Η είδηση πέρασε στα ψιλά της ημερήσιας ειδησεογραφίας. Μπορεί άλλωστε πριν εφτά μήνες άπαντες να ασχολήθηκαν με την υπόθεσή του εξαιτίας του ασυνήθιστου παρατσουκλιού που υποτίθεται πως είχε κατά τη σύλληψή του αλλά μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων, μέσα σε μια συνθήκη που η μέση είδηση παλιώνει πριν καλά-καλά προλάβει το κοινό να την επεξεργαστεί, η ιστορία του ξεχάστηκε. Ακόμα και σήμερα ωστόσο το σκάνδαλο που διέπει την υπόθεση είναι αναντίστοιχου μεγέθους σε σχέση με τη φασαρία που θα έπρεπε να γίνεται.
Στην αστική δικαιοσύνη υπάρχει ένα απαράβατο αξίωμα: κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο Αλέξανδρος Μ. ωστόσο (κατά κόσμον «Ινδιάνος») βίωσε την αντιστροφή αυτού του αξιώματος: αντιμετωπίστηκε ως ένοχος πριν καλά-καλά δικαστεί. Βρέθηκε στη φυλακή για εφτά μήνες με στοιχεία που όχι απλά δεν αποδεικνύουν κάποιου είδους ενοχή αλλά κάνουν το κατηγορητήριο αντικειμενικά να μπάζει από παντού.
Ο «Ινδιάνος» υπήρξε η μεγάλη σύλληψη – λάφυρο της αστυνομίας στα προ εφτά μηνών επεισόδια ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομία στην Νέα Σμύρνη. Επικοινωνιακά η σύλληψή του αντιμετωπίστηκε ως μια μεγάλη νίκη της αστυνομίας και του τότε προϊστάμενου υπουργού της, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που υποτίθεται πως έτριξε τα δόντια στους «ταραξίες». Ούτε λίγο ούτε πολύ ο «Ινδιάνος» λειτούργησε παραδειγματικά. Και μόνο το γεγονός ότι ο παραδειγματισμός νοείται στα σοβαρά ως πολιτική μεθοδολογία από το αρμόδιο υπουργείο θα έπρεπε να προβληματίζει όσους ευαγγελίζονται διάφορα βαρύγδουπα περί ισονομίας.
Αλλά και πέρα από το επικοινωνιακό του πράγματος, στην υπόθεση του «Ινδιάνου» υπάρχει και η ουσία: συνελήφθη με μοναδικό γνώμονα μια μαρτυρία ενός ανθρώπου που αποδεδειγμένα έχει προηγούμενα μαζί του ως πρώην άντρας της αδερφής του και ο οποίος άλλαξε δυο φορές την κατάθεσή του και αφού στο ενδιάμεσο είχε παραδεχθεί πως «έκανε πλάκα» όταν τον κατήγγειλε. ««Όταν χώρισε η αδελφή μου με τον άνθρωπο που με κατήγγειλε, είχε έρθει από το σπίτι και του είπα ευγενικά να φύγει, τότε αυτός μου είπε “εσένα θα σε φτιάξω”», είπε ο ίδιος πρόσφατα για τον άνθρωπο που κατέθεσε (με την τρίτη πάντα…) εναντίον του.
Το πιο ουσιαστικό επιχείρημα του «Ινδιάνου» πως είναι αθώος ωστόσο υπήρξε το αποδεικτικό βιντεοσκοπημένο υλικό το οποίο τον τοποθετούσε σε εντελώς άσχετο σημείο της Αθήνας την ημέρα και την ώρα που στην Νέα Σμύρνη γινόντουσαν τα επεισόδια με την αστυνομία. Οι δικηγόροι του Αλέξανδρου Μ. δεν πίστευαν στα αυτιά τους όσον αφορά τα περί προφυλάκισης με δεδομένο πως είχαν καταθέσει το συγκεκριμένο αποδεικτικό υλικό…
Φυσικά, η αθωότητα (ή η ενοχή) του πρόκειται να κριθεί στα δικαστήρια. Όσο και αν οι νομικές προβλέψεις λένε πως το κατηγορητήριο εναντίον του πρόκειται να καταρρεύσει πανηγυρικά δεν είναι δουλειά κανενός να τον «βαφτίσει» αθώο πριν η υπόθεση εκδικαστεί. Το σκανδαλώδες είναι πως θεσμικά ο χειρισμός της υπόθεσης υπήρξε ο ακριβώς αντίστροφος: ο «Ινδιάνος» πέρασε επτά μήνες στη φυλακή με ενδείξεις που με μετριοπάθεια μπορούν να χαρακτηριστούν αδύναμες. Είναι λες και η Πολιτεία αποφάσισε πως είναι ένοχος και του επέβαλλε φυλάκιση προκαταβολικά. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια ντροπιαστική συνθήκη για ένα κράτος δικαίου.
Ο «Ινδιάνος» γνωρίζει πως η περιπέτειά του δεν έχει τελειώσει ακόμα. Γνωρίζει πως μέχρι να τελεσιδικήσει δικαστικά η υπόθεσή του θα πρέπει να ζει με ένα τεράστιο άγχος. Όμως το γεγονός ότι έπειτα από επτά μήνες φυλάκισης είναι πλέον ελεύθερος αποτελεί μια βαθιά ανάσα για τον ίδιο. Αν και εφόσον αθωωθεί οι επτά αυτοί μήνες δεν θα έχουν σχετικοποιηθεί. Αντίθετα, αν αθωωθεί αυτοί οι εφτά μήνες φυλάκισης θα αποτελέσουν και με τη βούλα ένα τεράστιο σκάνδαλο: ένας και επίσημα αθώος θα έχει φυλακιστεί για πάνω από μισό χρόνο. Δεν θα πουλήσει βέβαια το ίδιο μια αντίστοιχη είδηση. Αλλά όσο και αν κρυφτεί κάτω από το χαλί, το στίγμα θα ανήκει ολοκληρωτικά στην ελληνική δικαιοσύνη.