Ίσως το πήρε το μάτι σας. Κάπου μεταξύ προσμονής για την έναρξη του νέου επεισοδίου του survivor και των πρώτων ενημερωτικών εκπομπών της νέας μέρας, 59 πύραυλοι ήρθαν ως θεϊκή τιμωρία να πέσουν πάνω στον Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Κι επειδή εδώ και λίγες χιλιάδες χρόνια ο Θεός αποφεύγει να μεταχειρίζεται τέτοιες μεθόδους, στα μάτια του κόσμου αυτό επετεύχθη δια αυτοκλήτου αντιπροσώπου. Ενός περίεργου -είναι αλήθεια- αντιπροσώπου, με πορτοκαλοκίτρινα μαλλιά, κόκκινη γραβάτα και χωρίς ξεκάθαρες ιδέες για το πώς και το προς τα πού θέλει να κινηθεί τα επόμενα χρόνια που θα φέρει το χρίσμα Του. Γιατί μη γελιόμαστε, de facto, κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ συμπεριφέρεται λες και είναι απεσταλμένος του Θεού.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την πορεία που εδώ και δεκαετίες έχουν χαράξει οι προκάτοχοί του. Δεν θα ήταν δυνατό να μην βομβαρδίσει κι αυτός κάποιον. Οι εικόνες των παιδιών που πέθαναν από ασφυξία μετά την επίθεση με χημικά όπλα που αποδίδεται (και δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι να το αμφισβητήσει κανείς) στον «πρόεδρο» της Συρίας, ήταν μια πράξη διαβολική και απαιτούσε απάντηση.
Όλα θα έμοιαζαν «καλύτερα», αν αυτή η κτηνωδία ήταν η αιτία και όχι το πρόσχημα ή η αφορμή που ζητούσε ο Τραμπ για να κάνει κι αυτός ένα είδος δικού του statement για την παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή. Ακόμη βολικότερο θα ήταν, αν στη θέση του «βαψομαλλιά» βρισκόταν ο Ομπάμα. Η αποδοχή θα ήταν μεγαλύτερη. Τώρα, όσο να ‘ναι, νιώθεις μικρές ενοχές όταν αναγκάζεσαι να επικροτήσεις τις πράξεις και τις ενέργειες ενός ανθρώπου την εκλογή του οποίου αντιμετώπισες ως αστείο και είδες τις πρώτες ενέργειές του να επιβεβαιώνουν τους φόβους σου. Ο ρατσιστής, ξενοφοβικός Ντόναλντ με τους περιορισμούς στις μετακινήσεις των μουσουλμάνων, με τις απειλές για ανέγερση τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, με την απόπειρα κατάργησης του Obamacare, μετατράπηκε σε σούπερ ήρωα.
Λογικά κάπου στον Λευκό Οίκο πρέπει να υπάρχει μια ιδιαίτερη, αόρατη στολή την οποία βγάζουν από ένα συρτάρι οι πρόεδροι της «God Bless America», τη φορούν και γίνονται οι εκδικητές που αναλαμβάνουν να σώσουν τον πλανήτη από τους κακούς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Άσαντ είναι ένας τέτοιος. Πώς θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό όταν βρέθηκε στην εξουσία με κληρονομικό δικαίωμα το 2000 και διατηρήθηκε σε αυτήν με εκλογικές διαδικασίες τόσο δημοκρατικές, που του χάρισαν το 97,6% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος.
Η απάντηση της Ρωσίας στην αμερικανική επίθεση-αντίποινο για τα χημικά, ήταν να την καταδικάσει διότι πραγματοποιήθηκε εναντίον ενός «κυρίαρχου κράτους», όπως υποστήριξε. Άσχετα αν έγινε κατόπιν προειδοποίησης και αφορούσε στρατιωτικούς στόχους. Ουσιαστικά συνιστά πράξη πολέμου σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο, όπως το ερμηνεύει ο Πούτιν. Ο οποίος επίσης διατηρείται στην ηγεσία του «Ξανθού Γένους», κινούμενος στους ευρύχωρους διαδρόμους της Δημοκρατίας, που του επιτρέπουν να αλλάζει το Σύνταγμα και τους νόμους ώστε να παραμείνει στη θέση του.
Και, μαντέψτε, δεν είναι ο μόνος που επιχειρεί με επιτυχία εδώ και χρόνια κάτι τέτοιο. Ακόμη πιο κοντά στη γειτονιά μας ανάλογα πράττει και ο εξοχότατος Ερντογάν. Ο μοναδικός εκλεγμένος χαλίφης στην Ιστορία, ο οποίος πολύ χάρηκε με την ισοπέδωση της βάσης του συριακού στρατού κι έσπευσε να πανηγυρίσει. Ίσως μαζί του να συμφώνησαν και κάποιοι από τους χιλιάδες κρατουμένους που οδήγησε στις φυλακές όλα αυτά τα χρόνια του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας.
Σίγουρα πολλοί από τα εκατομμύρια προσφύγων (αρκετούς από τους οποίους ο Ερντογαν στέλνει με βάρκες στην Ευρώπη) να έκαναν το ίδιο. Και για να συνεχιστεί αυτή η απίθανη αλυσίδα ετερώνυμων και διαφορετικών υποστηρικτών του Τραμπ ή έστω των ενεργειών του, ήρθε να προστεθεί και ο κρίκος του Ισραήλ. Που πραγματικά πολύ σοκαρίστηκε με τις εικόνες των παιδιών που πέθαιναν για μια ανάσα αέρα στη Συρία. Περίεργο, θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν πιο σκληραγωγημένο, αν αναλογιστεί κανείς τι γίνεται στη Λωρίδα της Γάζας…
Τέλος πάντων. Δεν βαριέσαι, έτσι είναι κόσμος. Έτσι κινείται. Με τέτοιους και από τέτοιους ανθρώπους. Αν ήταν παραμύθι, όλα θα έμοιαζαν απλά. Ο ωραίος πρίγκιπας ο Τραμπ (οκ, δεν είναι ωραίος αλλά δουλεύουμε με ό,τι έχουμε διαθέσιμο στα παραμύθια), σκότωσε την κακιά μητριά τον Άσαντ κι απελευθέρωσε τη Συρία. Σε λίγο θα μπορούμε όλοι μαζί να πέσουμε για ύπνο.
