Δεν είναι το πρώτο πολιτικό σκάνδαλο στην Ελλάδα. Μπορείς με βεβαιότητα να προβλέψεις πως δεν θα είναι και το τελευταίο. Αν μη τι άλλο ως χώρα (και ανεξαρτήτως κόμματος) έχουμε να επιδείξουμε μεγάλη ποικιλία στην «αρπαχτή».
Ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα ωστόσο, ακόμα και για μια πολιτική ιστορία που ξεχειλίζει από σκοτεινές υποθέσεις, απάτες (οικονομικού χαρακτήρα ή μη) και ρουσφετολογικές πρακτικές, η περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μνημείο… ρεμούλας.
Όλοι ξέρουν ή έχουν ακούσει ότι κάτι σοβαρό έχει παιχτεί με το θέμα, αλλά λίγοι γνωρίζουν τις πραγματικές του διαστάσεις. Κάποιος κακοπροαίρετος θα έλεγε ότι μια μεγάλη μερίδα των media δεν σκοτώνεται κιόλας να το αναδείξει.
Τι ακριβώς συνέβη λοιπόν με το σχέδιο-ντροπή των αγροτικών επιδοτήσεων και γιατί η φράση «πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη» δείχνει να ταιριάζει (και εκτός του κτηνοτροφικού της χαρακτήρα) στην περίσταση;
Έπειτα από ανώνυμες καταγγελίες στο ελληνικό γραφείο των εντεταλμένων ευρωπαϊκών εισαγγελέων, ξεκίνησε έρευνα για το πώς διατίθενται οι αγροτικές ενισχύσεις. Και βασισμένη, εκτός των άλλων στοιχείων που συλλέχθηκαν, σε καταθέσεις μαρτύρων και άρση τηλεφωνικού απορρήτου ανέδειξε απίστευτη διαφθορά και κακοδιαχείριση:
Με επίκεντρο την Κρήτη, χιλιάδες ιδιώτες εισέπρατταν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για εκτάσεις που δεν τους ανήκαν ή δεν υπήρχαν καν. Ακόμα και δημόσιες ή δασικές εκτάσεις εμφανίζονταν ως ιδιωτικές. Ο αριθμός των προβάτων που δηλώνονταν από κτηνοτρόφους ήταν τέτοιος, που σχετικός χάρτης του AI τα εμφάνιζε να καλύπτουν όλο το νησί και να… ξεχειλίζουν. Μέχρι και ετεροχρονισμένες διαθήκες εντοπίστηκαν, στις οποίες επιτήδειοι εμφανίζονταν ως «κληρονόμοι» επίδικων εκτάσεων, που μίσθωναν έναντι αμοιβής.
Και όλα αυτά (όπως αναφέρουν τα στοιχεία της έρευνας) με τις «πλάτες» βουλευτών, κομματικών παραγόντων και κυβερνητικών στελεχών. Ως πρώην Υπουργοί Ανάπτυξης, οι Μάκης Βορίδης και Λευτέρης Αυγενάκης παρουσιάζονται επίσης ως εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, που βρίσκεται στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών εισαγγελέων για τη διερεύνηση απάτης, απιστίας, υπεξαίρεσης και εγκληματικής οργάνωσης.
Εκτός, δε, από τα τρελά ποσά που κατέληξαν σε τσέπες εμφανιζόμενων ως αγροτών και κτηνοτρόφων χωρίς να πληρούν ούτε κατά διάνοια τις προϋποθέσεις, η διασπάθιση των κονδυλίων είχε ως αποτέλεσμα και ποινή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
Η Ελλάδα καλείται να καταβάλλει 415 εκατ. ευρώ στην Κομισιόν για τη συστηματική κακοδιαχείριση των αγροτικών ενισχύσεων, ενώ επιβλήθηκαν και οριζόντιες διορθώσεις στις μελλοντικές επιδοτήσεις των αγροτών.
Ενόσω συνεχίζονται λοιπόν οι έρευνες και φαντάζει εξαιρετικά πιθανό να προκύψουν κι άλλα «λαβράκια», η κυβέρνηση πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Επικεντρώνεται στην ατομική ευθύνη και απορρίπτει τα πυρά για κεντρική διαχείριση ενός μηχανισμού που φαινόταν να εξυπηρετεί πελατειακές σχέσεις και επί της ουσίας να αγοράζει ψήφους, με τις οποίες έβαφαν η Κρήτη βαφόταν μπλε.
Και παρόλο που η υπόθεση παίρνει συνεχώς διαστάσεις (πολιτικές, ποινικές, οικονομικές, αλλά και ευρωπαϊκές) το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να την υποβαθμίσει. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, άλλωστε, δεν αναγνωρίζει κάποια ανάμειξη. Παίζει τη γνωστή κασέτα, που σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις έχει επιστρατεύσει, του «δεν γνώριζα». Παραβλέποντας (ή προσποιούμενος ότι αγνοεί) την εξής εύλογη διαπίστωση: Αν δεν ήξερε, είναι ακατάλληλος. Αν ήξερε, είναι συνένοχος…
