Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δε θα θέλαμε να είμαστε στη θέση τους. Ειδικά αυτήν την ημέρα, ειδικά σε αυτήν τη χώρα, ειδικά στον τρόπο που γιορτάζεται αυτή η ανεπίσημη γιορτή. Για κάποιους είναι απλά ένα έθιμο, για κάποιους ιεροτελεστία και για τους βίγκαν ένα ακόμα μαρτύριο, αυτή τη φορά οργανωμένο και καλοσχεδιασμένο τόσο από τους ιδιοκτήτες ταβερνών, εστιατορίων και ψησταριών όσο και από τις παρέες που θα ξεχυθούν στα προαναφερθέντα μαγαζιά για να κάνουν τη «ζημιά» που ονειρεύονται.
Ψητά κάθε λογής, κρέατα στη σχάρα, κρέατα στη σούβλα, κρέατα στο τηγάνι. Κρέατα, κρέατα, κρέατα. Όπου και να κοιτάξει αυτήν τη μέρα ο καημένος ο βίγκαν η Ελλάδα τον πληγώνει. Δεν πρέπει να απελπίζεται όμως ούτε να το βάζει κάτω. Μπορεί να περάσει και αυτός καλά και να διασκεδάσει. Απλά χρειάζεται να βρει τι θα φάει για να μην κοιτάζει την υπόλοιπη παρέα σαν πεινασμένο κουταβάκι, με μάτια υγρά και λυπημένα.
Τι θα φάει λοιπόν ο βίγκαν που σέβεται τον εαυτό του την Τσικνοπέμπτη;
Σαλάτες
Δόξα την ελληνική φύση, ακόμα και σε έναν τόσο βαρύ και παρατεταμένο χειμώνα οι φίλοι μας οι βίγκαν μπορούν να παραγγείλουν όσες σαλάτες θέλουν. Δεν έχει σημασία αν τα λαχανικά είναι από το θερμοκήπιο. Αυτό που μετράει είναι να έρθει η βαθιά γαβάθα με την ποικιλία λαχανικών. Την ώρα που οι άλλοι τρώνε το αρνί, ο βίγκαν θα τρώει το φαγητό του αρνιού. Προσοχή όμως γιατί ακόμα και οι σαλάτες κρύβουν κινδύνους. Ειδικά αυτές που περιέχουν ντρέσινγκ που προέρχεται από γαλακτοκομικά προϊόντα. Ακόμα πιο επικίνδυνες για τους βίγκαν είναι αυτές που βάζουν μέσα κοτόπουλο, οι ασέβαστες. Δε θέλεις να τις φέρεις σε επαφή με τον βίγκαν του τραπεζιού σου.
Τηγανιτά λαχανικά
Αν αξίζει κάτι στα λαχανικά είναι η γεύση τους όταν τηγανίζονται. Και οι ταβέρνες προσφέρουν μεγάλη ποικιλία για κάθε γούστο του κάθε βίγκαν. Στην κορυφή της λίστας οι τηγανιτές πατάτες. Φυσικά και πρέπει να τις παραγγείλουν ως ξεχωριστή μερίδα και όχι σαν συνοδευτικό μιας μερίδας κρέατος. Ωστόσο δεν είναι μόνο οι πατάτες που θα χορτάσουν την κοιλίτσα ενός βίγκαν. Τηγανιτά κολοκυθάκια και μελιτζάνες βρίσκονται επίσης στο μενού και γίνονται ακόμα πιο νόστιμα με ένα καλό πανάρισμα.
Ψωμί
Το ξέρουμε ότι το ψωμί στην ταβέρνα ταιριάζει απόλυτα με το ζουμάκι του κρέατος ανακατεμένο με λεμόνι. Και νεκρούς ανασταίνει. Επειδή όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με νεκρούς αλλά με βίγκαν (για τους οποίους υπάρχουν ακραίες απόψεις που δεν τις υιοθετούμε, πως είναι επίσης νεκροί και δεν το ξέρουν) το ψωμάκι για τον βίγκαν είναι αυτό που ο ψήστης θα χύσει λίγο λάδι πάνω του, θα πασπαλίσει ρίγανη και θα το βάλει πάνω στην ψηστιέρα του να το κάνει τραγανό. Για τους πολύ σκληρούς βίγκανς όμως ακόμα και αυτό μπορεί να θεωρηθεί απαράδεκτο αφού το καψαλισμένο ψωμί τους θα έχει ακουμπήσει την ίδια ψησταριά με το κρέας και θα το έχει μολύνει. Οπότε αυτοί θα φάνε σκέτο ψωμί. Έχει και αλάτι και πιπέρι το τραπέζι αν το θέλουν πιο σπάισι.
Για τον πολύ θρήσκο βίγκαν τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα αφού το ψωμί είναι το σώμα του Χριστού επομένως έχουμε τη θρησκεία, τη λογική, την ανάγκη για επιβίωση και το έθιμο να συγκρούονται μέσα του.
Κράξιμο-κήρυγμα
Ένα από τα πιο σίγουρα πράγματα που θα φάει ο βίγκαν την Τσικνοπέμπτη είναι το κράξιμο. Είτε από τους συνδαιτυμόνες του στη βραδινή έξοδο, είτε από τη μάνα του, είτε από κάποιον φαφλατά στην παρέα του που θα ξεκινήσει το κήρυγμα για το πόσο υπερτερεί η κρεατοφαγία. Στις πιο χαλαρές περιπτώσεις θα φάει μπόλικη δόση άκυρων συμβουλών όπως «φάε λίγη πετσούλα, δεν είναι κρέας» ή «το κοτόπουλο έχει φτερά, δεν είναι ζώο».
Υπάρχουν βέβαια οι περιπτώσεις που σε μεγάλο τραπέζι είτε οικογενειακό είτε έξω με φιλική παρέα, ο βίγκαν θα είναι αυτός που θα ξεκινήσει το κήρυγμα οπότε τότε το κράξιμο του αξίζει, ειδικά μια τέτοια μέρα.
Κλήση τροχαίας
Παρότι εμείς προτείναμε/προβλέψαμε τι θα φάει ένας βίγκαν μια τέτοια μέρα, υπάρχουν και αυτοί οι σκληροπυρηνικοί που θα τσιμπήσουν ελάχιστα και θα την βγάλουν κυρίως με κρασί. Τώρα θα μου πείτε γιατί βγήκαν μαζί με τους σαρκοφάγους φίλους τους να γιορτάσουν την Τσικνοπέμπτη αν δεν είχαν σκοπό να μυρωθούν και να γευθούν τσιτσί; Καμιά φορά απλά δεν μπορείς να το αποφύγεις. Αυτοί λοιπόν που θα την βγάλουν με ελάχιστο φαγητό και μπόλικο ποτό καλό είναι να μην οδηγήσουν μετά το τραπέζι γιατί πρώτον έτσι πρέπει να κάνει ο σωστός και υπεύθυνος πολίτης και δεύτερον γιατί η τροχαία παραμονεύει για αλκοτέστ και τότε ο βίγκαν κινδυνεύει να φάει γερή καμπάνα.
Άκυρο
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθε να τρώει ένας βίγκαν την Τσικνοπέμπτη είναι άκυρο. Ειδικά για τη συμμετοχή του σε βραδινές εξόδους από φίλους και γνωστούς που σκοπό τους έχουν να ξεπαστρέψουν κοπάδια ζώων και δε θέλουν έναν άνθρωπο δίπλα τους που δε σέβεται το έθιμο και τους δημιουργεί άσκοπες τύψεις. Ή απλά δεν αντέχουν να βλέπουν τη μίζερη φάτσα του όταν φέρνει σε δύσκολη θέση τον σεριβότόρο όταν τον ρωτάει αν οι ρεβυθοκεφτέδες τηγανίζονται στο ίδιο λάδι με τους κεφτέδες από κιμά. Καλύτερα χώρια μια τέτοια ημέρα και ξανά φίλοι τις υπόλοιπες.
Επιδόρπιο
Ο υπομονετικός βίγκαν θα περιμένει τους υπόλοιπους να φάνε ό,τι είχε ζωή πριν το σφαγείο και όλα τα προϊόντα του (πχ τζατζίκι) και στο τέλος θα ανταμειφθεί με κάποιο από τα γλυκά του καταλόγου. Οι επιλογές του βέβαια μειώνονται δραματικά αν τα μόνο γλυκά που έχει το μαγαζί είναι γλυκά με κρέμες από γαλακτοκομικά. Ή ακόμα και παραδοσιακά γλυκά τύπου Βηρυτού μπορεί να είναι φτιαγμένα από ζωικό βούτυρο. Οπότε τι κάνει ο βίγκαν; Το διακινδυνεύει; Όχι, βάζει στην τσέπη του μια ρυζογκοφρέτα και είναι άρχοντας. Και άσε τους άλλους να βουτάνε τα μούτρα τους στα κοντοσούβλια και τα γαλακτομπούρεκα.