Μια από τις πρώτες και πιο βασικές εξαγγελίες του Ντόναλντ Τραμπ προτού εκλεγεί για 2η φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν η δέσμευσή του πως θα συμβάλει αποφασιστικά στο να τελειώσει επιτέλους, μετά από δυο ολόκληρα χρόνια, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Για τον ηγέτη της πάλαι ποτέ μεγάλης γεωπολιτικής αντιπάλου των ΗΠΑ, Βλάντιμιρ Πούτιν, η εξαγγελία έμοιαζε ιδανική: ο Τραμπ θα ηταν ο τέλειος μεσολαβητής ώστε ο πόλεμος να τελειώσει με τους όρους της Ρωσίας.
Κάτι τέτοιο ωστόσο έχει καθυστερήσει χαρακτηριστικά. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ έχει αποδειχθεί πέρα για πέρα φιλικά προσκείμενος στη Ρωσία. Ο Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά πως αυτά τα δυο χρόνια που διεξάγει τον πόλεμο στην Ουκρανία, η χώρα του κατάφερε όχι μόνο να αντέξει στις οικονομικές κυρώσεις που της επέβαλε η Δύση αλλά αντίθετα, να συμβάλει σε μια τρομακτική αύξηση της ακρίβειας που λειτουργεί αμφίδρομα ως «κύρωση» στη Δύση από τη πλευρά της Ρωσίας. Εφόσον τα κατάφερε για δυο χρόνια γιατί να μην τραβήξει τον πόλεμο λίγο παραπάνω τώρα που με τις πλάτες του Τραμπ μπορεί να λέει πως εκτιμά πως είναι για τα καλά καβάλα στο άλογο;
Φυσικά, ο Πούτιν ξέρει πως δεν πρέπει να το παρατραβήξει και αυτή η καθυστέρηση που συντηρεί ο ίδιος προκειμένου να πετύχει την τέλεια συμφωνία πρέπει να κρατήσει όσο ο Τραμπ παραμένει δεκτικός απέναντί της. Όταν ο τελευταίος θα χάσει την υπομονή του, τότε ο Πούτιν θα συμφωνήσει στους έτσι κι αλλιώς ευνοϊκούς όρους που οι ΗΠΑ βάζουν στο τραπέζι των συζητήσεων ως διαμεσολαβητική δύναμη.
Ο διεθνής Τύπος ήδη έχει αρχίσει να χτυπάει καμπανάκια στις ΗΠΑ ως προς την ανοχή που δείχνει ο Τραμπ στα τερτίπια του Πούτιν. Μια πρόσφατη ανάλυση του Politico κάνει λόγο ευθέως για «μανιπουλάρισμα» του Τραμπ από τον Ρώσο ομόλογό του. «Ο Ρώσος ηγέτης έχει δει προέδρους των ΗΠΑ να έρχονται και να φεύγουν και, πολύ συχνά, έχει εξαντλήσει επιδέξια τις αντοχές τους για να πάρει πολλά από αυτά που θέλει. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι πώς θα κινηθεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Άλλωστε είναι εκείνος που βιάζεται να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, βάζοντας άλλο ένα λιθαράκι στη φήμη που αγαπά να τον συνοδεύει, ότι ξέρει να κλείνει συμφωνίες», τονίζει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα αναφορικά με την καθυστέρηση του Πούτιν για εφαρμογή της συμφωνίας για εκεχειρία.
Και ως προς τον κομματάκι βαρύ ισχυρισμό περι «μανιπουλαρίσματος», το Politico εξηγείται: «Ο Πούτιν, εν τω μεταξύ, έδειξε ότι κατανοεί την ψυχολογία του Τραμπ. Χάιδεψε τα αυτιά του Αμερικανού προέδρου, ενώ απλά εξέτρεπε την κουβέντα από το διακύβευμα της άμεσης κατάπαυσης του πυρός. Κάτι το οποίο ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι σχεδόν μοιραία ξέχασε να κάνει κατά τη συνάντησή του με τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο τον περασμένο μήνα, προκαλώντας την εσπευσμένη εκδίωξή του από τον Λευκό Οίκο».
Η αλήθεια βέβαια είναι πως όσο πλεόνασμα υπεροψίας και εγωμανίας και αν διακατέχει έναν άνθρωπο, δύσκολα αυτός μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ αν αφήνει τα πάθη του να γίνονται όπλα ενάντια στην πολιτική του. Πολλοί τονίζουν πως η υπομονή του Τραμπ έχει όρια και πως υπάρχει ένα κρυφό χαρτί που περιμένει να ρίξει ενάντια στον Πούτιν όταν αυτή εξαντληθεί. Κατά πολλούς αυτό θα είναι η απόσυρση του σκιώδη στόλου από την Ρωσία, ο οποίος έχει βοηθήσει την τελευταία να αποφύγει τις υφιστάμενες κυρώσεις για τις εξαγωγές πετρελαίου. Μόνο που κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε ταυτόχρονα και την κατάσταση για τους αμερικανούς καταναλωτές που ήδη παλεύουν με τις υψηλές τιμές λιανικής, προκαλώντας μια παγκόσμια εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου. Είναι, με άλλα λόγια, ένα «χαρτί» που δεν θέλει να βιαστεί να ρίξει ο Τραμπ…