Δεν έχει συμπληρωθεί καν ένας χρόνος από την ημέρα που ολόκληρη η ηγεσία της Χρυσής Αυγής καταδικαζόταν σε φυλάκιση από το δικαστήριο και αφού πρώτα είχε οριστεί από αυτό εγκληματική οργάνωση. Εκείνη η εξέλιξη υπήρξε η κορύφωση μιας διαδικασίας «γκρεμίσματος» του νεοναζιστικού φορέα από το κεντρικό σκηνικό που είχε ξεκινήσει μερικούς μήνες πριν. Είχε προηγηθεί η πολιτική του συντριβή το καλοκαίρι του 2019 όταν και έπειτα από μια γεμάτη επταετία, η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής.
Παρά τα μαζικά και υγιή πανηγύρια που προκάλεσε η φυλάκιση της Χρυσής Αυγής στο αντιφασιστικό τμήμα της κοινωνίας, οι πιο ψύχραιμοι μπορούσαν να το διαβεβαιώσουν: αυτά που γέννησαν τον ναζισμό και τον έκαναν να γιγαντωθεί είναι πολύ πιο βαθιά και ριζωμένα στοιχεία τόσο στις αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας όσο και στα δομικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος, από τα πάνω και τα κάτω ενός και μόνο κομματικού σχηματισμού. Συνεπώς, το ότι ξεμπερδέψαμε με τη Χρυσή Αυγή δεν σηματοδοτούσε αυτόματα και το ότι ξεμπερδέψαμε οριστικά με τον ναζισμό.
Η διαπίστωση αυτή που τις μέρες της φυλάκισης της Χρυσής Αυγής ακουγόταν σαν μια γκρίνια που στόχευε να χαλάσει το πάρτι των αντιφασιστικών πανηγυρισμών μοιάζει πέρα για πέρα επίκαιρη τα τελευταία 24ωρα, εκείνα που ακολούθησαν τα γνωστά πλέον γεγονότα της Σταυρούπολης. Η ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής που χαιρετίζει την χουλιγκανίστικη και δολοφονική επίθεση που δέχθηκαν μέλη των φοιτητικών συλλόγων δεν έκανε κανένα να πέσει από τα σύννεφα. Το ήξεραν άλλωστε άπαντες: η επίθεση εντάσσεται στην αντεπίθεση του φασισμού.
Οι πιο έξυπνοι φυσικά δεν περίμεναν τα γεγονότα της Σταυρούπολης για να δουν πως αυτή η αντεπίθεση έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Η συνωμοσιολογία -πάντα προνομιακό πεδίο ανάπτυξης του φασισμού- που αναπτύχθηκε τους τελευταίους μήνες γύρω από την άρνηση των εμβολιασμών λειτούργησε ως δώρο εξ’ ουρανού για μια σειρά μικροφασιστικών ομάδων που υπό άλλες συνθήκες θα επιχειρούσαν ακόμα να μαζέψουν τα κομμάτια τους μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Τα ολιγομελή μορφώματα του Κασιδιάρη και του Λαγού άλλωστε βρέθηκαν από το πουθενά να στοιβάζονται σε μαζικές συγκεντρώσεις ενάντια στα εμβόλια και να μετουσιώνονται σχεδόν αυθόρμητα σε πολιτικοί εκπρόσωποι των εν λόγω τάσεων.
Φυσικά, το έδαφος για την επαναφορά του ναζισμού υπό μια άλλη μορφή θα ήταν έτσι κι αλλιώς ευνοϊκό ανεξάρτητα από τη συγκυρία με τα εμβόλια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι πάλαι ποτέ εκπρόσωποι μειοψηφικών μορφωμάτων της ακροδεξιάς που δεν μπορούσαν καν να βρουν θέση μέσα στη Νέα Δημοκρατία, πλέον αποτελούν βασικά κυβερνητικά στελέχη της τελευταίας: η τόσο δεξιά μετατόπιση της κεντρικής ατζέντας διαμορφώνει εκ των πραγμάτων ένα περιβάλλον φιλικό στην ανάπτυξη των φωνών που θέλουν να γίνουν οι αντικαταστάτες της Χρυσής Αυγής.
Στην πραγματικότητα, η έκπληξη δεν έχει να κάνει με την επιστροφή του ναζισμού αλλά με το πόσο γρήγορα αυτός επέστρεψε. Και εδώ είναι που έχει παίξει πραγματικά κομβικό ρόλο η γιγάντωση της αντιεμβολιαστικής τάσης μέσα στην κοινωνία: ποιος θα περίμενε πως θα τα ορφανά της Χρυσής Αυγής θα έβρισκαν από το πουθενά έναν τόσο αποτελεσματικό επιταχυντή εξελίξεων στα χέρια τους; Ήδη οι προβλέψεις λένε πως στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, προβλέπεται να κατέβουν 6 ακροδεξιά κόμματα, κάποια εξ’ αυτών με κοινοβουλευτικές αξιώσεις. Με άλλα λόγια; Τα πανηγύρια που ακολούθησαν μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, όσο κράτησαν, κράτησαν…
