Απ’ όλες τις υπουργοποιήσεις πολιτικών προσώπων στη μεταπολίτευση, είναι δύσκολο να θυμηθείς πιο αλλόκοτη επιλογή από την τοποθέτηση του Θάνου Πλεύρη σε ένα υπουργείο – βαρόμετρο εν μέσω πανδημίας.
Θα ήταν έτσι κι αλλιώς περίεργη απόφαση να αναλάβει σε αυτό το timing το υπουργείο Υγείας ένα σχετικά άπειρο πρόσωπο και χωρίς εγνωσμένη αποτελεσματικότητα στη διοίκηση, με επιστημονική εξειδίκευση στη νομική, έστω και αν διακρίνεται για τη διατριβή του στο ιατρικό δίκαιο.
Αλλά οι ιδεολογικές καταβολές του κ. Πλεύρη είναι προφανώς αυτές που υπερθεματίζουν την αναγωγή του ονόματος του στη μεγάλη έκπληξη του ανασχηματισμού – δυσάρεστη ακόμα και για πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Ένας πολιτικός που ποτέ δεν έκρυψε την ακροδεξιά «καταγωγή» του, γιος του αρνητή του ολοκαυτώματος και πατέρα του «ελληνικού νεοφασισμού» Κωνσταντίνου Πλεύρη και θεωρούμενος ένα από τα λεγόμενα «ορφανά του Καρατζαφέρη» μαζί με τους Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη.
Δεν μπορεί να μην διακρίνεται από ένα βαθύ συμβολισμό αυτή η κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που για κάποιο λόγο επέλεξε να κλείσει το μάτι στην ακροδεξιά δεξαμενή ψηφοφόρων της παράταξης. Αλλά το άκρως… εντυπωσιακό είναι ότι το έκανε τώρα, εν μέσω μιας συστρατευμένης προσπάθειας πειθούς της κοινής γνώμης για αύξηση των ποσοστών εμβολιασμού. Τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι στο αντιεμβολιαστικό κίνημα κατέχουν σημαντικό μερίδιο άτομα συγγενούς ιδεολογίας με τον νεόκοπο υπουργό υγείας.
Πως θα συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια με έναν υπουργό που πριν από 11 χρόνια είχε αναπτύξει, ως βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ., στη Βουλή τα επιχειρήματα που διαχρονικά χρησιμοποιούν οι αντιεμβολιαστές, αναφερόμενος τότε στο εμβόλιο κατά της Η1Ν1;
Και τι θα απαντήσει η κυβέρνηση στην αντιπολίτευση που αναρωτιέται αν μπορεί να είναι υπουργός υγείας κάποιος που έχει ξεστομίσει στο παρελθόν ότι «η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος για τους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα»; Σε εκείνη την εκδήλωση του ΛΑ.Ο.Σ., τον Απρίλιο του 2011, ο κ. Πλεύρης είχε επίσης… εκστασιάσει το κοινό του λέγοντας ότι η φύλαξη των συνόρων επιβάλει να έχεις νεκρούς, καθώς και ότι οι μετανάστες θα πρέπει να έχουν δικαίωμα μόνο στην… αναπνοή.
«Όταν βρίσκεσαι εδώ πέρα δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο και θα λες στους άλλους στο Πακιστάν ότι εδώ πέρα περνάμε χειρότερα», ανέφερε μεταξύ άλλων στη συγκεκριμένη… αξιομνημόνευτη ομιλία του.
Είναι απορίας άξιο σε τι είδους κέρδη προσβλέπει ο πρωθυπουργός με την αντικατάσταση του Βασίλη Κικίλια από τον Θάνο Πλεύρη. Αν δεν μπήκε στον κόπο να αναλογιστεί το πολιτικό κόστος. Προφανώς τα έβαλε στη ζυγαριά και τα ζύγισε. Πιστεύει τόσο πολύ στις διοικητικές ικανότητες και το όραμα του επιλαχόντα για καλύτερη δημόσια υγεία; Ή θέλει να υψώσει ανάχωμα σε μια μελλοντική προσπάθεια άντλησης νεοδημοκρατών ψηφοφόρων από πολιτικούς σχηματισμούς που θα αναδυθούν στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας;
Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό. Όπως και το αντίστοιχο για το αν η ενίσχυση της σκληρής δεξιάς στην ιεραρχία του κυβερνώντος κόμματος είναι από εκείνες τις μικροκομματικές κινήσεις που περιφρονούν «περιχαρείς» το δημόσιο συμφέρον…