Με 17,83% στις τελευταίες εθνικές εκλογές και 14,92% στις Ευρωεκλογές, για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μονόδρομος να ασπαστεί τις αρχές της ομοψυχίας και της συσπείρωσης προκειμένου να ανατρέψει τη ροή των πραγμάτων και να παίξει ξανά σημαίνοντα ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Μια δημοκρατία χρειάζεται ηχηρή αντιπολίτευση για να μην προσομοιάσει, προϊόντος του χρόνου σε καθεστώς, εξελιχθεί δηλαδή σε κάτι παραπλήσιο της ολιγαρχίας. Οποιαδήποτε «ομοιότητα» με πρόσωπα και καταστάσεις είναι φυσικά τυχαία…
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως αυτό το ρόλο δείχνει ανήμπορος (ή απρόθυμος) να τον διαδραματίσει. Η αυτοκαταστροφική δίνη στην οποία έχει βυθιστεί δεν μοιάζει να έχει τέλος και ουδείς μάλλον εξεπλάγειν από την υποχώρηση του στην 5η θέση (και ποσοστό 8,3%), με βάση την τελευταία δημοσκόπηση.
Μιλάμε για ένα κόμμα, στο οποίο ο βασικός υποκινητής της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία διεγράφη από βουλευτής, αλλά δεν αποκλείεται να γίνει πρόεδρος του κόμματος που τον διέγραψε, αντί ενός αρχηγού που έως και την υποβολή της υποψηφιότητάς του δεν ήταν καν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Μπερδευτήκατε; Ο Στέφανος Κασσελάκης ήρθε από το… πουθενά για να πάρει με τη στήριξη του Παύλου Πολάκη τα κλειδιά της «Κουμουνδούρου» το Σεπτέμβριο του 2023, αλλά μετά την εκδίωξη του Χανιώτη πολιτικού από την κοινοβουλευτική ομάδα απειλείται με πρόταση μομφής και μετωπική σύγκρουση μαζί του για τα ηνία του κόμματος.
Την ίδια ώρα ο καρατομημένος – μην ξεχνάμε – πλην εν δυνάμει υποψήφιος πρόεδρος καταγγέλλει τη «συντρόφισσα» Αθηνά Λινού για οικονομική διαφθορά στο ίδρυμα που διευθύνει (αποκαλώντας την «άτιμη και διεφθαρμένη») και πετυχαίνει τη δική της καρατόμηση, ενώ ο αρχηγός κρίνει ότι είναι το κατάλληλο timing να ανοίξει μέτωπο και με τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλο, που όμως αρνείται να παραιτηθεί για να αναλάβει τη θέση του ο Νίκος Παππάς!
Μια χαρούμενη οικογένεια κοινώς, με τις ανάλογες επιπτώσεις. Η «φρουρά Τσίπρα», η οποία έχει σχηματοποιηθεί εσωκομματικά ως «Κίνηση των 87», αμφισβητεί πια πιο ανοιχτά από ποτέ τον πρόεδρο και ο δρόμος προς την κάλπη φαίνεται να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή οι εκλογές φαντάζουν ως η μοναδική προοπτική «επιβίωσης» του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα – Βαβέλ που βρίσκεται σε αποδρομή και φυλλοροεί με ρυθμό ραγδαίο πια, έχει τεράστια ανάγκη από μηχανισμούς συσπείρωσης. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσω εκλογών θα μπορούσε να είναι το «ηλεκτροσόκ» που θα επανέφερε τον παλμό στην παράταξη.
Σε περίπτωση επανεκλογής Κασσελάκη η εσωκομματική αντιπολίτευση θα καταλαγιάσει και οι κατά συνείδηση διαφωνούντες θα αναζητήσουν λογικά το δρόμο τους εκτός Κουμουνδούρου, σταματώντας τουλάχιστον αυτό το αλληλοφάγωμα που τώρα μαίνεται. Αν ο Πολάκης είναι πράγματι υποψήφιος και καταφέρει να εκλεγεί, ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς θα μετεξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό. Καλή εξέλιξη για κάποιους, κάκιστη για πολλούς άλλους, ωστόσο επειδή – αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις στα social media – οι πρώτοι δεν είναι καθόλου λίγοι, η πιθανότητα να ανακοπεί η ελεύθερη πτώση του κόμματος είναι υπολογίσιμη.
Θα υπάρξει και τρίτος πόλος αν ο πρώην υπουργός υγείας στραφεί κατά του προ έτους «εκλεκτού» του; Βάσει των όσων έχουν διαρρεύσει τις τελευταίες ώρες, ο Σωκράτης Φάμελλος θα δεχτεί έντονες πιέσεις από την κίνηση των 87 (και όχι μόνο) να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία, στη λογική ανάληψης ρόλο «σωτήρα». Αυτή τη στιγμή είναι πολλοί εντός ΣΥΡΙΖΑ (αν όχι οι περισσότεροι) που θεωρούν ότι είτε με Κασσελάκη, είτε με Πολάκη το κόμμα δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να διευρυνθεί ξανά. Ποντάρουν έτσι στην κανονικότητα, σε μια «ορθόδοξη» λύση που θα σημάνει ηρεμία και ομόνοια, δίνοντας παράλληλα προοπτική επαναφοράς.
Μια επαναφορά που ωστόσο δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει ολική, ασφαλώς με ευθύνη βασικά του Αλέξη Τσίπρα, που, όπως αποδεικνύεται, δεν προνόησε ούτε για τα στοιχειώδη στην επόμενη μέρα. Και – φεύγοντας – άφησε πίσω του συντρίμμια.