Η είδηση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στον χώρο του ποδοσφαίρου: η νέα χρονιά θα βρει τα γήπεδα κλειστά, χωρίς κόσμο εξαιτίας της έξαρσης του κορωνοϊού. Κλειστά είπαμε; Όχι, γράψτε λάθος, μπερδευτήκαμε και εκ παραδρομής δεν τα είπαμε σωστά. Η κυβέρνηση δεν αποφάσισε να βάλει λουκέτο στα γήπεδα, απλά να μειώσει την χωρητικότητά τους. Με την νέα χρονιά μόνο ένα 10% της χωρητικότητας ενός γηπέδου θα μπορεί να έχει κόσμο.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι τα μεγάλα γήπεδα θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν το πολύ χίλια άτομα. Φανταστείτε χίλια άτομα στο «Καραϊσκάκης» και την Τούμπα ή πολύ περισσότερο στο ΟΑΚΑ. Μα ποιοι κακόβουλοι λένε πως αυτή η απόφαση της κυβέρνησης ισοδυναμεί με λουκέτο στα γήπεδα; Για να σοβαρευτούμε φυσικά, επί της ουσίας αυτό ακριβώς σημαίνει. Μόνο που σε κάθε περίπτωση, αυτή η απόφαση δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει.
Κατ’ αρχάς, είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται από την αρχή της πανδημίας να μην υπάρχει η παραμικρή πρόνοια από τη μεριά της κυβέρνησης για χώρους όπως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου κάθε μέρα στοιβάζονται σαν σαρδέλες οι άνθρωποι καθώς πηγαίνουν στις δουλειές τους, αλλά να γυροφέρνει κάθε τρεις και λίγο τα γήπεδα που στην τελική… σπάνια γεμίζουν- και έτσι κι αλλιώς, πρόκειται και για εξωτερικούς χώρους.
Αλλά ας ξεπεράσουμε αυτό τον παραλογισμό. Ας επικεντρωθούμε στο μέτρο που η ηγεσία του υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε για τα γήπεδα. Τι νόημα έχει να επιτρέπει μόλις ένα 10% των φιλάθλων να μπαίνουν στα γήπεδα; Αφού επί της ουσίας κλείνει τα γήπεδα, γιατί δεν το κάνει και τυπικά; Υπάρχει μόνο μια πιθανή απάντηση και αυτή φαίνεται να είναι επικοινωνιακής φύσης και όχι ουσιαστική – όπως άλλωστε ένα σωρό πράγματα που κάνει η κυβέρνηση γύρω από τον κορωνοϊό.
Η κυβέρνηση ξέρει πως αυτή η απόφαση θα προκαλέσει μπόλικη γκρίνια από την πλευρά των ομάδων. Έτσι, για να έχει να τους απαντάει πως… δεν έκλεισαν τα γήπεδα, ουσιαστικά τα κλείνει χωρίς… να το κάνει. Τι πετυχαίνει; Μια τρύπα στο νερό. Διότι έτσι κι αλλιώς, οι ομάδες δεν θα μείνουν στο τυπικό του πράγματος και έτσι κι αλλιώς θα γκρινιάξουν και θα επιδιώξουν να μην εφαρμοστεί το μέτρο ενώ επίσης, θα προκληθεί ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα που δεν πρόκειται να λυθεί εύκολα.
Οι μεγάλες ομάδες μετράνε εισιτήρια διαρκείας που ξεπερνάνε τα 10.000. Με δεδομένο πως η χωρητικότητα του γηπέδου τους δεν πρόκειται να ξεπερνά τους χίλιους θεατές, με βάση ποια κριτήρια θα μείνουν εκτός γηπέδων τόσοι χιλιάδες κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας;
Ας μας απαντήσουν οι εμπειρογνώμονες που εισηγήθηκαν αυτό το 10% και το «ασπάστηκε» η κυβέρνηση κάτι απλό: πώς θα χρίζονται ακριβώς οι χίλιοι εκλεκτοί των μεγάλων ομάδων σε κάθε ματς; Ή μήπως θα… συνωστίζονται έξω το γήπεδο σε κάθε ματς έτσι ώστε να μπουν τελικά οι χίλιοι πρώτοι.
Χρειάζεται ξεχωριστή προσπάθεια να πρέπει να έχεις να λύσεις ένα πρόβλημα και όχι απλά να αποτυγχάνεις να το λύσεις -αυτό ας πούμε ότι είναι μια πιθανότητα- αλλά να καταφέρνεις να δημιουργείς ακόμα περισσότερα στη θέση του.
Το ζήτημα με τα γήπεδα είναι ενδεικτικό. Εντάξει, εμείς κυβέρνηση δεν είμαστε αλλά σκεπτόμενοι με βάση την κοινή λογική, η «συμβουλή μας είναι η εξής»: ή προχωρήστε εξ αρχής σε κεκλεισμένων των θυρών και αναμετρηθείτε ευθέως με τις ΠΑΕ ή αφήστε ανοικτά τα γήπεδα και εξασφαλίστε πως όλα τα μέτρα λειτουργούν στην εντέλεια.
Τα υπόλοιπα είναι ανούσια…