Τις προάλλες έλαβε χώρα ένα γεγονός που πέρασε εντελώς στα ψιλά αλλά στην πραγματικότητα είναι ικανό να κάνει ορισμένους ανθρώπους να κοκκινίσουν από ντροπή και από οργή ταυτόχρονα. Το «ορισμένους» είναι η λέξη – κλειδί της ιστορίας. Διότι όπως φαίνεται υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφάκι για οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με την πάρτη τους αλλά είναι και ικανοί για ενέργειες που -υπό νορμάλ συνθήκες- δεν θα έπρεπε να τις χωράει ανθρώπινος νους.
Το γεγονός έγινε γνωστό την περασμένη Πέμπτη όταν μάρτυρες ενός αποτρόπαιου θεάματος έγιναν οι αρμόδιοι διαχείρισης του προστατευόμενου πάρκου στη Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί για παράνομο κυνήγι στην περιοχή.
Όπως γνωστοποίησε μέσω της επίσημης σελίδας της στα social media η Μονάδα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου και Προστατευόμενων Περιοχών Δυτικής Στερεάς Ελλάδας του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α) πρόσφατα οι άνθρωποι της ενημερώθηκαν για ένα περιστατικό παράνομου κυνηγιού, που μόνο ντροπή μπορεί να προκελέσει.
Συγκεκριμένα, όπως κατέγραψαν ένας παλιός εξωτερικός συνεργάτης της Μονάδας Διαχείρισης και ένας φύλακας του πάρκου κατά την επίσκεψή τους για παρατήρηση και φωτογράφιση ειδών ορνιθοπανίδας, τρία σπάνια πουλιά είχαν λαβωθεί από τα σκάγια ενός (τουλάχιστον) κυνηγού. Οι δύο άντρες ειδοποίησαν άμεσα το Δασαρχείο Μεσολογγίου και τουλάχιστον περιέσωσαν κάπως την κατάσταση.
Τα μέλη της Μονάδας εντόπισαν ένας νεκρό Philomachus pugnax (μαχητής είναι το «καθημερινό» όνομά του) καθώς και ένα νεκρό φοινικόπτερo (Phoenicopterus ruber). Επίσης περισυνέλεξαν ένα νεαρό φοινικόπτερο με σοβαρά τραύματα στο σώμα και στη φτερούγα το οποίο έστειλαν στον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ στην Αθήνα, όπου περιθάλπτηκε και αναρρώνει – κάτι είναι και αυτό. Και όλα αυτά μέσα σε προστατευόμενη περιοχή.
Η είδηση αυτή δεν ακούστηκε ιδιαίτερα. Δεν προκάλεσε συζητήσεις, δεν έγινε μεγάλο θέμα στο δημόσιο διάλογο. Χάθηκε μέσα στον κυκεώνα της υπερπληροφόρησης των ημερών και θάφτηκε κάτω από τα όσα εξελίσσονται στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, που προετοιμάζεται για την επίσημη έλευση της προεκλογικής περιόδου. Θα πει κανείς, με ξεκάθαρο πλεόνασμα κυνισμού, πως είναι μάλλον «πολυτέλεια» να ασχολείται κανείς παραπάνω με τρία πτηνά που πυροβολήθηκαν στην παρούσα συγκυρία.
Ίσως όμως κάπου σε αυτή την διαπίστωση να κρύβεται και όλη η ουσία του συγκεκριμένου γεγονότος: ο κόσμος θα άκουσει πως τρία σπάνια πουλιά έπεσαν θύματα κυνηγών, στην καλύτερα θα κουνήσει επικριτικά το κεφάλι του για μερικά δευτερόλεπτα και μετά… απλά θα συνεχίσει την ημέρα του σαν να μην τρέχει τίποτα. Το πολύ-πολύ κάποιοι να ψελλίσουν περίπου εθιμοτυπικά ένα «ντροπή» αλλά και αυτό τυπικό θα είναι. Στην πραγματικότητα, στην Ελλάδα του 2023, κανείς δεν ντρέπεται ειλικρινά για την είδηση.
Αυτή είναι η πραγματική δυστυχία: δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε ιδιαιτέρως φιλόζωος ούτε πέρα για πέρα ενεργός στο ζήτημα της προστασίας των ζώων για να «δει» σε αυτή την ενέργεια τον καθρέφτη μιας κοινωνίας που έχει προ πολλού χάσει δομικά στοιχεία σύγχρονου πολιτισμού και συστηματικά βυθίζεται στον βούρκο του κανιβαλλισμού. Μπορεί αυτή η αδιαφορία να μοιάζει ασύνδετη με την ανάδυση του ρατσισμού, με τις αύξηση των γυναικοκτονιών, με ένα σωρό ανατριχιαστικές ειδήσεις που ακούγονται κάθε μέρα. Αλλά δεν είναι. Είναι τμήμα του ίδιου ζόφου. Και μόνο που χρειάζεται προσπάθεια για να το συνειδητοποιήσουμε, κάτι πολύ σημαντικό έχουμε χάσει ως κοινωνία.