Με κομμένη την ανάσα ολόκληρος ο πλανήτης περιμένει να ακούσει μια καλή είδηση στη σημερινή συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκι, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μια συμφωνία (σχεδόν οποιασδήποτε μορφής) που θα βάλει τέλος στην σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, η οποία έκανε την Ευρώπη (κυρίως) αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο να συνειδητοποιήσει το προφανές. Ότι, δηλαδή, παραμένουμε ως είδος συγκλονιστικά ευάλωτοι από τις ίδιες τις επιλογές μας, τα ίδια μας τα όπλα.
Κάθε πολεμική σύρραξη αποτελεί ένα τραγικό γεγονός με ανυπολόγιστες προεκτάσεις οι οποίες επεκτείνονται πέρα από τους αριθμούς των νεκρών στα πεδία των μαχών. Οι θάνατοι αμάχων ή το ξεσπίτωμα των προσφύγων είναι μόνο μερικές από αυτές, ενώ ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος όταν (όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση) στον πόλεμο εμπλέκεται μία χώρα που διαθέτει πυρηνικά όπλα. Η ανησυχία γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν μιλάμε για την Ρωσία που σύμφωνα με τους υπολογισμούς διαθέτει το πλέον απειλητικό και πλήρες οπλοστάσιο.
Η Ρωσία ως Σοβιετική Ένωση έγινε μόλις το 2ο κράτος στον κόσμο που απέκτησε πυρηνικά. Η τραγική αλλά εντυπωσιακή «επίδειξη» των Αμερικανών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι έκανε επιτακτική την ανάγκη των «απέναντι» να προσθέσουν το νέο όπλο στη συλλογή τους και από την στιγμή που κατάφεραν να αντιγράψουν, δεν άργησαν να ηγηθούν της ξέφρενης κούρσας εξοπλισμού η οποία γιγαντώθηκε μέχρι την σχετική συμφωνία ανάμεσα σε Ρίγκαν και Γκορμπατσόφ. Η πτώση της ΕΣΣΔ και η καταστροφή πολλών κεφαλών, σε συνδυασμό με την νέα συνθήκη απομάκρυνε το ενδεχόμενο του ολέθρου, όμως ο Πούτιν άλλαξε και πάλι τα δεδομένα μετατρέποντας την πατρίδα του ξανά στον νούμερο 1 παίκτη.
Σήμερα 9 κράτη διαθέτουν πυρηνικά. Στις ΗΠΑ και Ρωσία προστέθηκαν αργότερα η Γαλλία, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Πακιστάν, η Ινδία, το Ισραήλ και φυσικά η Βόρεια Κορέα η οποία για πολλά χρόνια προβαλλόταν ως η πλέον πιθανή να κάνει χρήση τους εξαιτίας της παρουσίας του Κιμ Γιονγκ Ουν στην εξουσία. Αν και δεν υπάρχουν ξεκάθαρα και πλήρη στοιχεία λόγω της φύσης του θέματος, οι ειδικοί θεωρούν ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 13.000 πυρηνικές κεφαλές, με τις 4.000 από αυτές να είναι πλήρως λειτουργικές και σχεδόν τις μισές να είναι έτοιμες να χρησιμοποιηθούν ανά πάσα στιγμή. Και για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης σε σχέση με τις πρώτες ατομικές βόμβες που έπεσαν στην Ιαπωνία στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δύναμη πυρός από ΜΟΝΟ ΕΝΑ γαλλικό υποβρύχιο με εκτοξευτή πυρηνικών αντιστοιχεί σε χίλιες Χιροσίμα…
Παρά τις πρωτοβουλίες που κατά καιρούς λαμβάνονται στο πλαίσιο λειτουργίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και τα σχετικά ψηφίσματα για τον περιορισμό της χρήσης του, τα πράγματα παραμένουν ζοφερά. Κυρίως επειδή οι χώρες οι οποίες ήδη διαθέτουν τέτοιου τύπου όπλα αρνούνται να τα καταστρέψουν και απλά επιχειρούν να μην επιτρέψουν σε άλλες να αποκτήσουν. Κάτι που είδαμε πολύ έντονα τα προηγούμενα χρόνια στην περίπτωση του Ιράν, το οποίο μπαίνει συχνά στο μικροσκόπιο της διεθνούς κοινότητας για να μην έχει πρόσβαση σε ραδιενεργά υλικά, ενώ παλιότερα κάτι ανάλογο είχε συμβεί όταν το καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική εικάζεται ότι επιχείρησε να κάνει κάτι ανάλογο.
Το 2017 η Διεθνής Εκστρατεία για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης καθώς την ίδια χρονιά στον ΟΗΕ υπογράφτηκε η Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων (TIAN) η οποία τίθεται σε ισχύ στις 22 Ιανουαρίου 2021. Λεπτομέρεια: Σε αυτήν την συμφωνία δεν συμμετέχει καμία από τις 9 χώρες που διαθέτουν ήδη πυρηνικά…