Σε μια Δημοκρατία ο λαός έχει θεωρητικά πάντα δίκιο, είναι κυρίαρχος, όπως λέει το κλισέ. Πρώτος ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεύτερος ο Χάρης Δούκας στο φώτο φίνις με τον Παύλο Γερουλάνο στις εκλογές ΠΑΣΟΚ – λήξη συζήτησης. Μια στιγμή όμως. Υπάρχει ένα ερώτημα που η κάλπη της Κυριακής γεννάει για την πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ; Θέλουν πραγματικά να ανακάμψει το κόμμα και να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου; Ή έχουν συμβιβαστεί με τη δευτεροτρίτη θέση και το ορατό ταβάνι στα ποσοστά;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 2021. Στις εκλογές του 2019 η παράταξη είχε λάβει το 8,10% των ψήφων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, με τον Ηρακλειώτη πολιτικό στο τιμόνι, ανέβηκε στο 11,84%. Φυσικά μόνο ως επιτυχία δεν μπορεί να εκληφθεί αυτού του μεγέθους η άνοδος, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σχεδόν 14 μονάδες, κατρακυλώντας από το 31,53% στο 17,83%. Καρπώθηκε δηλαδή μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτό που απώλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν πρόκειται για γειτονική δεξαμενή ψήφων.
Ούτε η χαλαρή ψήφος των Ευρωεκλογών (του 2024) βοήθησε το ΠΑΣΟΚ να κάνει το βήμα παραπάνω. Με 12,79% δεν κέρδισε ούτε μία μονάδα σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, έστω και αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε περαιτέρω πτώση.
Η απορία που εύλογα προκύπτει είναι πόσο πιο ψηλά μπορεί να φτάσει το κίνημα με τον Νίκο Ανδρουλάκη στην προεδρία. Τι δεν έγινε και θα γίνει τώρα, τι θα αλλάξει τόσο δραστικά ώστε να το θέσει σε τροχιά ανταγωνισμού με τη Νέα Δημοκρατία; Το predator και η τραγωδία των Τεμπών ήταν προ των εκλογών, ειδικά το πρώτο απέτυχε παταγωδώς να το εκμεταλλευτεί δεδομένου ότι ήταν ο ίδιος μεταξύ των υπό παρακολούθηση προσώπων.
Και ο Χάρης Δούκας; Καμία έκπληξη δεν θα προκαλέσει αν πετύχει άλλη μία ανατροπή, την ερχόμενη Κυριακή. Θυμίζουμε ότι αυτή για τον Δήμο Αθήνας ήταν ανεπανάληπτη, μετατρέποντας το -37% του πρώτου γύρου (41,35% με 14,19%) σε +12%. Αυτό που θα προκαλέσει όμως έκπληξη θα είναι να απειλήσει την παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το ζητούμενο δηλαδή για το ΠΑΣΟΚ μετά την κάλπη της 13ης Οκτωβρίου. Αν νικήσει τον Ανδρουλάκη θα πρέπει να σταθεί στο παλκοσένικο ως εν δυνάμει πρωθυπουργός. Δύσκολα πράγματα. Η λογική λέει ότι θα αποτελέσει εύκολο στόχο για το Μαξίμου και τον μιντιακό μηχανισμό της ΝΔ.
Δυστυχώς για αυτόν δεν είναι πια “άφθαρτος”. Η κατηγορία ότι αμέλησε το Δήμο Αθηνών για να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα ασθενήσει. Φρόντισαν να του το θυμίσουν την Κυριακή οι ψηφοφόροι, που του έδωσαν την τρίτη θέση στην Αθήνα, σχεδόν 12 μονάδες κάτω από τον Παύλο Γερουλάνο. Ακόμα ένα (αδύναμο) σημείο στο οποίο θα στοχεύσει η απέναντι πλευρά είναι ότι (θα) πρόκειται για έναν αρχηγό χωρίς παρουσία στη Βουλή. Θα αντέξει τα βέλη; Θα ανταποκριθεί με τόσο μικρή εμπειρία στην πολιτική, ως ηγέτης μιας τόσο ιστορικής παράταξης;
Η αίσθηση είναι ότι το ΠΑΣΟΚ έχασε για 858 ψήφους την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα. Να αλλάξει, να ανασυγκροτηθεί και να αντεπιτεθεί. Ο Παύλος Γερουλάνος συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα του επέτρεπαν να «ρουφήξει» την καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ και να του δώσει τη χαριστική βολή, προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Να κλείσει το μάτι στη διεύρυνση. Να πάει το κόμμα στο επόμενο level και να καλλιεργήσει προφίλ αντίπαλου δέους στον νυν πρωθυπουργό.
Ένας πολιτικός με άφθαρτο όνομα, επικοινωνιακό γκελ και σπάνιο για αυτό το πολιτικό επίπεδο ηθικό αποτύπωμα. Σε κάθε περίπτωση διαθέτει αυτό το κάτι διαφορετικό που θα μπορούσε να συσπειρώσει και να προσδώσει νέα δυναμική στον “πράσινο ήλιο”. Η οριακή ήττα του το βράδυ της Κυριακής εκλήφθηκε πιθανότατα ως de facto προάγγελος ακόμα μίας τετραετίας, πέραν του 2027 δηλαδή, από το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από τους τρεις θα ήταν ο μόνος αχαρτογράφητος και απρόβλεπτος αντίπαλος.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εζυγίσθη και εμετρήθη, το ταβάνι είναι συγκεκριμένο. Ο Χάρης Δούκας έλαβε μόλις το 19,64% των ψήφων (με τον Γερουλάνο να έχει 31,5% και την Άννα Διαμαντοπούλου 22,01%) στο δήμο που διοικεί ο ίδιος.
Πως να συγκρατήσει το… σαρδόνιο μειδίαμά του ο πρωθυπουργός.