Όσο παράξενο κι αν μοιάζει με την πρώτη ανάγνωση, ο μεγάλος χαμένος των χθεσινών εκλογών είναι η Δεξιά. Όχι βέβαια τα άκρα αυτής, τα οποία συγκέντρωσαν το –για κάποιους απίστευτο- συνολικό ποσοστό του 13%, αλλά η… κανονική. Αυτή δηλαδή που παραδοσιακά εκφραζόταν μέσω της Νέας Δημοκρατίας που πλέον στο σημερινό πολιτικό σκηνικό πρέπει να λογίζεται ως κόμμα Κέντρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η ήττα της… Δεξιάς σηματοδότησε μια ευρύτατη νίκη της Νέας Δημοκρατίας η οποία κατόρθωσε να κυριαρχήσει στον μεσαίο χώρο κερδίζοντας την ψήφο ανθρώπων που αντιμετωπίστηκαν ως «κυρ-Παντελήδες» κι έδωσαν την ηχηρή απάντησή τους στην κάλπη.
Στην ουσία η ίδια η ελληνική κοινωνία έδωσε σε αυτές τις διαδοχικές αναμετρήσεις το στίγμα της, δείχνοντας στην πράξη αυτήν την μετατόπιση του εκλογικού σώματος και την πλήρη κατάρρευση των ιδεολογικών «συνόρων» και ορίων, όπως (νομίζαμε) πως τα γνωρίζαμε.
Σκεφτείτε το λίγο. Ένα ποσοστό άνω του 13% καταγράφεται στα δεξιά της Δεξιάς και μάλιστα με 3 κόμματα (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και Νίκη) να μπαίνουν στην Βουλή και επιπλέον τον εκπρόσωπο του πρώτου εξ αυτών να ευχαριστεί δημόσια τον καταδικασμένο Ηλία Κασιδιάρη για την στήριξή του.
Αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα επιτρέπει στη Νέα Δημοκρατία και στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά να εμφανίζεται πλέον όχι μόνο ως η μοναδική αξιόπιστη κυβερνητική επιλογή, αλλά του δίνει και το επιπρόθεστο πλεονέκτημα να προβάλλεται ως το ανάχωμα απέναντι στην επέλαση των ακροδεξιών κομμάτων.
Την ώρα δηλαδή που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει εγκλωβισμένος στις δικές του αγκυλώσεις, ο βασικός πολιτικός αντίπαλός τους, ανοίγει τις… κάνουλες εισροής ψηφοφόρων. Στις εκλογές του 2019 και σε αυτές του Μαΐου και του Ιουνίου 2023 το έκανε από αριστερά. Πλέον βλέπει πως αύριο-μεθαύριο το ίδιο θα μπορεί να κάνει και στα δεξιά της, στοχεύοντας στις περίπου 700.000 ψήφους και στους σχεδόν 35 βουλευτές που θα καταλαμβάνουν από τις επόμενες ημέρες τις αντίστοιχες θέσεις του Κοινοβουλίου.
Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι βέβαιο ότι θα γίνουμε μάρτυρες μεγάλων αλλαγών στον πάλαι ποτέ παραδοσιακό χώρο του Κέντρου, με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι δεδομένες και το ΠΑΣΟΚ –μέχρι αυτή την ώρα- να μην δείχνει ικανό να δημιουργήσει ένα δικό του ρεύμα. Αυτές οι ζυμώσεις, όμως, γίνονται πλέον σε διαφορετική βάση. Κι αυτό διότι η ίδια η κάλπη έδειξε ότι στην συνείδηση του κόσμου αυτά τα δύο κόμματα δεν είναι τα μόνα που τον εκφράζουν.
Με βάση την ποιοτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, ένας στους τρεις ψηφοφόρους που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, επέλεξαν Μητσοτάκη επιβεβαιώνοντας την επικράτηση της ΝΔ στον χώρο του κέντρου. Στη συγκεκριμένη κατηγορία δεύτερο κόμμα αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ με 31,7% με τον ΣΥΡΙΖΑ να καταγράφει μόλις 12,9%. Αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν νιώθουν επ’ ουδενί ότι με αυτήν την επιλογή τους συντάσσονται, ούτε αισθάνονται «κυρ-Παντελήδες» και «ακροκεντρώοι», όπως άκρως υποτιμητικά χαρακτηρίστηκαν από εκείνους που αυτοπροβάλλονται ως «αθώοι» και απόλυτοι κάτοχοι της ιδεολογικής καθαρότητας.
Εκμεταλλευόμενη τα συνεχόμενα αυτογκόλ των πολιτικών αντιπάλων της, η Νέα Δημοκρατία έχει το ξεκάθαρο δικαίωμα να αμφισβητεί την δική τους ηγεμονία στον «προοδευτικό χώρο». Δείχνοντας από την μία την απουσία εναλλακτικής πρότασης από τα αριστερά της και παράλληλα παίζοντας το χαρτί του φόβου για την αναβίωση του ακροδεξιού στοιχείου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.