Δεν εμφανίζονται πρώτη φορά (και πιθανότατα ούτε και τελευταία).
Είναι βέβαιο ότι στην επόμενη τραγική αφορμή θα τις ξαναβρούμε μπροστά μας.
Θα τις ακούσουμε σε συζητήσεις, θα τις διαβάσουμε στα social media, θα τις δούμε να χρησιμοποιούνται ξανά στα MME για να κάνουν το άσπρο-μαύρο.
Είναι επιχειρήματα που (με αφορμή το τελευταίο παράδειγμα του καταγγελλόμενου βιασμού της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη) μόλυναν και πάλι την ατμόσφαιρα.
Συγκεκριμένες διατυπώσεις-σκουπίδια, που «καρφώνουν» πολύ φανερά πλέον «ξεπλένηδες», ρατσιστές και… νοικοκυραίους.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
«Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…»
Δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σημασία τι θα ακολουθήσει. Ακόμα και αν το δεύτερο σκέλος της φράσης είναι «πουλάω τον ένα μου νεφρό για τα παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε» (που δεν θα είναι) υποβόσκει κακοπροαίρετη διάθεση. Κάποια μισάνθρωπη χοντράδα που θα σερβιριστεί (απευθείας ή αμπαλαρισμένη) προσεχώς. Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα από τη διατύπωσή της, η φράση «δεν είμαι ρατσιστής, ΑΛΛΑ» επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό.
«Γονείς δεν είχε;»
Κλασική προσέγγιση καθωσπρεπισμού. Το σήμα-κατατεθέν του «νοικοκυραίου» με την κακή έννοια του όρου. Του over 50 χρονών πατέρα η μητέρας που (για να πει κατά βάθος ότι ο ίδιος δεν θα επέτρεπε ποτέ κάτι τέτοιο) δεν ψάχνει τα αίτια της χυδαίας πράξης σε αυτόν που τη διέπραξε, αλλά στην… ανατροφή αυτού που την υπέστη. Δεν έχει πρωτεύουσα σημασία το ποταπό κίνητρο του δράστη, αλλά η ευθύνη των γονιών του θύματος που «το είχαν ανεξέλεγκτο» ή «δεν το μάζεψαν».
«Με τόσα λεφτά, χρειαζόταν…»
Από τα πιο προκλητικά επιχειρήματα «ξεπλένηδων» σε περιπτώσεις βιασμού. Σου λέει, αφού είναι ματσωμένος, είχε ανάγκη να εξαναγκάσει κάποια; Γιατί να τη βιάσει, αφού μπορεί πολύ άνετα να την… αγοράσει; Λες και οι γυναίκες είναι προς πώληση ή (δυστυχώς όπως πιστεύουν πολλοί) «όλες έχουν την τιμή τους». Λες και το κτηνώδες ένστικτο του βιαστή είναι συνδεδεμένο με το Ε9 του. Λες και βιάζουν μόνο οι φτωχοί ή δεν υπάρχουν και πλούσιοι που απλώς είναι… αποβράσματα.
«Είχε ανάγκη τόσο ωραίο παιδί»;
Άλλη εξοργιστική διατύπωση. Είτε γίνεται σκόπιμα, είτε από απλή ανοησία (και υπεραπλούστευση στο μυαλό αυτού που την ξεστομίζει), το αποτέλεσμα είναι ίδιο: Μοιάζει με προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Να σκεφτούμε ότι το εκάστοτε κάθαρμα δεν έκανε αυτό που του καταλογίζεται επειδή είναι εμφανίσιμος. Ότι θα μπορούσε «να έχει όποια θέλει». Ότι δεν θα χρειαζόταν να πάει με τη βία κάποια μαζί του, αφού ούτως ή άλλως όταν τον βλέπουν οι γυναίκες πέφτουν ξερές.
«Τι γύρευε…»
Το απόλυτο trademark του victim blaming. Της απόπειρας (που τις περισσότερες φορές γίνεται επί τούτου) να κατηγορηθεί και το θύμα πέραν του θύτη. Ίσως και περισσότερο σε πιο χυδαίες περιπτώσεις. Δεν φταίει ο βιαστής -αλλά η κοπέλα που βρέθηκε σε σουίτα ξενοδοχείου. Δεν φταίει ο αστυνομικός που ξυλοφόρτωσε διαδηλωτή -φταίει που αυτός έτρεχε στις πορείες. Δεν φταίει ο ρατσιστής και ο φασίστας που επιτίθεται σε μετανάστη -τι γυρεύει αυτός στη χώρα μας.