H επικείμενη συνάντηση κορυφής μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν για το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία για την οποία η διπλωματική παγκόσμια κοινότητα έχει ήδη ξεκινήσει να μετρά αντίστροφα, φαίνεται να χαρίζει στον Ρώσο πρόεδρο μια πρώτη διπλωματική επιτυχία, πριν καν κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ένα σημείο κλειδί είναι η επιλογή της Αλάσκας ως τόπος διεξαγωγής της πολυσυζητημένης συνάντησης: μια πρώην ρωσική αποικία, παραχωρημένη στις ΗΠΑ το 1867, σήμερα όχι απλώς κουβαλάει έναν μεγάλο συμβολισμό, αλλά μετατρέπεται σε μια μορφή «αυλής» για τον Πούτιν. Το γεγονός ότι πρόκειται για αμερικανικό έδαφος, όπου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν έχει ισχύ, του επιτρέπει ανενόχλητη είσοδο και τεράστια προβολή χωρίς τον φόβο κατηγοριών για εγκλήματα πολέμου.
Σε ένα κλίμα όπου η Ουάσιγκτον απειλούσε με νέες κυρώσεις τη Ρωσία τις τελευταίες μέρες, η συγκεκριμένη κίνηση σηματοδοτεί πιθανή παύση, αν όχι άρση μέρους των κυρώσεων, τουλάχιστον προσωρινά. Αυτό, όπως επισημαίνει σχετική ανάλυση του Sky News, θα θεωρηθεί διπλωματικό «δώρο» από την πλευρά των ΗΠΑ προς τη Μόσχα.
Η αίσθηση ότι ο Πούτιν εξέρχεται νικητής αυτής της διαδικασίας δεν είναι υπερβολική: θα ήταν η πρώτη του επίσκεψη στις ΗΠΑ μετά το 2015, και κάτι τέτοιο σε συνθήκες πολέμου ενώ για την αμερικανική πλευρά θα χάριζε για τα καλά στις ΗΠΑ και τον Τραμπ τον ρόλο του βασικού ρυθμιστή των παγκόσμιων συσχετισμών, που άπαντες τρέχουν στην έδρα του για να τον ικανοποιήσουν. Η Αλάσκα ωστόσο ως σημείο συνάντησης ανατρέπει επικοινωνιακά αυτή την πιθανότητα.
Παράλληλα, επικρατεί έντονη ανησυχία για την ουσία και το περιεχόμενο της συνάντησης: πληροφορίες που επικαλείται η Wall Street Journal κάνουν λόγο για συζητήσεις ανταλλαγής εδαφών, όπως το Ντονμπάς έναντι κατάπαυσης του πυρός, χωρίς αποσαφηνισμένες υποχωρήσεις από τη Ρωσία. Στο άκουσμα αυτής της πληροφορίας στην Ευρώπη και στην Ουκρανία, αντιδράσεις δεν άργησαν να έλθουν.
Η απουσία του προέδρου Ζελένσκι και αντιπροσωπειών της ΕΕ από την μεγάλη συνάντηση έρχεται και δένει με την συνολικόυερη ανησυχία: με την έννοια του αυτοκαθορισμού για την Ουκρανία να τίθεται εκτός διαπραγματεύσεων, ο κίνδυνος προοπτικής μιας συμφωνίας επιβίωσης μεν αλλά με αυξημένο κόστος δε για το Κίεβο είναι πλέον πέρα για πέρα ορατός.
.
Μέσα σε αυτό το τοπίο και με όλα τα δεδομένα να δείχνουν πως εν τέλει ο Πούτιν θα αποσυρθεί από τον πόλεμο στην Ουκρανία με τους δικούς του όρους να έχουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Τραμπ, η Αλάσκα μετατρέπεται σε χώρο όπου η διπλωματική ισορροπία γέρνει ακόμα παραπάνω προς τους όρους της Μόσχας: το αίσθημα ότι ο Πούτιν δεν είναι πλέον απόλυτα απομονωμένος διαμορφώνει τους συσχετισμούς της επόμενης μέρας.
Η μεγάλη συνάντηση που ενδέχεται να μείνει στην ιστορία ως εκείνη του τερματισμού της πολεμικής σύρραξης ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία, στήνεται πάνω σε μια νέα εποχή. Σε μια εποχή όπου το ατομικό κύρος των ηγετών και η παρουσία τους στην δημόσια «σκηνή» μετράνε περισσότερο από τη διπλωματική ουσία…