Το τροχαίο δυστύχημα στο Νέο Ψυχικό το μεσημέρι της Τετάρτης 5 Φεβρουαρίου, ήρθε να προστεθεί στα αμέτρητα που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα και έχουν αφήσει πίσω τους νεκρούς ή ανθρώπους με τραύματα, τα οποία δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως ποτέ. Βέβαια, εν προκειμένω, υπήρχε μία ιδιαιτερότητα. Το μοιραίο προκλήθηκε από άτομο 88 ετών.
Για όσους δεν έτυχε να ενημερωθούν, το story έχει ως εξής: Στις 13:45, μία ηλικιωμένη οδηγός αυτοκινήτου τύπου SUV που κινείτο επί της οδού Σικελιανού, συγκρούστηκε αρχικά με βανάκι, το οποίο στη συνέχεια ανατράπηκε και προσέκρουσε σε δύο σταθμευμένα οχήματα.
Κατόπιν, η 88χρονη πάτησε γκάζι αντί για φρένο, καβάλησε τη διαχωριστική νησίδα και μπήκε ανάποδα στο κυκλοφοριακό ρεύμα της πλατείας Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε δύο μοτοσικλετιστές και να τους ρίξει στο τοιχίο.
Από τη σύγκρουση τραυματίστηκε θανάσιμα ο 41χρονος αναβάτης της μίας, ενώ οι πέντε τραυματίες διακομίστηκαν στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», με τους δύο να βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.
Εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα, ένας νεότατος άνθρωπος «έχασε» τη ζωή του. Άδικα, χωρίς να φταίει. Οι οικείοι του βυθίστηκαν στο πένθος. Πόσες και πόσες φορές έχουν αναφερθεί αυτές οι λέξεις; Ποτέ δεν θα σταματήσουν να γράφονται, έως ότου όλοι μας γίνουμε υπεύθυνοι.
Μοιραία, σε αυτήν την περίπτωση, τίθεται το ερώτημα: Γιατί ένας άνθρωπος 88 ετών να πιάνει τιμόνι στα χέρια του; Πρόκειται για ένα θανατηφόρο όπλο, αν δεν το χειρίζεται κανείς όπως πρέπει. Δεν είναι ηλικιακός ρατσισμός. Υπάρχουν δεδομένα.
Με βάση επιστημονικές μελέτες στον τομέα της Γηριατρικής, η οδήγηση κρίνεται από τις δεξιότητες. Ωστόσο, οι μεγαλύτεροι έχουν τη συνήθεια να μην παραδίδουν το δίπλωμα, θεωρώντας πως είναι ικανοί. Δεν αποδέχονται τα χρόνια που έχουν πια κυλήσει.
Προφανώς υπάρχουν σημάδια που προειδοποιούν αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δυστυχώς κάνουν τα στραβά μάτια. Και κλείνουν για πάντα εκείνα κάποιων άλλων που απλά είχαν την ατυχία να βρεθούν στο διάβα τους. Μα, 88 ετών;
Πόσο εύκολο είναι να παρακολουθήσει κανείς σε τούτη την ηλικία τα σήματα κυκλοφορίας; Να μην ενοχληθεί από τον ήλιο και τα φώτα της νύχτας; Να έχει γρήγορες αντιδράσεις σε χέρια και πόδια; Να παραβλέπει τις συχνές συμβουλές των οικείων για εγκατάλειψη του τιμονιού;
Ο ΚΟΚ αναφέρει πως το δίπλωμα παύει να ισχύει κατά το 65ο έτος, εν συνεχεία η διαδικασία επαναλαμβάνεται ανά τρία χρόνια, ενώ μετά τα 80 ανανεώνεται ανά δύο.
Οι οδηγοί πρέπει να λάβουν το «πράσινο φως» από παθολόγο και οφθαλμίατρο για να παραμείνουν ενεργοί αφότου κλείσουν τα 65.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, σε περίπτωση που θέλουν να διατηρήσουν το τιμόνι ανά χείρας, θα κληθούν να εξεταστούν από ΩΡΛ και νευρολόγο ή ψυχίατρο.
Προφανώς, μέχρι να φτάσουν στα 80, θα πρέπει να κλείνουν ραντεβού σε παθολόγο και οφθαλμίατρο ανά μια τριετία, όπως προαναφέρθηκε.
Εν ολίγοις, αν ένας ηλικιωμένος περνά συνεχώς τις εξετάσεις, λαμβάνει το δικαίωμα να συνεχίσει την οδήγηση. Κι όποιον πάρει ο Χάρος, θα συμπληρώσουμε εμείς. Λες και δεν γνωρίζουν οι πέτρες ότι σε πολλές περιπτώσεις πληρώνουν απλώς τα παράβολα, χωρίς καν να έχουν τις απαραίτητες υπογραφές από γιατρούς…
Γι’ αυτό όταν κανείς αντιλαμβάνεται ότι μειώνονται τα αντανακλαστικά και οι αντοχές, παραδίδει το δίπλωμα, προσφέρει το κλειδί σε κάποιον νεότερο και συνεχίζει τις βόλτες του. Ασφαλής. Και εκείνος και οι υπόλοιποι άνθρωποι.