Έννοιες όπως οικολογία, βιοπροστασία και φιλοζωία είναι αρκετά μπερδεμένες στα κεφάλια των περισσότερων από μας.
Προσπαθώ να κάνω ανακύκλωση, αλλά εξακολουθώ να προμηθεύομαι σωρηδόν πλαστικές σακούλες από το σούπερ μάρκετ. Έχω το κατοικίδιο μου στα ώπα-ώπα, το ταϊζω με ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην αγορά, αλλά δεν δίνω δεκάρα για τα αδέσποτα και είμαι έτοιμος να κάνω χαλκομανία την πρώτη αράχνη που θα πλησιάσει το κούφωμα της μπαλκονόπορτας.
H επικράτηση του θυμικού μας στην περίπτωση της νεαρής φάλαινας που βρέθηκε τελικά νεκρή στις ακτές της Σαλαμίνας προκάλεσε συγκίνηση στη θέα των εικόνων για την απόπειρα διάσωσή της από δύτες και εθελοντές. Οι καρδούλες και τα like στα social media κατέκλυσαν την… επίδειξη ευαισθησίας της εθελόντριας που έσπευσε να αγκαλιάσει το κήτος και να του τραγουδήσει, περιβάλλοντας το με στοργή.
«Ακόμα να πιστέψω ότι αυτό το πανέμορφο πλάσμα ανταποκρίθηκε στο τραγούδι μου. Είναι μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τραγούδησα σε μια φάλαινα σήμερα. Δεν ένιωθα κρύο, παρά μόνο αγάπη και συγκίνηση για αυτό το υπέροχο πλάσμα που είχα την τιμή να γνωρίσω», ανέφερε σχετικά, ενώ πλήθος άλλων ανθρώπων άδραξαν την ευκαιρία να αυτοδιαφημιστούν, ποζάροντας σε selfie με το σπάνιο ζώο.
Αυτό που λησμονήθηκε βέβαια σε όλη αυτή τη διαδικασία ήταν ότι ο νεαρός ζιφιός, ο «Σωτήρης», όπως τον βαφτίσαμε για να τον φέρουμε στα δικά μας ανθρωποκεντρικά μέτρα, ήταν ένα ζώο που ψυχορραγούσε. Βγήκε στα ανοιχτά απελπισμένο για βοήθεια και όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή της το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος», η πλέον ειδική οργάνωση για την προστασία και διάσωση της θαλάσσιας άγριας ζωής, η προσέγγιση βασίστηκε σε όρους δημιουργίας ενός «σόου» και «ευκαιριακής» ευαισθητοποίησης. Η οργάνωση καταγγέλλει ότι έγιναν συνεχόμενα και σοβαρότατα λάθη σε αυτό που προβλήθηκε ως προσπάθεια παροχής βοήθειας στη νεαρή φάλαινα.
«Το καταβεβλημένο ζώο χρησιμοποιήθηκε απλά ως σκηνικό σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι επιφανειακών εντυπώσεων, που τελικά τονίζει ακόμα περισσότερο την γενικότερη έλλειψη παιδείας, ευαισθησίας και σοβαρότητας που απαιτούνται σε κάθε επαφή μας με τα άγρια ζώα. Επιχείρησαν δεκάδες φορές να κάνουν αιμοληψία, καταφέρνοντας πολλαπλά ανεπιτυχή τρυπήματα ενώ, σε ένα ζώο βαρύτερο από 2 τόνους, χορηγήθηκε ποσότητα ορού κατάλληλη για κατοικίδιο ζώο»», αναφέρεται χαρακτηριστικά, ενώ οι εσφαλμένοι χειρισμοί έχουν και συνέχεια. «Το μεγάλο λάθος είναι ότι επιχειρήθηκε, ενάντια σε κάθε πρωτόκολλο και λογική, η επαναπροώθηση του άρρωστου ζώου στα ανοιχτά, την ώρα που μετά βίας κατόρθωνε να κρατηθεί στην επιφάνεια, ενώ έφερε, όπως αναφέρεται, πολλαπλά κατάγματα στο ρύγχος και ορατά τραύματα στο σώμα του».
Σε ότι αφορά τον ντόρο που προκλήθηκε στην παραλία του Αλίμου και τους τρυφερούς εναγκαλισμούς με το κήτος, η ανακοίνωση είναι ακόμα πιο καταγγελτική. «Δυστυχώς, δεν έλειψαν ούτε τα κωμικοτραγικά γεγονότα. Εν τω μέσω γενικότερης οχλαγωγίας… ομάδα αυτοαποκαλούμενων “διασωστών” απαίτησαν, με το πρόσχημα της παροχής βοήθειας, να αποσπάσουν τον ζιφιό από τους δύτες. Τελικά τον απομάκρυναν για να κινηματογραφήσουν μέλος της να τραγουδάει στο ζώο. Μάλιστα μετά το τέλος του τραγουδιού, απομακρύνθηκαν βιαστικά».
Ερωτηθείς σε εκπομπή του Mega ο διευθυντής του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος», κ. Θοδωρής Τσιμπίδης, για ποιο λόγο η οργάνωση δεν κινητοποιήθηκε για τη διάσωση του ζώου, δήλωσε πολύ απλά γιατί «δεν προσκλήθηκε», εξηγώντας ότι για να φύγει η ομάδα από το Αιγαίο, όπου απασχολούνταν, θα έπρεπε το συντονιστικό όργανο να επικοινωνήσει μαζί της. Υποστήριξε ανοιχτά ότι η επιστημονική βοήθεια που χορηγήθηκε στο ζώο δεν ήταν η κατάλληλη λόγω έλλειψης εξειδίκευσης και πρόσθεσε ότι για το «Αρχιπέλαγος» είναι καθημερινότητα η προστασία κητών στις ελληνικές θάλασσες, αλλά τα περιστατικά δεν έλαβαν δημοσιότητα, γιατί δεν… «ήρθε να τους τραγουδήσει κανείς». Τόνισε δε ότι το ζώο δεν θα είχε de facto σωθεί αν είχε αναλάβει η εξειδικευμένη ομάδα την επιχείρηση, αλλά θα είχε τύχει της κατάλληλης ιατρικής βοήθειας.
Ο «Σωτήρης» πέθανε, η επιχείρηση, όποια και αν ήταν αυτή, εκ των πραγμάτων απέτυχε. Αν μπορεί να βγει κάτι καλό από την αιφνίδια επίσκεψη του στις ακτές της Αττικής, είναι η τακτοποίηση και ο διαχωρισμός κάποιων εννοιών στο κεφάλι μας. Η ευαισθησία δεν μπορεί να είναι συνώνυμη της αυτοαναφορικότητας, ούτε προέκταση της προσέγγισης ότι όλα τα υπόλοιπα όντα στον πλανήτη υπάρχουν απλά για να τονίζουν τη δική μας επικυρίαρχη θέση.