Είναι πλέον τόσο διαχρονικό το φαινόμενο των πυρκαγιών στην Ελλάδα που είναι απόλυτα λογικό να ξεχειλίζει η αγανάκτηση των κατοίκων των πυρόπληκτων περιοχών. Οι καταγγελτικές κραυγές για την κυβέρνηση και την ελλειπτική διαχείρισή της είναι εύλογες αλλά μόνο η πολιτική μυωπία μπορεί να οδηγήσει κάποιον να θεωρήσει πως είναι μόνο μια κυβέρνηση υπεύθυνη για το πρόβλημα. Το ακριβώς αντίθετο: φαίνεται πως αποτελεί διαχρονική παράλειψη του ελληνικού κρατικού μηχανισμού η αποτελεσματική αντιμετώπιση των καλοκαιρινών φωτιών. Ανεξαρτήτως κυβέρνησης, το πρόβλημα επανέρχεται ξανά και ξανά.
Αυτός είναι και ο λόγος που διάφορα σενάρια γύρω από το φαινόμενο έχουν αρχίσει και γιγαντώνονται χρόνο με το χρόνο. Διότι ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας που αντιλαμβάνεται πως είναι πολύ μερικό να καταγγέλλεται η εκάστοτε κυβέρνηση για τις καλοκαιρινές τραγωδίες λόγω πυρκαγιών, ψάχνει να βρει ένα βαθύτερο κίνητρο πίσω από την όλη ιστορία. Ένα από τα πιο διαδεδομένα σενάρια αυτού του τύπου είναι εκείνο που συνδέει την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε δασικές περιοχές. Πολύ απλοϊκά, το εν λόγω σενάριο πάει κάπως έτσι: οι φωτιές μπαίνουν έπειτα από οργανωμένο σχέδιο -με τις κυβερνήσεις να συναινούν υπόγεια σε αυτό- προκειμένου στη συνέχεια, να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες.
Συνήθως άλλωστε οι ανεμογεννήτριες εγκαθίστανται από πολυεθνικές εταιρίες που ελάχιστα ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, αυτό είναι γεγονός. Και φυσικά, οι κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα ηθικό πρόβλημα να κάνουν πλάτες σε πολυεθνικές. Συνεπώς, με μια πρώτη προσέγγιση μοιάζει λογικό το σενάριο που συνδέει τις καλοκαιρινές πυρκαγιές με τις ανεμογεννήτριες. Ή μήπως όχι; Με μια απλά προσεκτική ματιά στο νομοθετικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πατάνε οι τοποθετήσεις των ανεμογεννητριών μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς πως οι πυρκαγιές όχι απλά δεν χρειάζονται αλλά στην πραγματικότητα δυσχεραίνουν την επιχείρηση εγκατάστασής τους.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να προκληθούν φωτιές για να μπουν ανεμογεννήτριες, καθώς η εγκατάστασή τους επιτρέπεται έτσι κι αλλιώς σε δασικές και σε αναδασωτέες εκτάσεις. Συνεπώς, οι πυρκαγιές όχι μόνο δεν διευκολύνουν αλλά δυσκολεύουν την υλοποίηση τέτοιων έργων. Όσον αφορά την χιλιοσυζητημένη περίφημη απόφαση 2499/2012 του ΣτΕ για την οποία τόσος και τόσος κόσμος κάνει λόγο σε τέτοιες συζητήσεις στα social media, στην πραγματικότητα δεν αλλάζει την ουσία των παραπάνω, καθώς τα έργα που έχουν να κάνουν με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας επιτρέπονται σε αναδασωτέα έκταση εφόσον ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις με τη δασική έκταση πριν καεί. Μάλιστα οι ευθύνες για την προστασία της αναδασωτέας έκτασης από τον επενδυτή είναι αυξημένες σε αυτή την περίπτωση.
Οι εν λόγω διευκρινήσεις αναφορικά με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών μπορούν πανεύκολα να βρεθούν ακόμα στο διαδίκτυο. Και καλό είναι να παρατίθενται όποτε υπάρχει η ευκαιρία καθώς η διαιώνιση διαφόρων διαδεδομένων μύθων λειτουργεί αποπροσανατολιστικά αναφορικά με την αληθινή ουσία των πυρκαγιών. Η κλιματική αλλαγή, η υποχρηματοδότηση των δομών προστασίας και πρόληψης, η υποστελέχωσή τους: αυτά είναι τα αληθινά ζητήματα στα οποία πρέπει να επικεντρωθούν οι τοπικές κοινωνίες αν θέλουν να ζήσουν ένα καλοκαίρι ήσυχο. Οι ανεμογεννήτριες δεν είναι ένα από αυτά…
Ένας κατασκευαστής αιολικών πάρκων που θέλει να φτιάξει ένα σε δάσος, δεν χρειάζεται να το κάψει για τον απλούστατο λόγο ότι μπορεί πανεύκολα να πάρει άδεια και να φτιάξει το αιολικό του πάρκο στη συγκεκριμένη περιοχή. Καλές οι θεωρίες συνωμοσίας αλλά έχουν ένα σημαντικό μειονέκτημα! Τρακάρουν μετωπικά με την πραγματικότητα…
