς και τις πράξεις τους.
Αυτό, όμως, που συνέβη στην Βαρυμπόμπη, οι εικόνες από την Εύβοια, από την Πελοπόννησο και από τόσα άλλα μέρη, σε μέρες που έβαλε ο Θεός το χέρι του και δεν έπνεαν καν σφοδροί άνεμοι, δίνει την αίσθηση ότι το επιτελικό κράτος πιάστηκε για άλλη μια φορά απροετοίμαστο, αφήνοντας στο έλεος της φύσης εκείνους που έπρεπε να προστατέψει όταν εκπονούσε πριν δύο μήνες τα σχέδια πυροπροστασίας του. Αυτά τα οποία ο υπουργός χαρακτήριζε «καταπληκτικά», «εξαιρετικά» και «πρότυπα»…