Τον περασμένο Ιανουάριο η πορτογαλική κοινωνία τελούσε σε κατάσταση σοκ, με τα νούμερα που σχετίζονται με τον κορωνοϊό και την εξάπλωσή του να είναι τρομακτικά, όπως άλλωστε συνέβαινε σε πολλές χώρες την ίδια χρονική περίοδο. Η -τότε- νέα έξαρση της πανδημίας, παρά τα αυστηρά μέτρα που είχαν ήδη ληφθεί και περιόριζαν σε σημαντικό βαθμό συναθροίσεις και διαφόρων ειδών εκδηλώσεις, χτύπησε σκληρά το κράτος της Ιβηρικής Χερσονήσου και εκείνη την χρονική στιγμή όλα τα ενδεχόμενα για το μέλλον (ακόμη και τα πλέον εφιαλτικά) ήταν ανοιχτά.
Και πώς να μην βρίσκονται όλα τα σενάρια στο τραπέζι όταν καθημερινά οι Αρχές ανακοίνωναν περίπου 13.000 νέα κρούσματα; Την ίδια ώρα σε ημερήσια βάση οι νοσηλευόμενοι στις μονάδες υγείας άγγιζαν ή και ξεπερνούσαν τους 6.700 και από τα δελτία ειδήσεων μεταδιδόταν ότι οι νεκροί έφταναν τους 300. Κάθε –μα κάθε- μέρα… Ενδεικτικά της ζοφερής κατάστασης αλλά και της ψυχολογίας που είχε δημιουργηθεί στον κόσμο είναι τα λόγια της Μαρία Μότα, γενικής διευθύντριας του Ινστιτούτου Μοριακής Ιατρικής της Λισσαβώνας, στην Wall Street Journal. «Κανείς δεν θα ξεχάσει τον περασμένο Ιανουάριο. Η έξαρση της πανδημίας στις αρχές του έτους ήταν ένα μεγάλο τραύμα για όλους μας. Ειδικά μια εικόνα θα στοιχειώνει για πάντα το μυαλό μου και δεν θα σβηστεί από τη μνήμη μου.: Ένα απόγευμα που εργαζόμουν στο εργαστήριο, κάθισα και μέτρησα από το παράθυρό μου από το παράθυρό της 52 ασθενοφόρα να περιμένουν στην ουρά έξω από νοσοκομείο Covid» είπε χαρακτηριστικά, γνωρίζοντας ότι κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, μοιραία θα έφευγαν από την ζωή αφού ουσιαστικά ήταν καταδικασμένοι.
Ήταν η στιγμή που το σύστημα δοκιμάστηκε περισσότερο από ποτέ, αλλά παράλληλα και το σημείο καμπής και αναστροφής της κατάστασης. Αυτά η στατιστική αποτύπωση αλλά και οι ανάλογες εικόνες αντί να παραλύσουν από φόβο τον πληθυσμό, τον κινητοποίησαν με έναν πρωτοφανή τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν ο μαζικός εμβολιασμός των πολιτών σε ποσοστά που θα ζήλευαν όλες οι χώρες του κόσμου.
Οι Πορτογάλοι πειθάρχησαν απόλυτα και εμπιστεύτηκαν την καμπάνια εμβολιασμού κι έτσι μέσα στους επόμενους μήνες σταδιακά φτάσαμε στο σημείο σήμερα το 100% των πολιτών άνω των 50 ετών να έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση κάποιοι εκ των εγκεκριμένων εμβολίων. Στις ηλικίες 25-49 (τις πλέον παραγωγικές δηλαδή) το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 95% και στους ανηλίκους από 12 έως 17 ετών στο 88%. Συνολικά, σε μια χώρα 10.000.000 κατοίκων, περίπου όσο και η Ελλάδα, το 89% είναι σήμερα εμβολιασμένο.
Χάρη ακριβώς σε αυτά τα νούμερα προκύπτουν και τα επόμενα που αποτελούν μια ουσιαστική απόδειξη επιτυχίας. Τον τελευταίο μήνα οι θάνατοι έχουν περιοριστεί σε μόλις 6 την ημέρα (ήταν 300 τον Ιανουάριο και έγιναν 20 το καλοκαίρι όταν σημειώθηκε νέα μίνι έξαρση), ο ημερήσιος αριθμός κρουσμάτων έχει μειωθεί στα 750 (από 13.000) και μόλις 320 άνθρωποι βρίσκονται σε νοσοκομείο, αντί για το τρομακτικό νούμερο των 6.700. Ο πλήρης εμβολιασμός προφανώς έχει δημιουργήσει τεράστιο ανάχωμα στην εξάπλωση του ιού και την ίδια ώρα το μεγάλο κέρδος είναι ότι ακόμη και εκείνοι που θα προσβληθούν, νοσούν με πολύ ηπιότερα συμπτώματα.
Πλέον στην διεθνή ειδησεογραφία η Πορτογαλία θεωρείται ότι έχει περάσει σε άλλη φάση. Αυτήν που χαρακτηρίζει την Covid μια εποχική νόσο, με την οποία -όπως λένε οι ειδικοί- απλά οι πολίτες θα πρέπει να μάθουν να ζουν μαζί της, όπως ακριβώς συμβαίνει με την γρίπη. Πάντως οι Πορτογάλοι δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους καθησυχασμό. Ακόμη και σήμερα τηρούν με ευλάβεια τα μέτρα, χρησιμοποιούν καθολικά μάσκα σε κάθε συνάθροιση σε κλειστούς χώρους (ή και σε μεγάλα πλήθη σε εξωτερικούς χώρους), στα σχολεία, στα ΜΜΜ, ενώ απαραίτητη είναι πάντα και η προσκόμιση πιστοποιητικών εμβολιασμού και αρνητικών τεστ. Μια κατάσταση σίγουρα όχι απολύτως ευχάριστη, αλλά σε κάθε περίπτωση απείρως καλύτερη από το να βλέπεις λίστες με εκατοντάδες νεκρούς κάθε μέρα…