Ο Κωνσταντίνος Τζούμας είναι μια περίπτωση ανθρώπου που μπορεί παλιότερα, πριν 20-30 χρόνια να γεννούσε θαυμασμό, αλλά στη δική μας εποχή είναι πιο εύκολο να δημιουργήσει ενόχληση και αντιπάθεια με το στυλ του, παρά θαυμασμό.
Αυτό βέβαια είναι μια προσωπική εκτίμηση και τίποτα περισσότερο που αφορά στον Τζούμα όπως τον ακούω στον Εν Λευκώ κάποιες φορές. Καλώς ή κακώς, η φωνή του έχει μια ικανότητα να γοητεύει ραδιοφωνικά και να διαφοροποιείται από αυτά που λέει. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σαφώς όταν από το στόμα του βγαίνουν τέρατα, όπως η δήλωση του πως οι γυναικοκτονίες είναι αποτέλεσμα της γυναικείας φλυαρίας.
Το αντικείμενο αυτού του κειμένου δεν είναι αυτό όμως. Άλλωστε, δε χρειάζεται να παρθεί θέση για το προφανές και το αντικειμενικό. Και δε θα πρόσφερε και τίποτα το ουσιώδες να μπούμε κι εμείς στη διαδικασία να πούμε ότι είναι μια ακατάσχετη μπούρδα και μια εγκληματική δήλωση. Αλλά δε χρειάζεται να της δώσουμε και μεγαλύτερη διάσταση γιατί δεν είναι ο Κωνσταντίνος Τζούμας και κανένας τύπος που επηρεάζει κόσμο. Όπως το είπε, έτσι θα περάσει.
Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι, αν θέλετε, το ζήτημα που προκύπτει κάθε φορά που τέτοιες δηλώσεις γίνονται σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Δεν ήξεραν στο Πρωινό τι θα πει ο Κωνσταντίνος Τζούμας;
Είναι δεδομένο πως στο Πρωινό οι δηλώσεις του Τζούμα ήταν γνωστές πριν προβληθούν. Τις ήξεραν και η Σκορδά και ο Λιάγκας. Κι αν δεν τις ήξεραν, τότε η αρχισυνταξία τους έκανε τεράστιο σφάλμα.
Από τη στιγμή που τις ξέρουν όμως και σίγουρα έχουν συζητηθεί από τον δημοσιογράφο που πήρε τις δηλώσεις, με τους υπόλοιπους της συντακτικής ομάδας, τότε κατά 99% τις γνώριζαν πολλοί στο Πρωινό. Και παρόλα αυτά δέχτηκαν να τις προβάλλουν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις τίθεται πάντοτε το ηθικό ζήτημα: παίζεις το απόσπασμα για να φανεί στον κόσμο τι πρεσβεύει ο καθένας; Ή τις θάβεις γιατί δε θες να περαστεί λάθος μήνυμα και να ακουστεί κάτι τόσο φριχτό στην τηλεόραση;
Επειδή όμως ηθική και τηλεθέαση δεν συναντιούνται και πολύ συχνά, στο Πρωινό – όπως θα έκαναν σε κάθε εκπομπή – προτίμησαν έναν τρίτο δρόμο. Τον δρόμο που λέει «παίζω τις δηλώσεις και μετά κατακεραυνώνω για να διατρανώσω την ηθική μου ανωτερότητα και να δείξω και πάλι πόσο ανώτερος είμαι».
Μετά από ένα ημερολογιακό έτος στο οποίο κάθε τηλεοπτική εκπομπή καλούσε ηθοποιούς, μέχρι και αυτούς που δεν θα καλούσε ποτέ πριν, για να τους πιέσει να μοιραστούν μια κακοποιητική συμπεριφορά ή να μιλήσουν για όσους ήταν ήδη κατηγορούμενοι, η όλη διαδικαδία έχει πια κουράσει.
Δεν είναι δυνατόν να προβάλλεις τις δηλώσεις και μετά να το παίζεις σοκαρισμένος και να τις αποδομείς. Είναι σφόδρα υποκριτικό. Ναι, το κάνεις για τα νούμερα γιατί κάπως πρέπει να ζήσεις. Μην το σχολιάσεις καθόλου τότε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος.
Είσαι η Φαίη Σκορδά, είσαι ο Γιώργος Λιάγκας. Το κοινό σας, έχει ακούσει σε άπειρες προηγούμενες φορές τις απόψεις σας και δεν πρόκειται να θεωρήσει ότι υποστηρίζετε όσα είπε ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Άρα ποια η ουσία στο να λέτε κάθε φορά το ίδιο ή στο να δημιουργείτε θέμα εκ του μη όντος;
Γιατί δεν τέθηκε καθόλου τυχαία η ερώτηση από τον δημοσιογράφο του Πρωινού στον Τζούμα. Πήγε δασκαλεμένος από την αρχισυνταξία. Ότι δηλαδή είναι στις ερωτήσεις που θα τεθούν στον Τζούμα το πώς σχολιάζει όσα είπε ο παπάς για τη φλυαρία των γυναικών; Δηλαδή από την ερώτηση για τη φάρσα που έκανε ο Χατζηαγγελάκης για βόμβα, πώς πάει κανείς στην ερώτηση «πώς σχολιάζετε τα όσα είπε ο μητροπολίτης Κοζάνης»;
Εδώ και ένα χρόνο κάθε εκπομπή θέλει να έχει τον δικό της «Τζούμα»
Κάποια πράγματα είναι προφανή. Και ο Κωνσταντίνος Τζούμας έγινε σύντομα ο ιδανικός για να μπορέσει κάθε τηλεοπτικό πρόσωπο να πιστοποιήσει την «ανωτερότητα» του. Να σου μια δήλωση στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΑΝΤ1. Να σου και μια δήλωση στο MEGA στην εκπομπή της Καραβάτου και της Ηλιάκη.
https://www.youtube.com/watch?v=ypHohVnEFoc
Δεν χρειάζεται να είσαι κάτοχος Νόμπελ ή να έχεις 10 διδακτορικά για να καταλάβεις ότι η τηλεόραση εκμεταλλεύεται κάποιες καταστάσεις και αρχίζει να «σκηνοθετεί» και να ξεχειλώνει το θέμα…
Ωραία, ναι. Είπε ο Κωνσταντίνος Τζούμας ό,τι είπε. Έκανε μετά και 2-3 επανορθωτικές δηλώσεις. Τι παραπάνω θέλετε να πει; Η αισχρότητα του δε σας κάνει, η απολογία του δε σας κάνει, άρα τι τον βγάζετε; Για να βγει να επαναλάβει μια χοντράδα και να κερδίσετε κι εσείς σε αναφορές και πιθανώς τηλεθέαση; Μήπως; Μα τι λέω κι εγώ ο αφελής… Δεν τα κάνετε αυτά εσείς στις εκπομπές, είστε παιδιά με κρυστάλλινες ψυχούλες.
Η σκληρή αλήθεια λοιπόν είναι μία: οι τηλεοπτικές εκπομπές δεν εύχονται να εξαλειφθεί η βία, οι γυναικοκτονίες κλπ. Εύχονται όσο συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, να βρίσκουν πάντοτε πρόσωπα που θα τους κάνουν τη viral δήλωση. Είτε από τη θέση του θύματος είτε από τη θέση του κραυγαλέα ελεεινού κριτή.