Έχουμε συνηθίσει σε περιόδους κρίσης τις εικόνες με τις ατελείωτες ουρές σε σούπερ μάρκετ, με πολλούς από εμάς να κρυφογελάμε με την… παροιμιώδη τάση των Ελλήνων να φορτώνουν τα καροτσάκια τους με γάλατα, ζυμαρικά και χαρτιά υγείας, ακόμη κι αν οι περιστάσεις δεν απαιτούν πραγματικά κάτι τέτοιο. Ωστόσο όλοι αυτοί μάλλον μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι και είναι σε θέση να μας δείξουν το… δάχτυλο, μετά τις πολύ πρόσφατες δηλώσεις της Γερμανίδας υπουργού Εσωτερικών, Νάνσι Φίσερ.
Τι είπε, λοιπόν, η γνωστή πολιτικός σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Handelsblatt». Αυτολεξεί ξεκαθάρισε προς τους πολίτες της χώρας: «Φροντίστε να έχετε στο σπίτι προμήθειες για 20 ημέρες. 10 λίτρα σε νερό και υγρά, 3,5 κιλά σιτηρά, ψωμί, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά, 1,5 κιλό κρέας, ψάρι, αυγά». Και όλα αυτά εξαιτίας της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία μόνο υπόθεση μερικών ημερών δεν αποδείχθηκε.
Πλέον, όλη η Ευρώπη βλέπει τις προεκτάσεις του πολέμου σε οικονομικό επίπεδο, με τις τιμές σε ενέργεια να συμπαρασύρουν τα πάντα, και υπάρχει ο φόβος μια επικίνδυνης κλιμάκωσης από την οποία δεν βγαίνει χαμένος μόνο ο Πούτιν. Η αλληλεγγύη στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία δεν εκφράζεται μόνο με την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και πολεμικού υλικού αλλά και μέσα από τις κυρώσεις που επιβάλλονται στην Ρωσία, οι οποίες όμως έρχονται με σημαντικό κόστος. Και μπορεί ο Μάριο Ντράγκι να δήλωσε πως αν η Ευρώπη πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην ειρήνη και στην άνεση του αναμμένου κλιματιστικού το καλοκαίρι, θα διαλέξει το πρώτο, όμως οφείλει σε αυτή την περίπτωση να είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο. Και όπως είναι γνωστό, οι Γερμανοί είναι πάντοτε προετοιμασμένοι.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και τα λόγια της Γερμανίδας υπουργού που κάποιοι σήμερα θεωρούν υπερβολικά, αφού έφτασε στο σημείο να κάνει λόγο ακόμη και για την ανάγκη επαναλειτουργίας ορισμένων καταφυγίων! Όμως αυτή η έντονη καταστροφολογία και ο πεσιμισμός δεν είναι εντελώς αστήριχτος. Σε τελική ανάλυση, πιθανότατα πρόκειται για ένα καμπανάκι κινδύνου, για μια έντονη και σαφέστατη προειδοποίηση ότι κάποια πράγματα που η Ευρώπη θεωρεί δεδομένα, απειλούνται.
Πλέον οι εταίροι εξετάζουν τρόπους κλιμάκωσης των πακέτων κυρώσεων, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που ναι μεν έχει ενιαία στάση, αλλά παρουσιάζει και αυξομειώσεις στην ένταση των «θέλω» της. Όπως είναι λογικό, κράτη όπως η Πολωνία ή οι χώρες της Βαλτικής που νιώθουν πολύ πιο κοντά τον φόβο, ζητούν πιο σκληρά μέτρα, την ίδια ώρα που στην Δύση επιθυμούν να μην φτάσουν στα άκρα, ελπίζοντας μια σταδιακή αποκλιμάκωση της κατάστασης. Όσο όμως οι πολεμικές συρράξεις δεν σταματούν, αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν.
Όσο και αν αναζητούνται εναλλακτικοί τρόποι παροχής ενέργειας, αυτοί δεν επαρκούν για να καλύψουν την τερατώδη ζήτηση της ανεπτυγμένης Ευρώπης, ενώ ένα ολοκληρωτικό εμπάργκο στην Ρωσία είναι εκτός τραπεζιού εξαιτίας του τεράστιου αντίκτυπου που θα έχει στις οικονομίες της Ε.Ε. Επιπλέον στην συζήτηση μπαίνει και το ενδεχόμενο ο πόλεμος να περάσει σε άλλο επίπεδο και αφού μοιάζει αδιανόητο Ευρώπη και Ρωσία να τεθούν αντιμέτωπες στα πεδία των μαχών, ίσως να καταλήξουμε σε έναν «κυβερνοπόλεμο» όπου στόχος θα είναι οι ηλεκτρονικές υποδομές. Κάτι που θεωρείται σίγουρο ότι συνέβη στο παρελθόν στις χώρες της Βαλτικής, ενώ οι Ρώσοι έχουν κατηγορηθεί και σε πολλές άλλες ανάλογες περιπτώσεις.
Πάντως δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που θεωρούν ότι οι δηλώσεις της Νάνσι Φίσερ δεν είχαν αποκλειστικούς αποδέκτες μόνο τους Γερμανούς πολίτες υπό την μορφή προστασίας. Πιστεύουν ότι ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στέλνει παράλληλα ξεκάθαρο μήνυμα στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Τα προειδοποιεί σχετικά με πιθανές προεκτάσεις των κυρώσεων προς τον Πούτιν, τονίζοντας ότι οι επιπτώσεις δεν θα αφορούν μόνο την Ρωσία.
Η Ευρώπη παραμένει πολύ σοβαρά εξαρτημένη από μια χώρα η οποία μετατρέπεται μέρα με την μέρα σε «παρία» στους διεθνείς οργανισμούς, αλλά όσο αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει, έχει ακόμη τη δυνατότητα να επηρεάζει αρνητικά ολόκληρο τον πλανήτη. Και μπορεί στο τέλος η μόνη σίγουρα χαμένη να είναι η Ρωσία, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι η «αιμορραγία» δεν θα είναι μεγάλη και για τους υπόλοιπους. Έχοντας, βέβαια, πάντα στο μυαλό ότι η πραγματική αιμορραγία, το πραγματικό δράμα είναι αυτό των κατοίκων του Κιέβου, του Ντονμπάς, της Μαριούπολης και των υπόλοιπων μαρτυρικών πόλεων της Ουκρανίας.