Σχεδόν σας βλέπουμε. Και, παράλληλα, σχεδόν σας ακούμε. Λέτε (σας ακούμε) με μπερδεμένο ύφος (σας βλέπουμε) «Τι σε έπιασε ρε menshouse ξαφνικά και ασχολείσαι με το «κόψιμο» της Κορέας στη μέση; Έγινε τίποτα;»
Αν έγινε, λέει: μα, συγγνώμη, Μουντιάλ δεν βλέπετε; 5on5 δεν παίζετε; Δεν ξέρετε πως η Νότια Κορέα σκάρωσε κόλπο μεγατόνων στο παιχνίδι με την Πορτογαλία και πήρε τη νίκη-πρόκριση στους «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφήνοντας με την όρεξη την Ουρουγουάη;
Ε, τι καλύτερη ευκαιρία, λοιπόν, από το ν’ ασχοληθούμε με το γιατί η κάποτε ενωμένη Κορέα «κόπηκε» στα δύο;
Πριν ξεκινήσουμε την (υποτυπώδη) ανάλυση, μία θερμή παράκληση: μην αρχίστε τα «Ρε mens, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, τα λες απλοποιημένα. Είναι λίγο πιο βαθύ το ζήτημα και αν έχεις διαβάσει το τάδε βιβλίο του χι ειδήμονος θα ήξερες πως μια βροχερή Τρίτη του 1947 είχε συζητηθεί το…»
Σταμάταααα!
Το ξέρουμε πως δε θα προβούμε σε ανάλυση-τομή στα γεωπολιτικά, όμως αυτός ακριβώς είναι ο στόχος: μια απλοποιημένη ιστορική και γεωγραφική προσέγγιση του ζητήματος.
Πίσω στο ζήτημα, λοιπόν, ξεκινώντας από το προφανές που, όμως, δεν το ξέρουν και πολλοί: μέχρι το 1945 οι δύο χώρες ήταν, φυσικά, μία και ήταν ενωμένη για πολλούς αιώνες στην σειρά. Από το 1910, όμως, η Κορέα πέρασε στην σφαίρα επιρροής της «δυνατής» Ιαπωνίας, μέχρι και το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.
Κι εκεί ακριβώς επήλθε η, τρόπον τινά, διχοτόμηση: η Ιαπωνία (η «μαμά», ας το πούμε έτσι, της Κορέας) βρέθηκε στην πλευρά των ηττημένων μαζί με την Ιταλία και την Γερμανία, την στιγμή που Βρετανία-Γαλλία-ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση (κατά βάση) ήταν οι νικητές- αν, δηλαδή, θεωρήσουμε πως σ’ έναν απεχθή πόλεμο υπάρχει και η πλευρά που «νικάει».
Όπως συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο, τέθηκε επί τάπητος και το φλέγον ζήτημα του τι θα γίνει με τα εδάφη που πήραν από τους ηττημένους οι χώρες που επικράτησαν στις εχθροπραξίες.
Κατόπιν διαβουλεύσεων, αποφασίστηκε τότε (το 1945) να «σπάσει» στα δύο η Κορέα, με την Βόρεια να καταλήγει στον έλεγχο των Σοβιετικών και την Νότια στην Αμερική. Φυσικά, εκείνος ο διαχωρισμός υποτίθεται πως ήταν προσωρινός και έγινε μέχρις ότου να βρει τον χρόνο η (ενωμένη) Κορέα να σταθεί ξανά στα πόδια της και να συνεχίσει την αδιάσπαστη ζωή της.
Αμ δε: όπως γνωρίζουν και οι πλέον ανιστόρητες πέτρες, USA και USSR μπήκαν σε μια μακρά περίοδο Ψυχρού Πολέμου, με το διακύβευμα να είναι το ποια χώρα θα γίνει η νο1 υπερδύναμη παγκοσμίως.
Κάθε σκέψη για φιλικές συζητήσεις πήγε, εξυπακούεται, περίπατο και κάπως έτσι οι… Κορέες καθιερώθηκαν και επισήμως ως Βόρεια και Νότια το 1948, υιοθετώντας η καθεμιά ξεχωριστό πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Από τότε παραμένουν χώρια (μιας και η νέα τάξη πραγμάτων- με την γειτονική και πανίσχυρη Κίνα σε απόσταση αναπνοής να κόβει τις όποιες ορέξεις των Αμερικανών στην περιοχή- επιτάσσει να μείνουν ως έχουν) με τα χαρακτηριστικά των δύο χωρών να σου δίνουν την αίσθηση πως δεν υπήρξαν ούτε για μία ώρα ενιαίο κράτος στο παρελθόν- πόσω μάλλον για ολόκληρους αιώνες.
Αυτό που φαντάζει, πάντως, αδιαμφισβήτητο είναι πως αν με κάποιον μαγικό τρόπο ξαναγίνονταν ένα κράτος, θα μιλούσαμε για μία νέα υπερδύναμη στο απώτερο μέλλον, καθώς η Βόρεια Κορέα διαθέτει σπάνιο ορυκτό πλούτο και στρατιωτική οργάνωση, την στιγμή που η Νότια αποτελεί τον νούμερο 1 κολοσσό σε τεχνολογικό επίπεδο.
Αν, όμως.
Άπαντες γνωρίζουν πως μια τέτοια (επαν)ένωση δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί….